Ο Γιαννιώτης που έδωσε κίνηση στην «Έναστρη Νύχτα».

Πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι από τον Φεβρουάριο έχουν δει τον διαδραστικό πίνακα της «Έναστρης Νύχτας» του Βαν Γκογκ, ενώ ο διεθνής Τύπος έχει πει τα καλύτερα για τον δημιουργό του και το βίντεο αναπαράγεται στα μεγαλύτερα sites του κόσμου. 

Ακόμα και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, όπου εκτίθεται ο πίνακας, προώθησε το διαδραστικό βίντεο στο facebook. Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από τα Γιάννενα. Δημιουργός του, αυτός που κατάφερε να δώσει κίνηση στην «Έναστρη Νύχτα», είναι ο 38χρονος Πέτρος Βρέλλης. Ηλεκτρολόγος μηχανολόγος στο επάγγελμα (δουλεύει στην Περιφέρεια Ηπείρου), αλλά και απόφοιτος του Τμήματος Πλαστικών Τέχνης και Επιστημών Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, το μεγάλο του χόμπι, όπως λέει ο ίδιος, είναι ο πειραματισμός. Με την «Έναστρη Νύχτα» πειραματίστηκε και κέρδισε. 

Η δουλειά του τράβηξε την προσοχή και του Μουσείου Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ, και συγκεκριμένα κάποιων επιμελητών που έχουν αναλάβει να στήσουν μια προσωρινή έκθεση για τον μεγάλο ζωγράφο, δεδομένου ότι το μουσείο ετοιμάζεται να κλείσει λόγω ανακαίνισης. Στην προσωρινή αυτή έκθεση, ο Πέτρος Βρέλλης κλήθηκε να δώσει το παρών τον Σεπτέμβριο προκειμένου να φιλοξενηθεί και το διαδραστικό του βίντεο. Δύο μήνες νωρίτερα, θα βρεθεί στη Βραζιλία σε ένα μεγάλο φεστιβάλ βίντεο αρτ, στο οποίο προσκλήθηκε να πάει με καλυμμένα μάλιστα τα έξοδα. Η αναγνώριση έρχεται και από τον τόπο του, καθώς την ερχόμενη Δευτέρα το Περιφερειακό Συμβούλιο θα τον επιβραβεύσει. 

Αναμφίβολα, η διαδραστική «Έναστρη Νύχτα» έκανε μεγάλη εντύπωση –και δικαιολογημένα. Τόσο η ιδέα όσο και η εκτέλεσή της, με τον χαρακτήρα του έργου να μην αλλοιώνεται, τυγχάνουν θαυμασμού. Ο ίδιος πάντως δεν περίμενε αυτό τον διεθνή αντίκτυπο. «Περίμενα ότι το βίντεό μου θα είχε το πολύ 20.000 views, σε καμία περίπτωση όμως ότι θα έφταναν στο 1,5 εκατ. Είχα μια αίσθηση ότι θα έχει κάποια πέραση εξαιτίας της αναγνωρισιμότητας του έργου, αλλά τόση πέραση με τίποτα» μας λέει. 

Αυτό που έκανε ο Πέτρος Βρέλλης ήταν να δώσει κίνηση στις χαοτικές δίνες της «Έναστρης Νύχτας» με τον χρήση να αλληλεπιδρά (με τη βοήθεια της επιφάνειας αφής) με τον πίνακα, αλλάζοντας με το χέρι του τη ροή των δινών, οι οποίες σταδιακά επανέρχονται στην αρχική τους κατάσταση. Δεν ήταν εύκολο. Χρειάστηκε έξι μήνες για να τελειώσει το βίντεο. Η μισή δουλειά αφορούσε προγραμματισμό και άλλη η μισή η παραμετροποίηση του συστήματος. 

«Δεν ξεκίνησα τελείως από το μηδέν. Υπάρχουν πακέτα ανοιχτού λογισμικού, δωρεάν, που είναι για τέχνη μέσω τεχνολογίας. Κάποια πράγματα δίνονται έτοιμα. Πριν ξεκινήσω τη συγκεκριμένη δουλειά, είχα ασχοληθεί με τα προγράμματα περίπου δύο χρόνια. Αυτό που έκανα με τον πίνακα, ήταν στην ουσία να τον αποδομήσω και να ‘αναλύσω’ το κάθε επίπεδο σε χιλιάδες σωματίδια, με το χέρι όλα αυτά» τονίζει. Αν μη τι άλλο χρειάστηκε υπομονή. «Ήταν όμως υπνωτιστικό» προσθέτει. 

«Μου ήρθε ουρανοκατέβατη»

Για την επιλογή της «Έναστρης Νύχτας» δεν λειτούργησαν κάποια κριτήρια. «Μου ήρθε ουρανοκατέβατη πέρσι το καλοκαίρι» λέει. Αναφέρει δε ότι η τεχνοτροπία του ιμπρεσιονισμού τον βοήθησε σε αυτό που ήθελε να πετύχει. «Θα μπορούσε όμως να γίνει και με άλλες τεχνοτροπίες. Βέβαια, δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει με ένα πιο κλασικό έργο. Φοβάμαι ότι το αποτέλεσμα θα ήταν κάτι σαν τα σκιτσάκια των Μόντι Πάιθονς» μας λέει. Σημειωτέον ότι ο ίδιος αρνείται τον όρο του καλλιτέχνη και αποδέχεται για τον εαυτό του μόνο τον όρο του χομπίστα. 

Ο Πέτρος Βρέλλης φαίνεται αρκετά προβληματισμένος από την κριτική που δέχτηκε από κάποιους ανθρώπους της τέχνης ότι η παρέμβαση σε ένα τέτοιο έργο αποτελεί βεβήλωση. «Σέβομαι τις απόψεις τους. Η αλήθεια είναι ότι έχω κάποιους ενδοιασμούς. Αν ήξερε ότι θα είχε τόση απήχηση, θα το σκεφτόμουν πιο σοβαρά. Το 99% της αξίας του βίντεο είναι στο πρωτότυπο έργο. Λένε ότι το έργο έχει από μόνο του την αξία και όχι αυτό που έκανε ο Πέτρος. Το οποίο είναι πολύ σωστό. Αν είχα κάνει όμως το ίδιο με μια δική μου φωτογραφία, δεν θα το έβλεπε κανένας» αναφέρει. 

Σίγουρα είναι ένα θέμα κατά πόσο… επιτρέπεται η «μετασκευή» ενός έργου τέχνης σε ψηφιακό έργο, με έναν αναμφίβολα δημιουργικό τρόπο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Οι άνθρωποι της τέχνης είναι αυτοί που θα δώσουν τις δικές τους απαντήσεις –ο καθένας ίσως διαφορετική. Οι χρήστες του ίντερνετ όμως, οι πολίτες δηλαδή στους οποίους τελικά απευθύνεται η τέχνη, ξέρουν την απάντηση: Το διαδραστικό βίντεο τούς έδωσε την ευκαιρία να αγγίξουν ένα έργο τέχνης που αγαπάνε, έστω και ψηφιακά. 

ΠΗΓΗ: agon.gr