Ωμμμμμμμ........
Πόσο ψυχικά ήρεμοι είστε; Έχετε πλησιάσει ποτέ τη νιρβάνα κι αν ναι (που χλωμό το κόβω να το λέτε το ναι) αλήθεια τι σας κόστισε; Τι περάσατε μέχρι να φτάσετε στη γαλήνη της ψυχής σας; Δεν μιλώ για αναισθησία, μιλώ για μια εσωτερική ηρεμία που δύσκολα την πετυχαίνουμε. Έτσι δεν είναι;
Στεναχωριέμαι που σπάνια βλέπω "ήρεμους" ανθρώπους γύρω μου. Τα πάθη τους Χριστέ μου! Καταλήγω στο ότι όλα ξεκινάνε από τα μέσα μας. Δεν τα έχουμε βρει με τους εαυτούς μας, αυτό είναι όλο. Δεν τα έχουμε βρει με τις βαθιές αλήθειες που μας καίνε (όσοι έχουμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο βέβαια). Μα να περάσει μια ζωή έτσι; Μια ζωή διαρκώς να αγωνίζεσαι για να τα βρεις με τον εαυτό σου; Ε όχι! Δεν το δέχομαι...
Να όμως που από εκεί ξεκινούν όλα τα δεινά. Δεν τα έχεις βρει με σένα, δεν τα βρίσκεις με κανένα! Να σου οι ίντριγκες, οι περιπέτειες, τα ψέματα, τα δάκρυα και οι θυμοί. Μα θα μου πείτε, ωραία πράγματα είναι αυτά. Γουστάρουμε πάθος και τρέλα, στο κάτω - κάτω είμαστε αυτοκαταστροφικοί τύποι. Δεν ήρθαμε να ζήσουμε μια νερόβραστη ζωή! Μαζί σας κι εγώ αλλά τα όρια του καθένα μας μέχρι την αυτοκαταστροφή διαφέρουν. Δεν γεννηθήκαμε όλοι για να ζούμε πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί.
Δεν μιλάω μόνο για το τώρα της κρίσης και των άλλων προβλημάτων που μας φορτώθηκαν. Μερικές φορές βλέπω ανθρώπους να τυραννιούνται ενώ φαινομενικά και εδώ που τα λέμε και ουσιαστικά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα γι αυτούς και οι συνθήκες που πλαισιώνουν τις ζωές τους και όλα τους δηλαδή είναι μια χαρά. Το τι κουβαλάει όμως ο καθένας στην ψυχούλα του κανείς μας δεν το γνωρίζει και είπαμε για μερικούς και η απόλυτη ηρεμία φέρνει την ανία και η ανία σε ρίχνει με τα μπούνια πάλι στις λάθος επιλογές και την αυτοκαταστροφή-δες- και μαζοχισμός!
Δύσκολο πράγμα τελικά αυτή η ισορροπία του μυαλού και της ψυχής. Αν βρίσκεστε στα τελευταία στάδια να χάσετε εντελώς τον εαυτό σας -δες- δεν κοιμάστε τα βράδια, είστε συνεχώς σε υπερένταση και τα σχετικά, ίσως να βοηθάνε οι προσευχές και ο διαλογισμός αλλά πριν καταφύγετε σε αυτά. Μήπως να προσπαθήσετε να τα βρείτε με τον εαυτό σας;
Πιάστε κουβεντούλα με τις τύψεις σας. Συγχωρέστε εσάς για τις απερίγραπτες μαλακίες σας, κάντε το ίδιο και για όλους τους άλλους μαλάκες στη ζωή σας. Δεν μπορεί όλοι έχουμε παίξει αυτό το ρόλο έστω και για μια φορά. Ναι, τα έχετε κάνει σκατά, ναι έχετε φερθεί άσχημα, ναι έχετε κάνει πράγματα που δεν θα έπρεπε. Μόνο και μόνο το ότι το αναγνωρίζετε είναι κι αυτό ένα βήμα. Ναι κι άλλοι έχουν κάνει σε εσάς απερίγραπτα πράγματα, επιτέλους συγχωρέστε τους...
Ναι δεν θα διαφωνήσω η ψυχική μας ηρεμία έχει να κάνει με τους άλλους αλλά το λάθος μας είναι ότι νομίζουμε ότι κυρίως έχει να κάνει μόνο με τους άλλους. Επειδή εκεί έξω όμως κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι, με όλες τις τρέλες, τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ που μπορείτε να φανταστείτε, ισιώστε πρώτα τα δικά σας θέματα και μετά οπλιστείτε με θάρρος και βγείτε στη χαβούζα που λέγεται κοινωνία και αντιμετωπίστε τα όλα αυτά.
Όταν είσαι εσύ καλά μέσα σου, δύσκολα σε λυγίζει, μια μαλάκο πεθερά, ένας ότι να'ναι γκόμενος, μια υστερική φίλη κλπ. Όταν λέμε υγεία πάνω από όλα δεν εννοούμε μόνο, κάνω εξετάσεις αίματος, γενικές, ούρων και αφού είμαι καλά, τρώω και υγιείνα, γυμνάζομαι κιόλας (που μεταξύ μας ούτε αυτά κάνουμε) σημαίνει ότι φροντίσαμε τους εαυτού μας. Εκτός από αυτό υπάρχει και μια ψυχή εκεί μέσα, ένα πνεύμα βρε αδερφέ κι αυτά τα καημένα πρέπει να τα φροντίζουμε.
Πως φροντίζουμε ένα πνεύμα; Πως το καλλιεργούμε; Βιολογική καλλιέργεια ή με λιπάσματα; Μην βλέπετε ειδήσεις στην τηλεόραση, διαβάστε επιτέλους και κανένα βιβλίο, σερφάρετε και λίγο στο ArtandCity, πάτε μια βόλτα στη φύση, μην σας νοιάζει τι είπε ο ένας και ο άλλος για σας. Ζήστε τη ζωή σας σαν να ήσασταν ελεύθεροι. Ακούστε μια καλή μουσική, φτιάξτε τη δικιά σας άποψη για τα πράγματα αλλά μην την αφήσετε να σας φυλακίσει μέσα της, δείτε μια καλή θεατρική παράσταση , κάντε επιτέλους δημιουργικά πράγματα!!!
Μην αναλώνεστε στα ίδια και στα ίδια, μην ζείτε στο χθες και στο αύριο. Μην μιζεριάζετε όλη την ώρα. Αυτός ο γκόμενος/α σας έφτυσε, ο άλλος δεν σας ήθελε ποτέ, και εκείνος εκεί σας φέρθηκε σκάρτα... Τι να κάνουμε τώρα; Μάνα μπορεί να είναι μόνο μια αλλά δυστυχώς η δικιά σας μπορεί να σας μεγάλωσε λάθος ή να μην σας έδωσε την αγάπη που έπρεπε... Συγχωρείστε την, γενικά όποια κι αν είναι τα θέματα σας, λύστε τα με τον εαυτό σας και προχωρήστε. Καθένας κάνει τις επιλογές του σε αυτή τη ζωή, αρχίστε να κάνετε κι εσείς τις δικές σας, μην είστε πάντα έρμαια των επιλογών των άλλων.
Ναι καλή μου,σε καταλαβαίνω, εκείνος είναι ο ένας για σένα. Με όποιον άλλο κι αν πας νιώθεις ότι είναι σαν να τον κερατώνεις. Ναι είπαμε σε καταλαβαίνω είσαι καψούρα, έχεις δαγκώσει λαμαρίνα και σου έχει φτάσει και το σαγόνι στο πάτωμα. Δε σου λέω να μην το ζήσεις,αφού σε καίει το βλέπω αλλά άστο να σε κάψει, να σου κάνει το εγκαυματάκι σου και συνέχισε. Δεν έχει νόημα να λιώσεις κιόλας για τον αντικειμενικά μαλάκα που ερωτεύτηκες. Πρόσεξε αυτό δεν τα λέω μόνο εγώ, που ποιος με χέζει εμένα. Τα λένε επιστήμονες άνθρωποι, ψυχίατροι και τέτοιοι ειδικοί σου λέω. ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΣΟΥ ΕΡΩΤΑ! Τι το έκανες; Την πάτησες. Μωρέ ξέρεις κανένα μεγάλο έρωτα να είχε happy end?? Εεεε σε ρωτάω. Ρωμαίος και Ιουλιέτα δες, Ερωτόκριτος και Αρετούσα. Πως είναι δυνατόν να ζήσεις μια κανονική ζωή με τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής σου, που για να τον αντέξεις δίπλα σου για μια ζωή, υπάρχει μόνο ένας τρόπος; Να παίρνεις όλη την ημέρα lexotanil; εΕΕΕ πες μου!
Πως μπορεί η καρδιά σου να κάνει σαν τρελή κάθε φορά που τον βλέπεις, να κόβονται τα πόδια σου, να τρέμεις όταν είναι να τον συναντήσεις, να τον εξιδανικεύεις μέχρι εκεί που δεν πάει, να είναι για εσένα ο ΘΕΟΣΣΣΣ; Που μεταξύ μας μόνο Θεός δεν είναι και αντικειμενικά είναι ο χειρότερος γκόμενος που μπορεί να είχες ποτέ σου αλλά αυτό θα μου πεις δεν έχει καμιά σημασία!
Αχ, αγαπητοί μου αναγνώστες. Πόσα αχ, έχουμε πει σε αυτή τη ζωή και πόσα ακόμα θα πούμε. Αν νιώθετε στην τελική ότι τα προβλήματα είναι πάνω από τις δυνάμεις σας για να τα λύσετε, ίσως η βοήθεια από έναν ειδικό να ήταν μια κάποια λύση, ειδικά στην εποχή που ζούμε, με τις πρωτιές στην αυτοκτονία. Ξέρω, ξέρω θα μου πείτε δεν έχουμε λεφτά για να φάμε, που να τα βρούμε και για ψυχανάλυση; Υπάρχουν όμως πολλές γραμμές υποστήριξης, ακόμα και online υποστήριξη ή και προγράμματα για ανέργους. Το θέμα είναι να θέλεις εσύ να βοηθήσεις τον εαυτό σου, αν πραγματικά θέλεις να τον κάνεις, λύσεις θα υπάρχουν πάντα...
Υ.Σ Αγαπήστε επιτέλους τα τομάρια σας.
Περισσότερα άρθρα της Σοφίας εδώ.
0 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας εδώ...