Oι Yianneis, σε μια μοναδική ομαδική συνέντευξη...

 . 

 ... Όσο η σχέση του ατόμου με την τέχνη και τον πολιτισμό είναι έμμεση, τόσο η αντίδραση δεν θα είναι άμεση. Η ιστορία τώρα γράφεται... εμείς είμαστε η ιστορία.-

Yianneis… Ένα σχετικά νέο μουσικό σχήμα, όμως με πολύ μέλλον μπροστά του… Με επιρροές από το Indie Rock, την Pop μουσική αλλά και την τοπική παραδοσιακή, ξεχώρισε γρήγορα ανάμεσα σε πολλά άλλα της κατηγορίας του… Οι μοναδικές μουσικές επιλογές και οι ιδιαίτερες θεατρικές προσεγγίσεις είναι το μυστικό της συνταγής για την επιτυχία… Πάμε να τους γνωρίσουμε;;;

Όπως θα δείς, ο καθένας μάς απαντάει με διαφορετικό χρώμα της επιλογής του… Λέτε να ισχύουν οι νόμοι «της ψυχολογίας του χρώματος»;;; Για να δούμε... 

Ο ILya Algaer διαλέξε το μωβ… συμβολίζει την κυριαρχία, την εκκεντρικότητα, αλλά και την ηρεμία…

Ο Δημήτρης Πετράκης το πράσινο… δηλώνει τη συγκέντρωση και την ηρεμία. Είναι χρώμα που δημιουργεί αίσθηση ασφάλειας…

Ο Νίκος Ζαδές το κόκκινο… συμβολίζει το πάθος, αλλά και το κύρος σαν δευτερεύον χρώμα…

Ο Άρης Καλλέργης διάλεξε το πρασινοκαφέ… διεγείρει την εμπιστοσύνη και τη συνεργασία… 

Ο Νικήτας Κίσσονας το μπλε… αναπτύσσει σε βάθος το στοιχείο της ηρεμίας…

Ο Κώστας Δασκαλάκης με την επιλογή του γκρι… συμβολίζει την ισορροπία, την σοβαρότητα και την ουδετερότητα, και τέλος

Ο Λάμπρος Φιλίππου έχει το λευκό (εδώ τώρα είναι μαύρο)… υποδηλώνει την αγνότητα και την καθαρότητα… Για να δείτε τις «μυστηριώδεις» απαντήσεις του επιλέξτε - "μαυρίστε" με τον κέρσορά σας, τα «κενά» σημεία της συνέντευξής μας… και ως «δια μαγείας» θα εμφανιστούν…

Για πάμε λοιπόν μια βόλτα στον κόσμο των "ΥIΑΝΝΕΙS"… 

A&C:  Πότε και πώς σχηματίστηκε η μπάντα; Πώς πήρε τ' όνομά της; Χαρακτηρίστε με μία ή δυο λέξεις τα υπόλοιπα μέλη...

 Άρης: Η μπάντα σχηματίστηκε από τον Λάμπρο και τον Νίκο, νομίζω κάπου στα τέλη του 2008. Οι Yianneis από την άλλη δεν πιστεύω ότι έχουν σχηματιστεί ακόμα και, δεν ξέρω αν θα γίνει και ποτέ... Όπως ο άνθρωπος εξελίσσεται και προσπαθεί για το καλύτερο, αλλά παρόλα αυτά πάντα θα υπάρχει και το ακόμα καλύτερο, έτσι και το ιδανικό Yianneis μπορούμε μόνο να το προσεγγίζουμε. Ίσως το "Yianneis" να σημαίνει και την πορεία μας προς αυτό το ιδανικό, το οποίο μάλλον δεν είμαι ικανός να το ονοματίσω.

Θα μου πεις τώρα "και γιατί 'Yianneis' και όχι 'Meetsos' ?" Θα μπορούσε να είναι και "Meetsos", απλά το "Yianneis" είναι πιο εύηχο... Όσο για τα μέλη αυτής της οικογένειας...:

Λάμπρος: ...with three and a half Oscars...

Νίκος: ...with two and a half Oscars…one more on the way…

Ilya: ...animal artist...

Δημήτρης: ...artist animal...

Νικήτας: ...best of all worlds...

Δασκαλάκης: …κρυφή δύναμη…(και λίγο δηλητηριώδης)

ILya: Για μένα η μπάντα άρχισε να σχηματίζεται σ'ένα παγκάκι πάνω στην Αιόλου, λίγο πριν από το πρώτο μας live (2 Απρίλη 2009), πίσω από το μαγαζί που πρωτοπαίξαμε. Το ένα live έγινε έξι κατευθείαν. Παίζαμε για ενάμισι μήνα εκεί. Φάνηκε από την αρχή, ότι ήταν κάτι διαφορετικό που έκανε αμέσως εντύπωση.

Ναι, είχαν προηγηθεί 4 μήνες προβών, περίοδος πολλής δουλειάς και αναγνώρισης, ο ένας με τον άλλο. Με τον Φιλίππου είχα συνεργαστεί νωρίτερα σε μία παράσταση του Μ.Μαρμαρινού το 2008. Τον συνάντησα ξανά, τυχαία κάπου, ήταν μαζί με τον Νίκο, όταν μου είπε για μία μπάντα με θεατρικά στοιχεία, όχι σκετσάκια και τέτοια, άλλο πράγμα".

Τότε δεν πολυκατάλαβα τι ενοούσε, αλλά τον εμπιστεύτικα λόγω της εμπειρίας που είχα ήδη μαζί του. Μάλλον εννοούσε αυτό που λένε performance.

Δημήτρης Πετράκης- Ο Πάνας

Άρης Καλλέργης- Ο Αισθηματίας

Κώστας Δασκαλάκης- Dirrrty Snake

Νίκος Ζαδές- Durasell

Νικήτας Κίσσονας- Fresh air

Λάμπρος Φιλίππου- Αιχμή του δόρατος

Νίκος: Λάμπρος: Δαίμονας Εαυτού (“Δαίμονες εαυτού” ονομάζονταν στην Αρχαία Ελλάδα θεότητες –προστάτες που κατοικούσαν μέσα στον κάθε άνθρωπο από τη γέννηση του έως το θάνατό του και φρόντιζαν για την εξέλιξη και ευημερία, αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο ένα “δίαυλο”μεταξύ του κόσμου των θνητών και του κόσμου των Θεών.)

Νικήτας; Ευγενής

Δημήτρης; Δάσκαλος

Άρης; Γκουρού

Ηλίας; Χείμαρος

Δασκαλάκης; Κόμπρα..εεεε.. οχι.. ήρεμη δύναμη.

Κώστας: Σχηματίστηκε αρχές του 2009... Η λέξη που θα  χρησιμοποιούσα  για να χαρακτηρίσω τον καθένα ξεχωριστά, είναι σίγουρα "YIANNEIS"...

Λάμπρος: Η μπάντα σχηματίστηκε από τον Λάμπρο και τον Νίκο, νομίζω κάπου στα τέλη του 2008.", τάδε έφη Άρης.

"Σχηματίστηκε αρχές του 2009", τάδε έφη Κώστας.  

..μια χαρά αρχίσαμε..-

A&C: Τι είναι για εσάς το live; Ποια η σχέση σας με το κοινό; Είναι διαφορετικά από χώρο σε χώρο; Από πόλη σε πόλη; Στον τόπο σας έχετε παίξει;

Άρης: Όσον αφορά στο κοινό, δεν τίθεται θέμα διαφορετικής αντιμετώπισης από χώρο σε χώρο κι από πόλη σε πόλη, αλλά από άνθρωπο σε άνθρωπο...

Λάμπρος: ... total respect to Aris Kallergis...

Κώστας: Κάθε live είναι και μια νέα πρόκληση... σχεδιάζω τον ήχο και δεν ξέρω τι θα συμβεί, πως θα πρέπει να αντιδράσω στη διάρκεια της παράστασης, γιατί για παράσταση πρόκειται... Αυτό το κάνει μοναδικό... Θέλω να παίξουμε στην Κρήτη, τώρα!

Νικήτας: Οι συναυλίες μας είναι παραστάσεις. Μια παράσταση μπορεί να έχει έχει μηδενική η καθολική επίδραση πάνω στο κοινό. Σαν μια ανήσυχη ομάδα που αναζητά διαδρόμους μέσα σε ένα κλειστό δωμάτιο, δεν επιζητούμε καν την επίδραση, αλλά την διάδραση. Αυτό δεν σημαίνει μόνο πως το κοινό συμμετέχει ενεργά στην παράσταση μας, αλλά είναι και η γεννήτρια της ενέργειας μας και στα πλαίσια ενός κλειστού κυκλώματος, όπως είναι μια συναυλία η ενέργεια αυτή πρέπει να ανακυκλωθεί από το κοινό και ούτω καθεξής. Η σχέση μας με το κοινό λοιπόν είναι πάνω από όλα αναγκαία...

Δημήτρης: Τα live μας είναι κάτι που πρέπει να σταθεί κανείς περισσότερο απ' όλα! Γιατί είναι το μέσο,και μάλιστα το πιο άμεσο, για να περιγράψουμε την ιστορία μας. Πολύ δύσκολο πράγμα.Πολύ μ΄αρέσει όμως! Δύο ώρες στη σκηνή με τους υπόλοιπους YIANNEIS και θέλω δύο μερες για να συνέλθω. Ομολογώ, ότι δεν είναι πάντα όμορφα τα πράγματα εκεί πάνω.., αλλά τελικά έτσι πρέπει να είναι, είναι πιο αληθινά ετσι...

Η αμηχανία... ναι! Αυτό είναι που με "φτιάχνει" πιο πολύ, όταν προκαλείται στο κοινό μας. Γιατί η αμηχάνια έρχεται συνήθως απο το αναπάντεχο, από την έκπληξη, που, όταν μάλιστα τη βιώνω μαζί τους, τότε, ίσως μιλάμε για ένα είδος λύτρωσης, μέσω της ταύτισης.

Όταν άρχιζει το live, πρέπει να κάνω αυτό που πρέπει να κάνω ή μάλλον πρέπει να πω-ούμε αυτό που έχω-ουμε να πώ-ούμε. Το κοινό αλλάζει, οι αντιδράσεις, η ενέργεια, το μέρος. Και εμείς αλλάζουμε.

Εχουμε παίξει σε αρκετές πόλεις στην επαρχία και προγραμματίζονται και άλλες εμφανίσεις. Δεν έχει τύχει να παίξουμε στα Γιάννενα ή στη Σύρο από όπου κατάγομαι. Eιναι κάτι που θα το ήθελα πόλυ και ευελπιστώ πως θα συμβεί σύντομα...

ILya: Τι είναι το live? Επίσημη πρόκληση και επίσημη πρόσκληση.

Κάθε χώρος έχει την ενέργεια του, τον ήχο του. Κάθε χώρος έχει τις ελευθερίες του και τους περιορισμούς του.

Αν έχουμε παίξει ποτέ στον τόπο μου? Ο τόπος μου είναι η Αθήνα. Στη Ρωσία δεν μου έμεινε τόπος. Μόνο χρόνος, μόνο αναμνήσεις.

If I could start again

A million miles away

I would keep myself

I would find a way.

Νίκος: Το live είναι μέσο εκτόνωσης και έκφρασης. Βλέπεις και κοντράρεσαι με τον ίδιο σου τον εαυτό. Κυρίως ψυχολογικά. Αλλά και σωματικά. Χρειάζεται φυσική κατάσταση. Υπάρχουν φορές που λυγίζουμε επί σκηνής.

Βέβαια, το λογικό θα ήταν να άλλαζαν οι σχέσεις και η ενέργεια του live  από χώρο σε χώρο, απο τόπο σε τόπο, μπροστά στο Α κοινό η' το Β.  Όμως εμάς δεν μας απασχολεί, αν παίζουμε σε κλειστό η' ανοιχτό χώρο, αν είναι μικρό ή μεγάλο το stage, αν έχουμε στο κοινό 5 η 300 άτομα και αν ο μέσος όρος ηλικίας τους είναι 20 ή 55. Αυτό που είναι να γίνει θα γίνει. Θα το γυρίσουμε ανάποδα! Χαχα!

Εγώ είμαι από τον Τύρναβο. Παίξαμε στη Λάρισα, στο Stage, πριν δυο εβδομάδες περίπου... Σούπεερ!! Επόμενος σταθμός, ο Τύρναβος, λοιπόν!

A&C: Ποια είναι τα ερεθίσματά σας και η πηγή έμπνευσης; Είναι κυρίως μουσικές οι επιρροές σας ή όχι;

Άρης: Πηγή έμπνευσης πιστεύω πως είναι και παραμένει για κάθε καλλιτέχνη η συναισθηματική του κατάσταση, ο κοινωνικός του περίγυρος και σε ένα άλλο επίπεδο η αναζήτηση του διαφορετικού και η κατάρριψη των προσωπικών ορίων. Σίγουρα ο καθένας από μας μπορεί να σου πει για τη μουσική που άκουγε και ακούει, για δασκάλους, ανθρώπους, θέατρα , ταινίες, εικόνες, ταξίδια, σχέσεις, όνειρα. Και σίγουρα δε μπορώ να απαντήσω για τον καθένα ξεχωριστά, ούτε για μένα τον ίδιο τι με επηρρέασε περισσότερο. Το παραμικρό μπορεί να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που σκέφτεται κανείς, και πιθανόν να μην το πάρει και χαμπάρι.  Ως μουσικό συγκρότημα, παίζουμε κυρίως μουσική. Αλλά όχι, οι επιρροές μας δεν είναι κυρίως μουσικές...

Νίκος: Συμφωνώ...

Δημήτρης: Κι εγώ...

ILya : Να σταρόβγια!  (... γέλια...)

Λάμπρος: ... what??

Κώστας: ... Ε ναι, περίπου...

Α&C: Το πρώτο σας άλμπουμ μόλις κυκλοφόρησε... Τι θα κάνατε για να προτείνετε στο κοινό να το ακούσει; Πώς θα το παρακινούσατε να το ακούσει; 

Νικήτας: Ανήκω κι εγώ στο μουσικόφιλο κοινό που μοιράστηκε την ίδια ανησυχία μιας και μπήκα στο σχήμα μετά την ολοκλήρωση του δίσκου.

Το πρώτο αλμπουμ των Yianneis είναι ακριβώς, όπως ένα δεύτερο ραντεβού. Μετά από την παρουσία του κοινού σε μια συναυλία των Yianneis, υπάρχει η ανησυχία, αν το άλμπουμ στέκεται αντάξιο της περίστασης. Όπως μία ταινία είναι γυμνή χωρίς την μουσική που την στήριξε, έτσι και ένα σαουντρακ μπορεί είτε να σε γεμίσει αναμνήσεις σκηνών είτε να σου γεννήσει νέες δικές σου. Και στις δύο περιπτώσεις το μόνο που αρκεί είναι να κλείσεις τα μάτια σου. Υπάρχει ένα σοβαρό ενδεχόμενο βέβαια να τα ανοίξεις απότομα κάποιες στιγμές… όποιος έχει το δίσκο, θα με καταλάβει...

Δημήτρης: Αν και θα έπρεπε να επικεντρώσω στο δίσκο μας, μιας και μόλις κυκλοφόρησε, ξαναλέω, ότι το live μας ειναι η πλήρης πρόταση μας. Ο δίσκος ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Δυσκολευτήκαμε πολύ για να βγει όσο πιο κοντα σε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας, που δεν ήταν άλλο παρά η πιο κοντινή προσσέγγιση του live μας. Ακούγοντας το δίσκο μας, θα καταλάβεις μερικά μόνο από αυτά που χαρακτηρίζουν τους YIANNEIS. Η εικόνα που θα έχεις, θα είναι σχεδόν λειψή. Μπορεί να ακούστηκε άσχημο αυτό, αλλά έτσι το νιώθω. Θα ΄θελα να είμαι δίπλα σε καθέναν που τον ακούει και να του μιλάω, να τον βλέπω, να δω τι νιώθει και να ξαναμοιραστώ την αμηχανία μου. Να με νιώσει κι αυτός. Τότε, ισώς να είναι πιο ολοκληρωμένα τα πράγματα...

Άρης: Μπορεί να έκανα και τούμπες για να ακούσει κάποιος το άλμπουμ μας. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Η πιο δύσκολη ερώτηση που μου κάνουν για τον δίσκο είναι: "τι είδος μουσικής είναι?". Υπάρχουν τόσα μουσικά είδη μέσα από τα οποία περνάει αυτός ο δίσκος, που με 5-6 από αυτές τις ταμπελίτσες θα μπορούσα ικανοποιητικά να περιγράψω τι παίζουμε. Αλλά δε θέλω να μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Ο δίσκος μας σίγουρα δεν είναι για όλους...

Κώστας: Μόλις κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος μας..  όσοι μας ξέρουν και εχουν δει live μας  είμαι σίγουρος, ότι έχουν την περιέργεια να μαθουν, πως αυτό  που λέγεται  "Yianneis" χώρεσε σε  ένα δισκο. Για αυτούς που δεν μας έχουν γνωρίσει ακόμα... πρέπει να έρθουν στο επόμενο live μας, στις 03/03 στο...

Νίκος:  ...ναι, ας έρθουν μια βόλτα από το Gagarin! Θα έχει πλάκα!

Λάμπρος: ...(γέλια...)....

A&C: Πώς βλέπετε τη σημερινή κατάσταση; Μπορούν η τέχνη και ο πολιτισμός να αφυπνίσουν τον κόσμο; Επιβάλλεται να δημιουργηθούν νέα ρεύματα και τάσεις;

ILya: ...Εγώ προσωπικά έρχομαι από μία χώρα που αρνήθηκε να με βοηθήσει να σταθώ στα πόδια μου ή δεν ήταν ικανή. Δεν πειράζει...

Είναι πολύ λυπιρό να βλέπω την Ελλάδα που μου έδοσε ένα τέτιο δικαίομα να την κατεβάζουν στα μάτια μου μερικη αλίτες. Λυπάμε πολύ τους πολιτικούς αυτής της χώρας και τους θεορώ αγραμματους. αμμόρφοτους. ανθροπους χωρις ουσιαστικί πεδία. Δε φταίει μόνο ότι δεν θέλουν να βοηθήσουν. Δε μπορούν κιόλας...

Οι μεγάλες αλλαγές έφεραν και μεγάλες ιδέες. Και οι μεγάλες ιδέες, μεγάλες αλλαγές...

Λάμπρος: ...σωστά. Η ιστορία τώρα γράφεται. Εμείς είμαστε η ιστορία...

Νικήτας: Οπωσδήποτε! Η ιστορία είναι γεμάτη ελπιδοφόρα μηνύματα επ' αυτού. Δυστυχώς όμως, η απόδειξη έρχεται εκ του αποτελέσματος. Η μόνη διαφορά, ίσως είναι, πως συνήθως οι τάσεις δημιουργούνται σε περιβάλλοντα έντονης απώλειας. Αυτή η εποχή όμως έχει μια άρνηση παραδοχής αυτής την απώλειας. Η τέχνη και ο πολιτισμός δεν θα σου ανοίξει τα μάτια. Θα σου ανοίξει όμως το μυαλό και την ψυχή αν εσύ κάνεις αυτή την απλή κίνηση!

Λάμπρος: ... ναι, ας τα ανοίξουμε...

Νίκος: Όταν κινούμαι στην πόλη, μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους. Ξέρετε τι βλέπω; Απογοήτευση, εξαθλίωση, απάθεια και έλλειψη οράματος. Ο δίσκος, όπως και τα video clips μας, ας πούμε, ότι είναι ένα μικρό σχόλιο μπροστά σε αυτή την κατάσταση. Μία δήλωση...

Λάμπρος:

No flags for me

No symbols for my boys

No ethics for my ethic

Immoral once and for life

I want to kill my brother

He wants to kill me, too.

I want to kill my brother

He wants to kill me, too.

No Beatles for my relatives

No sibling for my siblings

Deaf I was born

Mute I become.

I want to kill my brother

He wants to kill me, too.

I want to kill my brother

He wants to kill me, too.

I want to kill you brother.

I want to kill you brother.

I'm always curious.

What am I supposed to be, standing alive here,

in and about my existence of old bricks, old blood, old hair, no hair, *nobody loves me*, no invisibility, *no country for old men*,

*no, no, no you don't love me*

No. I'm not.

No. I'm not.

Have a great night.

And thank you all for coming again.-

Voukefalas

Δημήτρης: Ε νομίζω ξεκάθαρα είμαστε σε οριακό σημείο. Με ανησυχεί περισσότερο το γεγονός, οτι δεν έχει γίνει ακόμα η έκρηξη, όσο αργεί τόσο πιο δύσκολο είναι για όλους μας. Είναι καθαρά θέμα συντονισμού. Η τέχνη, ίσως είναι αυτή που μπορεί να δώσει το groove στο κόσμο και.. 5 4 3 2 1 0 ΒΟΟΜ!!!

Λάμπρος: Καλομελέτα κι έρχεται…

Κώστας: Κάποτε, για να έρθουμε σε  επαφή με την τέχνη, έπρεπε να πάμε θέατρο ή στο δισκοπωλείο... σήμερα ένα μεγάλο ποσοστό της τέχνης είναι μέσα στο σπίτι μας...στην οθόνη μας, στον καναπέ. Και για να αφυπνίσει τον κόσμο ο πολιτισμός και η τέχνη, πρέπει και ο κόσμος να συμμετάσχει ενεργά...

Λάμπρος:  Όσο η σχέση του ατόμου με την τέχνη και τον πολιτισμό είναι έμμεση, τόσο η αντίδραση δεν θα είναι άμεση. Η ιστορία τώρα γράφεται. Εμείς είμαστε η ιστορία.-

A&C: Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια; Που θα θέλατε να σας βρουν τα επόμενα χρόνια;

Νίκος: Θέλουμε πολύ η μουσική μας να βγει και έξω απο τα σύνορα της Ελλάδας. Έχουμε στο νού μας το εξωτερικό, πριν από αυτό όμως, ο πρώτος στόχος είναι η παρουσίαση του πρώτου μας δίσκου. Προετοιμαζόμαστε και έχουμε πολλή δουλειά, μιας και στη σκηνή θα μας συνοδέψουν έγχορδα. 10 παίχτες επί σκηνής Gagarin... Γουστάρω!

Άρης: Το εξωτερικό είναι συνήθως ο επόμενος στόχος, αλλά ας μην ξεχνάμε, ότι, όταν μπορείς να κοιτάξεις μακριά, δεν χρειάζεται να πας μακριά. Μπορείς και να εμβαθύνεις με κάποιο τρόπο. Υπάρχουν συζητήσεις για διεύρυνση του καλλιτεχνικού μας πλάτους επίσης, πράγμα που, ίσως μας δώσει την ευελιξία να προσεγγίσουμε περισσότερο το προαναφερθέν ιδανικό. Ακούγομαι πολύ αόριστος, αλλά ξέρεις κάτι..; Μου αρέσει λίγο…

Δημήτρης: ... εξωτερικό ακούω... Προφανώς και θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αφήγηση της ιστορίας της Μέδουσας, ας πούμε… σε κάποιο θέατρο του Βερολίνου, ας πούμε...

Κώστας: Τα επομενα χρόνια; Ναι... θα ηθελα να είμαστε σε ενα πύργο στη Σκωτία γράφοντας μουσική… αλλά, προς το παρόν, επόμενος στόχος Gagarin...

Λάμπρος: Μμμ, ναι, παιδεύομαι με κάτι στίχους αυτή την περίοδο. Μπορεί να πάρει και χρόνια να τους ολοκληρώσω. Μας αφορούν όλους, γι 'αυτό. Και σένα. Και μένα. Όλους...

A&C: Πιστέυετε, ότι θα είστε όλοι μαζί στο μέλλον; Μπορεί μία μπάντα να επιβιώσει ή η σόλο καριέρα είναι ευκολότερη υπόθεση;

ILya: Ελπίζω κάποια μέρα να τσακωθούμε και να διαλύσουμε τη μπάντα. Να πάμε να κάνουμε άλλα πράγματα και έτσι να ανακαλύψουμε πως ο ένας χωρίς τον άλλον δεν ζούμε... Γιατί είναι ωραία το ''μαζί'', παρόλο που είναι δύσκολο…

Λάμπρος: Ναι!(θα είμαστε;)... Ναι (μπορούμε!)... Εννοείται (και ευκολότερη και κρίμα)...

Άρης: Αν το πάρεις στατιστικά, πολύ λίγες μπάντες επιβιώνουν, και πόσο μάλλον άθικτες. Ήδη έχουμε αλλάξει μέλη 2-3 φορές. Κι εγώ μάλιστα είμαι ένα από αυτά που ήρθαν μετά. Η μπάντα έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, όπως και κάθε τι! Για να επιβιώσεις ως καλλιτέχνης, πρέπει να έχεις όραμα, γιατί οι δυσκολίες είναι τόσο πολλές, που θα αναγκαστείς να συνεχίσεις μόνο με καθαρή θέληση. Αν αποφασίσεις να μην το κάνεις, τότε μάλλον δεν είχες ξεκάθαρο όραμα...

Νίκος: Σημασία έχει η πίστη σε αυτό που κάνεις... Όταν χάνεται αυτή, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα... Πίστη υπάρχει, οπότε βλέπω να πηγαίνει μακριά η βαλίτσα!

Φωτογραφίες: Ευτυχία Βλάχου, Αναστασία Καπνίση

cover photo editing: Χρήστος Χουλιάρας, Θέμης Κατσιμίχας