Η Björk στο A&C...

by Bart Grietens.

"... Τα πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή είναι αυτά που δεν αγοράζονται..."

Σε ένα παράλληλο σύμπαν...

... σε μια αναζήτηση της Τέχνης, της Αγάπης για τη Μουσική, της ίδιας της Ζωής...

η Björk Óskarsdóttir από το Ρέικιαβικ της Ισλανδίας ακολουθεί το ένστικτό της στις Βρυξέλλες και από εκεί στην πόλη της Λάρισας!!! 

Ο έρωτάς της, το βιολί, ο βασιλιάς των μουσικών οργάνων και η ίδια, παρόλο το νεαρό της ηλικίας της, δεξιοτέχνης βασίλισσα που σίγουρα θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε πολλές φορές από εδώ και πέρα!!! 

Ας δούμε τι απαντάει στις απορίες του A&C στη συνέντευξη που ακολουθεί...

Α&C: Πώς προέκυψε η επαφή σου με τη μουσική; 

Η πρώτη μουσική ανάμνηση που έχω είναι αυτή του παππού μου... Αν και αγρότης, έπαιζε ακορντεόν στις περισσότερες κοινωνικές εκδηλώσεις στη βόρεια Ισλανδία, κυρίως όταν οι θαμώνες ήθελαν να χορέψουν. Η μητέρα μου κληρονόμησε αυτό το ταλέντο, καθώς παίζει κιθάρα και τραγουδάει... Όταν ήμουν 7, οι γονείς μου με έστειλαν στο Μουσικό Σχολείο, όπου ξεκίνησα μαθήματα βιολιού. 

Α&C: Από εκεί και πέρα πως εξελίχθηκε; 

by Hjalti Jakobsson.

Μελετώ βιολί αδιάκοπα από την ηλικία των 7, με κάποια παράλληλα μαθήματα άρπας, πιάνου και μπαλέτου. Με όλες αυτές τις δραστηριότητες το πρόγραμμά μου ήταν αρκετά γεμάτο, αλλά με λίγη καλή οργάνωση, κατάφερα ταυτόχρονα να τελειώσω το Μουσικό Σχολείο και το κολέγιο το έτος 2005. Ολοκλήρωσα τις προπτυχιακές μου σπουδές στην Ισλανδία, στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και το μεταπτυχιακό μου στο Βασιλικό Ωδείο των Βρυξελλών. Μετά την αποφοίτησή μου συμμετείχα σε διάφορα projects στην Ισλανδία και το Βέλγιο, όπως για παράδειγμα στην ορχήστρα της Εθνικής Όπερας της Ισλανδίας και σε συναυλίες κουαρτέτων εγχόρδων. Επίσης, εργάστηκα σαν καθηγήτρια βιολιού στο International School of Brussels και στο Ισλανδικό Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου. 

Α&C: Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου, χωρίς αυτό που αγαπάς στα χέρια σου; 

Όχι! Παίζω βιολί από τόσο μικρή και για τόσα χρόνια που δεν φαντάζομαι καν πως θα ήταν η ζωή χωρίς αυτό. 

Α&C: Ισλανδία, Βέλγιο, Ελλάδα... Πες μας γι αυτό το ταξίδι... 

Η μετακόμισή μου από το Ρέικιαβικ στις Βρυξέλλες ήταν η πρώτη μου μετακίνηση σε μια ξένη χώρα. Το Ρέικιαβικ με πληθυσμό μόλις 120.000 κατοίκους δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με την πρωτεύουσα της Ευρώπης, τις Βρυξέλλες. Όπως ήταν φυσικό, το σοκ ήταν μεγάλο. Στις Βρυξέλλες, συνέχισα τις σπουδές μου υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας μου Kati Sebestyen, από την οποία έμαθα πολλά, όχι μόνο σχετικά με τη μουσική σαν αντικείμενο σπουδών αλλά και σαν επάγγελμα. Τα τέσσερα χρόνια που πέρασα εκεί, πρώτα σαν φοιτήτρια και κατόπιν σαν εργαζόμενη, αναμφισβήτητα συνέβαλαν στο να γίνω πιο ώριμη και να καταλάβω τη σημασία που έχουν η σκληρή δουλειά, η αισιοδοξία και η ευγένεια. Όσο για την Ελλάδα  είχα προγραμματίσει την μετακόμισή μου ήδη από τον Μάρτιο και χαίρομαι που επιτέλους βρίσκομαι εδώ. Άλλωστε είχα έρθει σαν επισκέπτρια άλλες 5 φορές και τη λάτρεψα! 

Α&C: Ποια η άποψή σου για την ελληνική μουσική; 

Η παραδοσιακή ελληνική μουσική είναι πολύ όμορφη και ελπίζω να μπορέσω να παίξω κάποια τραγούδια σύντομα! Η Ελλάδα, έχει επίσης αναδείξει, καταπληκτικούς καλλιτέχνες στην κλασσική μουσική. Στο παρελθόν έχω ασχοληθεί με το έργο του Ιάννη Ξενάκη ενώ τα ονόματα του Μίκη Θεοδωράκη, του Λεωνίδα Καβάκου και της Μαρίας Κάλλας είναι γνωστά παγκοσμίως. Έχω γνωρίσει ακόμα, πολλούς εξαιρετικούς Έλληνες μουσικούς στις Βρυξέλλες. Επομένως θα μπορούσα να πω με σιγουριά ότι η ελληνική μουσική θα με ενθουσιάσει ακόμη περισσότερο στην πορεία. 

by Bart Grietens.

Α&C: Ισλανδία - Ελλάδα  δυο χώρες με σχεδόν κοινή οικονομική πολιτική, που οδήγησε βέβαια σε διαφορετικές εξελίξεις... Ποιο βλέπεις να είναι το μέλλον της Ελλάδας; 

Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, καθώς δεν είμαι οικονομολόγος για να αναλύσω αντικειμενικά τα αίτια. Όμως, όπως όλοι στο εξωτερικό, είχα ακούσει πολλά άσχημα σχετικά με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, ενώ πολλοί ακόμα πιστεύουν ότι η μετακόμισή μου στην Ελλάδα ήταν μια τρέλα. Ωστόσο, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είμαι υγιής και που μπορώ να καλύπτω τις καθημερινές μου ανάγκες. Γνωρίζω βέβαια ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Ελλάδα που δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές τους ανάγκες. Αυτοί οι άνθρωποι είναι στο μυαλό μου κάθε στιγμή. Δεν έζησα την Ισλανδία κατά τη διάρκεια της κρίσης, είχα μόλις μετακομίσει στις Βρυξέλλες όταν αυτή ξεκίνησε, όμως ένιωσα έντονα τις συνέπειές της. Πολλοί στην Ισλανδία έπαθαν κατάθλιψη εξαιτίας της κρίσης. Ωστόσο, κάποια στιγμή οι άνθρωποι άρχισαν να σκέφτονται «Ποιος ξέρει πόσο θα διαρκέσει η κρίση; Είναι δυνατόν να ζήσουμε μέσα στη μιζέρια μέχρι η κρίση να τελειώσει;», η απάντηση, φυσικά, ήταν αρνητική και στις δύο ερωτήσεις! Το θετικό της κρίσης στην Ισλανδία είναι ότι μας δίδαξε ότι τα πράγματα που δεν αγοράζονται είναι τα πιο πολύτιμα στη ζωή. Πήραμε ακόμα ένα μάθημα κατά τη διάρκεια της κρίσης, μάθαμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά και να χρησιμοποιούμε νέες λύσεις και εφαρμογές. Η επιχειρηματικότητα βελτιώθηκε. Πιστεύω ότι σε κάποιο βαθμό αυτό ξεκίνησε να συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα. Ορισμένοι στο εξωτερικό έχουν λανθασμένη ιδέα για την Ελλάδα και τους Έλληνες, ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχω συναντήσει κάποιον Έλληνα που να θέλει να βγάζει χρήματα χωρίς να δουλεύει. 

Α&C: Τη δική σου "τέχνη"- Art, την αγκάλιασε η "πόλη"-City μας; 

Έχω ήδη έρθει σε επαφή με μερικούς μουσικούς εδώ στη Λάρισα και ανυπομονώ να λάβω μέρος στις εκδηλώσεις οργανώνουν. Συνεργάζομαι, ήδη, με τη Συμφωνική Ορχήστρα της πόλης, με μαέστρο το Χρήστο Κτικτάκη, ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζουμε να ανεβάσουμε το έργο «Ρωμιός και Τζουλιέττα», μια καταπληκτική κωμωδία με πολύ γέλιο. Συνεχίζω βέβαια να διδάσκω βιολί καθώς μου αρέσει να δουλεύω με παιδιά. Θεωρώ τη διδασκαλία της μουσικής ως κάτι πολύ σημαντικό ειδικά στα παιδιά καθώς από τη μία τα βοηθά να αναπτύξουν τα συναισθήματά τους και να τα εκφράζουν καλύτερα και από την άλλη να καταπολεμήσουν τα άγχη τους και να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ακόμα και μπροστά σε κοινό. Σε κάθε περίπτωση όμως, η μουσική είναι για όλους. 

with Eridanos Quartet in Brussels.

Α&C: Ένα ελληνικό τραγούδι μιλάει για "χρώματα και αρώματα"... Τα δικά σου χρώματα και αρώματα αποτυπώνονται στη μουσική σου; 

Οι ειλικρινείς προθέσεις είναι κάτι βασικό στη σκηνή, γιατί αν τα συναισθήματα είναι αληθινά, το κοινό θα το νιώσει. Πάνω στη σκηνή υπάρχει ένας συνεχής αγώνας μεταξύ του να κάνεις δικό σου το κομμάτι, να δώσεις ό,τι έχεις και του να αποδόσεις τη μουσική όπως την έγραψε ο συνθέτης... Αυτή η πάλη είναι κάτι το μαγικό... 

Α&C: Ποιος στίχος σε εκφράζει;

Πάντα να είμαστε λίγο πιο ευγενικοί απ’ ότι χρειάζεται.