Ξεκινώντας ως μαθητής από τη Λάρισα, επιστρέφει και πάλι μετά από χρόνια, ως σκηνοθέτης αυτή τη φορά!
Ο λόγος για τον Νικόλα Μακρή.
Λίγες ημέρες πριν ολοκλήρωσε με πολύ μεγάλη επιτυχία τη χορωδιακή παράσταση "Λες και ήταν χθες" στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας με το Μουσικό Σύλλογο Λάρισας και τη γυναικεία χορωδία "InDonnation", ενώ τώρα βάζει πλώρη για το μιούζικαλ "ΥΠΕΡπαραγωγής", 21 - 28 Απριλίου στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας.
Μεγαλώνοντας σε μια επαρχιακή πόλη ποια ήταν τα πρώτα ερεθίσματα για τις μετέπειτα επαγγελματικές επιλογές;
Κοιτάζοντας πίσω, στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια στη Λάρισα, δεν μπορώ να βρω εικόνες και μνήμες που να συνδέονται ή να προμηνύουν την αγάπη μου και την ενασχόληση μου με την τέχνη της υποκριτικής και του θεάτρου. Τα ερεθίσματα ήταν ελάχιστα και μάλλον αδύναμα ώστε να μην τα θυμάμαι ιδιαίτερα. Γι αυτό και γω απορώ όταν προσπαθώ να καταλάβω από πού ξεκίνησε αυτή η πορεία. Από μικρός φλέρταρα με διάφορες τέχνες εκτός απ αυτή. Η μόνη ίσως σύνδεση είναι το ενδιαφέρον που είχα για τους ανθρώπους, τους ιδιαίτερους χαρακτήρες τους και τις συμπεριφορές τους. Μεγαλώνοντας στην επαρχία και μοιράζοντας τον χρόνο μου μεταξύ πόλης και χωριού, μου δώθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω σε βάθος αρκετούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Να τους παρατηρήσω και να τους “μελετήσω”. Αυτήν την ευκαιρία σίγουρα δε θα την είχα αν μεγάλωνα σε ένα διαμέρισμα της Αθήνας.
Αριστούχος μαθητής με σπουδές στα οικονομικά, πως προέκυψε η ανάγκη να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Ειλικρινά δεν γνωρίζω. Δεν ήταν το παιδικό μου όνειρο, τουλάχιστον όχι συνειδητά. Με το που πέρασα όμως στο πανεπιστήμιο του Πειραιά και μετακόμισα στην Αθήνα δεν πέρασε μια βδομάδα πριν ψάξω να βρω τη θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου και να γίνω ενεργό μέλος της. Ακόμη δεν ξέρω το “γιατί” της αρχής, αλλά νομίζω πως ξέρω το “γιατί” της συνέχειας.
Ποια η μετέπειτα εξέλιξη των σπουδών σου;
Μετά την αποφοίτηση απο τη δραματική σχολή ¨Αρχή¨ συμμετείχα ώς ηθοποιός σε διάφορες παραστάσεις και σε διάφορα είδη. Απο αρχαίο και κλασικό μέχρι μιούζικαλ, επιθεώρηση, χοροθέατρο, σύγχρονα έργα, τηλεόραση και σινεμά. Οι εμπειρίες αυτές είναι για μένα μια μορφή σπουδής γιατί πάντοτε τις αντιμετωπίζω έτσι, προσπαθώντας να κατανοήσω και να χρησιμοποιήσω τους διαφορετικούς κώδικες που τις διέπουν. Πέρα από αυτά συνέχισα την εκπαίδευση μου με μαθήματα στον χορό και το τραγούδι, σεμινάρια υποκριτικής μέχρι και τις πρόσφατες σπουδές στο Λος Άτζελες για σκηνοθεσία κινηματογράφου.
Τι είναι για σένα το μιούζικαλ;
Το μιούζικαλ είναι ένα πολύ δυνατό θεατρικό είδος. Ο συνδυασμός της ζωντανής μουσικής, του τραγουδιού, του χορού και του θεατρικού λόγου μπορεί να δημιουργήσει μια μοναδική εμπειρία στον θεατή. Ακόμη με εκπλήσει η δυναμική του.
Τι είναι για σένα το «ΥΠΕΡπαραγωγής»;
Πολύ συχνά λένε οι καλλιτέχνες ότι τα έργα τους είναι σαν να είναι παιδιά τους. Το “ΥΠΕΡπαραγωγής” έχει για μένα αυτή τη θέση. Όχι μόνο γιατί θα είναι σχεδόν εννιά μήνες από την αρχή της προετοιμασίας μέχρι την πρεμιέρα, αλλά γιατί απολαμβάνει και όλης της προσοχής μου. Είναι το μεγαλύτερο εγχείρημα μου μέχρι σήμερα.
"Λες να κατάλαβαν"; Μια φράση που ακολουθεί τον τίτλο. Που και γιατί αναφέρεται αυτή η φράση;
Αυτή η φράση υπάρχει μόνο για την απάντηση που μπορεί να δώσει ο καθένας, ή για την ερώτηση που θα γεννήσει...
Μιούζικαλ με τα δεδομένα της επαρχίας. Ποιες είναι οι δυσκολίες και ποιες οι ιδιαιτερότητες του;
Μιούζικαλ με τα δεδομένα της Αθήνας... της Ελλάδας... ή απλώς μιούζικαλ. Δε νομίζω οτι εύκολα θα βρει κάποιος τις ιδανικές συνθήκες για να ανεβάσει ένα μιούζικαλ. Είναι απαιτητικό από τη φύση του. Στην τέχνη δεν υπάρχει δύσκολο και εύκολο. Τον πήχη τον ορίζεις εσύ. Είναι πολλοί αυτοί που συμμετέχουν. Μουσικοί, τραγουδιστές, ηθοποιοί, χορευτές και όλοι δίνουν τον εαυτό τους για μια παράσταση για την οποία θα είναι περήφανοι.
Στην προσπάθεια αυτή ποιοι άλλοι πλαισιώνουν το «ΥΠΕΡπαραγωγής»;
Η Φαίη Σούκου, χορογράφος και παραγωγός, που δημιούργησε τον πυρήνα των Zouburlesque με τις μουσικοχορευτικές τους παραστάσεις τα τελευταία χρόνια στη Λάρισα και ουσιαστικά αποτελεί την κινητήριο δύναμη και για αυτήν την παράσταση. Ο Χρήστος Κτιστάκης, μαέστρος, που όλοι οι λαρισαίοι γνωρίζουν την πορεία του και την ποιότητα της δουλειάς του. Και πάνω από πενήντα άλλοι νέοι άνθρωποι με όρεξη και τόλμη.
Επιμέλεια Ενδυματολογίας & Μακιγιάζ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΕΙΒΑΔΙΩΤΗ.
Κοστούμια: ΕΛΕΝΗ ΨΥΡΡΑ.
Σκηνογραφία: ΧΑΡΑ ΓΡΑΒΑΝΗ - ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΔΟΒΑ - ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΥΛΑΣ.
Ήχος, Φωτισμός: ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΥΛΑΣ.
Φωτογραφία: THEO ALBANIS.
Graphic Design: ΦΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ.
Βοηθός Σκηνοθέτη: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ.
Βοηθός Ενδυματολόγου: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΛΛΗΣ.
Υποστήριξη Παραγωγής: ΕΥΑ Β. ΣΟΥΚΟΥ.
Promotion: ΘΑΝΟΣ ΓΚΟΥΡΟΜΠΙΝΟΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΠΟΥΣΗΣ.
Συμμετέχουν οι:
Μπάκας Παναγιώτης, Μακρίδου Ανδρομάχη, Μωραΐτη Ζωή, Τσατσανάκος Δημήτρης, Τσέτσιλας Αστέριος, Σαμαντζής Θέμης, Γκατζά Έλενα, Νούτσου Λίνα, Φωτιάδης Απόστολος, Λαπούσης Δημήτρης, Γκίτσης Βύρων, Σαϊνίδου Σταυρούλα, Κανέλλη Άννα, Ματθαίου Στεφανία, Μπαγεώργος Ηλίας, Κυρτσόπουλος Μιχάλης, Λυτροκάπη Νίκη, Πατσιαμάνη Κάτια, Ζουμπουνέλλη Ματίνα, Γκόβαρη Σταυρούλα, Δραχμάνη Ευτυχία, Κάμπος Κωνσταντίνος, Ζακάρ Στελίνα, Χριστοδούλου Δημήτρης, Θεοδώρου Αφροδίτη, Φρίγγας Κωνσταντίνος, Κατσαβάκης Δημήτρης, Ταμβακάς Κώστας, Πάλλας Στέφανος, Λουκάς Αυγερινός, Μαντέλας Μιχάλης, Σούκος Βασίλης, Σαρακατσιάνος Ντίνος, Ζωϊτος Κώστας, Παυλακούδης Πάνος, Γκουντής Κώστας, Παζάρα Μαργαρίτα.
Η ομαδικότητα είναι το παν… Τι κλίμα επικρατεί στις πρόβες;
Είναι ίσως η καλύτερη συνεργασία που είχα ποτέ. Δουλεύουμε σαν μια παρέα με πολλά γέλια και καλή ενέργεια αλλά ταυτόχρονα με πάθος και επιμονή. Δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει το συγκεκριμένο έργο άν δεν το χαιρόμαστε και μεις οι ίδιοι και αν δεν έχουμε ιδρώσει γι αυτό. Η ισορροπία αυτή δείχνει να έχει επιτευχθεί.
Πρόκειται για ένα πρωτότυπο κείμενο που γράφεται ακόμα και σήμερα βασισμένο στη σύγχρονη πραγματικότητα. Πες μας λίγα λόγια για αυτό…
Αποτελεί το πρώτο μου μεγάλο συγγραφικό εγχείρημα και σαν εμπειρία είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Δεν είμαι μόνος σ' αυτό, αλλά με τη Νάντια Περιστεροπούλου με την οποία μας συνδέει μια παλιά φιλία απο τα πρώτα βήματα μας στη θεατρική σκηνή. Στην αρχή υπήρχε μια κεντρική ιδέα που θα μπορούσε να συνδέσει τραγούδια που μας αρέσουν με μια ιστορία που μας ενδιαφέρει. Η ιδέα μεταλλάχτηκε στην πορεία και οι χαρακτήρες άρχισαν να παίρνουν μορφή από τους ηθοποιούς του θιάσου. Το έργο γράφεται με βάση το έμψυχο υλικό της ομάδας, πράγμα που το κάνει ξεχωριστό. Εμπνέομαι από τον θίασο και την σύγχρονη πραγματικότητα τόσο για τους χαρακτήρες όσο και για την ιστορία. Είναι δύσκολο να ορίσω ποιός πρωτοστατεί στην συγγραφή. Η φαντασία μου, οι ιδέες μου, οι ρόλοι, η επικαιρότητα... Το κείμενο έχει τη δική του ζωή και η παράσταση θα έχει επίσης τη δική της ζωή. Άρχισα να γράφω ένα απλό ανάλαφρο κείμενο που να είναι απλώς λειτουργικό. Όταν το ξαναδιαβάζω, μου φαίνεται πως έχει έναν ευδιάκριτο κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα ντυμένο με κωμικά στοιχεία. Δεν ξέρω ποιός φταίει γι αυτό. Το έργο εστιάζει σε έναν θίασο που κάνει μια παράσταση βαριετέ, με μια παραγωγή κατά πολύ ακριβότερη απ' ότι θα επέτρεπε η τσέπη του παραγωγού. Αυτό και μόνο μας προϊδεάζει για το τί μπορεί να ακολουθήσει όταν αυτή η φούσκα σκάσει και τί ανατροπές θα φέρει στην μικρή αυτή κοινωνία που απαρτίζεται από άτομα με έντονες φιλοδοξίες, πάθη και μπλεγμένες ιστορίες. Όλα αυτά θα γίνουν στη διάρκεια μίας παράστασης αυτού του θιάσου, όπου θα ακούμε και γνωστά και αγαπημένα ξένα τραγούδια με δυνατές χορογραφίες και με ζωντανή μουσική απο πολυμελή ορχήστρα. Θα είναι ένα πραγματκά ξεχωριστό θέαμα και κυριολεκτικά μια υπερπαραγωγή.
Πως η τέχνη μπορεί να δώσει λύσεις σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή;
Δεν μπορώ να πω πως η τέχνη θα καταφέρει να δώσει τη λύση όταν αυτό δεν το καταφέρνει η επιστήμη και η πολιτική. Η τέχνη ίσως βοηθήσει να δούμε τα πράγματα λίγο αλλιώτικα. Πιο καθαρά. Να δούμε τους εαυτούς μας μέσα στην κρίση και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και την πορεία μας. Άλλωστε η “κρίση” προέρχεται από το “κρίνω”. Όταν η τέχνη καταφέρνει να σε συνδέσει καλύτερα με τον εαυτό σου, τότε ίσως ξεκινήσει και η αλλαγή. Για μας πάντως που συνδημιουργούμε μια τόσο απαιτητική παράσταση μέσα στην κρίση, το εγχείρημα αυτό αποτελεί απόδειξη της δύναμης που κρύβουμε μέσα μας.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Είμαι τόσο αφοσιωμένος στο “ΥΠΕΡπαραγωγής” αυτήν την περίοδο, που τα σχέδια περνούν σα φευγαλέες εικόνες απ' το μυαλό χωρίς ευκαιρία για περαιτέρω σκέψη. Κάποια καινούρια παράσταση ή ταινία μικρού μήκους ή κάτι άλλο που δεν αναγνώρισα καν την εικόνα.
***Περισσότερα στοιχεία για το Μιούζικαλ "ΥΠΕΡπαραγωγής" μπορείτε να δείτε εδώ.***
ΒΙΟ:
Γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1981 στην Αθήνα. Μεγάλωσε στη Λάρισα από όπου και αποφοίτησε με άριστα το Λύκειο. Απόφοιτος της Χρηματοοικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πειραιά. Σπούδασε στη «Δραματική Σχολή Αθηνών» του Γ.Θεοδοσιάδη και αποφοίτησε από την Δραματική σχολή «Αρχή» της Ν. Καρρά (2006). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής με τον σκηνοθέτη Γ. Ιορδανίδη και κύκλο μαθημάτων υποκριτικής με θέμα την ουδέτερη μάσκα με την Ν. Ζούκα καθώς και εκπαίδευση στο Ψυχόδραμα με τον Νίκο Τάκη. Το 2011 – 2012 ήταν στο Λος Άντζελες όπου εκπαιδεύτηκε στο filmmaking και συνέχισε τις σπουδές υποκριτικής στο Beverly Hills Playhouse και υποκριτική σε κάμερα στο New Collective LA. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα Σύγχρονου Χορού, Latin (Mambo, Rumba κλπ) και Ευρωπαικών (Tango, Waltz, Tango Argentino).
Ως ηθοποιός έχει λάβει μέρος στις παρακάτω έργα:
«Εκκλησιάζουσες» Αριστοφάνης με το Δήμο Πειραιά (2000), «Τρωάδες» Ευριπίδης σκην. Α.Αντύπας (2002), «Παριζιάνικη Ζωή» Εθνική Λυρική Σκηνή σκην. Γ.Ιορδανίδης (2003), «Λυσιστράτη» Αριστοφάνης σκην. Ι.Χατζηκυριάκος (2005), «Παλιάτσοι» Όπερα σκην. F.Zeffirelli(2005), «Η Απόδραση» της ομάδας Άλογοι της οποίας είναι και ιδρυτικό μέλος σε διάφορα φεστιβάλ της Αθήνας(2007) και στη μπιενάλε του 2008 στο Μπάρι της Ιταλίας ως η ελληνική θεατρική συμμετοχή, «Δεσποινίς Τζούλια» Α.Στρίντμπεργκ Χοροθέατρο σκην.-χορογραφία Σπ.Μπερτσάτος, «Αργώ, ταξίδι επιστροφής» χορόδραμα σε σκην. Γ. Σαρηγιάννη, «Η ζωή μου στην Τέχνη» Άντριου Κάουι σε σκην. Γιάννη Χαρμπάτση(2007-8), «Το Τρέντυ θα σφυρίξει τρεις φορές» επιθεώρηση σε σκην. Στ. Φασουλή στο θέατρο Δημήτρης Χορν (2007-8). «Συμπέθεροι απ τα Τίρανα» των Ρέπα – Παπαθανασίου σε σκηνοθεσία των ίδιων στο θέατρο Λαμπέτη (2008-2009). «Η Απόδραση» με την ομάδα Άλογοι στο θέατρο Άνεσις (2009) και στο Αριστοτέλειο (Θεσσαλονίκη 2010), “Λευκές Νύχτες” Φ. Ντοστογιέφσκι σκην. Νικόλας Μίχας στο θέατρο Άκης Δαβής (2010). Τέλος συμμετείχε στο video dance της Ν.Ζούκα «Στα Ίχνη Μιας Άλλης» που παρουσιάστηκε στη Γαλλία το Φεβρουάριο του 2007.
Στον κινηματογράφο συμμετείχε στη ταινία του Ν.Περάκη «Λούφα και Παραλλαγή», και στην τηλεόραση στη σειρά «Αληθινοί Έρωτες» σε σκην. Β. Ντούρου (Alpha 2007), στη σειρά «Έχω ένα μυστικό» σε σκην Ρ. Εσκενάζυ (Alpha 2008), «Καρυωτάκης» σε σκην. Τ. Ψαρρά (ΕΤ1 2009) και «Χαρά αγνοείται» σε σκην. Αλ. Πανταζούδη (Mega 2009).
Έχει σκηνοθετήσει το έργο «Νεράιδα» του Ζαν Ζιροντού στην ΑΣΟΕΕ (2011) και διάφορες μικρού μήκους ταινίες.
*Οι φωτογραφίες από τις πρόβες είναι της Μαρίας Γώγου.
0 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας εδώ...