Άραγε μ’ ακούει κανείς;

Πολλά συγχαρητήρια στη 18χρονη μαθήτρια, Ελένη Μιχάλη,  από την Ελασσόνα που διακρίθηκε αποσπώντας το Β’ βραβείο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης που διοργάνωσε η Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών «Ιδεόπνοον». Ακολουθεί το ποιήμα με το οποίο συμμετείχε και διακρίθηκε στο διαγωνισμό:

«Άραγε μ’ ακούει κανείς;».

Άραγε μ’ ακούει κανείς;

Τι ήθελα απ’ τη ζωή κανείς δεν θα το μάθει.

Μόνο η ψυχή μου ξέρει τι έχω πάθει.

Άραγε μ’ ακούει κανείς τώρα

ή μένω πάλι μοναχή όπως την κάθε ώρα;

Όμως η μοναξιά μου δεν είναι πραγματική,

γιατί είναι κι ο Καθρέφτης κάπου εκεί.

Αυτός είναι η μοναξιά μου

που κάνει αισθητή τη νεκρή καρδιά μου.

Σαν φανταστικό γυάλινο κλουβί μοιάζει ο Καθρέφτης της ψυχής.

Άραγε μ’ ακούει κανείς;

Ποια μιλιά και ποια πνοή μου,

αυτό το ποίημα αποδεικνύει την ύπαρξή μου.

Πορσελάνινη αυτή η άγνωστη μορφή

που κινείται ανάλαφρα στο γυάλινο κλουβί.

Πορσελάνινα και τα δάκρυα που πέφτουν απ’ τη θλίψη,

όταν η καρδιά μου έχει πια ραγίσει.

Μα πού να οδηγεί αυτή η θλίψη;

Κανείς δεν θα το ανακαλύψει.

Όπως και το τριαντάφυλλο που ετοιμάζεται να μαραθεί,

έτσι νιώθει κι η ψυχή μου πως θα χαθεί.

Άραγε τα δάκρυα θα εξαφανιστούν

ή θα συνεχίσουν να τραγουδούν;

Υπάρχει όμως ένα κενό,

αόρατο, βαθιά μες στο μυαλό.

Πώς εξηγείται όλο αυτό;

Ποιο συναίσθημα να νιώσω τώρα εγώ;

Σαν τον χορό απ’ τις στάλες της βροχής

χτυπάνε κι οι παλμοί της ψυχής.

Άραγε μ’ ακούει κανείς;