Σοκάρω - ομαι...

Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρίν.

σοκάρω  -ομαι : με τα λόγια, με τις πράξεις και γενικά με τη συμπεριφορά μου προκαλώ το κοινό αίσθημα περί ηθικής και ευπρέπειας· σκανδαλίζω: Aυτά που έλεγε με σόκαραν τρομερά. Ήθελε να μας σοκάρει με το έξαλλο ντύσιμό του. Σοκαρίστηκα όταν την άκουσα να βρίζει. Ήταν φανερά σοκαρισμένος, όταν τον συνάντησα. || νιώθω έντονη και δυσάρεστη έκπληξη ή απώθηση: Σοκαρίστηκα όταν αρνήθηκε την πρόσκλησή μου. Aισθάνθηκα σοκαρισμένος στη θέα του αίματος. Πάντα με σοκάρει η βία. 

Κάθομαι και αναρωτιέμαι εδώ και καιρό, τι θα με σόκαρε στην τέχνη; Και απάντηση δε λέει να βρεθεί μέσα μου. Θα με σόκαρε μια κακιά λέξη; Ένα υπονοούμενο; Μια χειρονομία; Ένα γυμνό; Ή κάτι άλλο όπως ένας αυνανισμός,  μια σεξουαλική πράξη, η ομοφυλοφιλία, ένας εμετός;

Στα 30 χρόνια ζωής μου, και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τον θυμάμαι σε μια θέση ενός θεάτρου ή κινηματογράφου ή μπροστά από ένα πίνακα και κάτω από ένα stage. Έχω δει τα πάντα πια. To ότι θα με σοκάρει ένα θέαμα πια δε με αγγίζει...

Λίγο πριν μπω να δω την παράσταση και γνωρίζοντας το έργο λόγω ενασχόλησης, ένας γνωστός μου λέει θα σοκαριστείς από αυτό που θα δεις. Μπαίνοντας με χαμόγελο στην αίθουσα περίμενα να δω το σοκαριστικό της υπόθεσης. Και το μόνο που είδα κόσμο να κουμπώνεται και να ξεροκαταπίνει, να βήχει και να χαζογελά στο άκουσμα ότι ο ένας πρωταγωνιστής είναι ομοφυλόφιλος και ο άλλος Εβραίος. Και το μόνο που διαπιστώνει κανείς είναι ότι μεγαλώνουμε σε ένα πουριτανικό και ρατσιστικό περιβάλλον. Όπου το μόνο αίσθημα που μας διακατέχει είναι Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια. Οτιδήποτε το διαφορετικό ίσον με ξένο.

Τώρα για το έργο, αν και βραβευμένο με Τόνυ δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Ίσως για την εποχή που γράφτηκε να "σόκαρε"... Το μόνο ευρηματικό στοιχείο του είναι η σύμπραξη επί σκηνής ενός καταπιεσμένου ομοφυλόφιλου και ενός Εβραίου. Το  θετικό όμως είναι το δίδαγμα του. Και ποιο είναι αυτό;  Είναι και αυτό που μας οδήγησε σ’ αυτή την κατάσταση σήμερα. Η αγάπη και ο σεβασμός του εαυτού μας και του συνανθρώπου μας μιας και δεν είμαστε εμείς. Μοναδική σκηνοθεσία και ερμηνεία από τον κύριο Μπουσδούκο, εξαιρετική προσπάθεια  από τον Γιάννη Αϊβάζη.

Σπεύσατε να το δείτε, γιατί ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για τις παραστάσεις...