Ο μεγάλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος πέθανε μια μέρα σαν και αυτή.
Ο Εντουάρ Μανέ γεννιέται στο Παρίσι το 1832, από μεγαλοαστική οικογένεια. Σε ηλικία 12 ετών γράφεται στο Κολέγιο Ρολέν, όπου γνωρίζει τον Προυστ, που θα γίνει φίλος ζωής και που αργότερα θα γράψει τη βιογραφία του. Μετά από δυο αποτυχημένες προσπάθειες για να εισαχθεί στη Ναυτική Σχολή, παίρνει από τον πατέρα του την άδεια να σπουδάσει ζωγραφική. Οι γονείς του Μανέ δεν θα καταφέρουν ποτέ να καταλάβουν το έργο του γιου τους. Η μητέρα του θα τον συμβουλέψει πολλές φορές να αλλάξει στιλ και να στραφεί σε μια πιο παραδοσιακή ζωγραφική, που να ταιριάζει στην κοινωνική τάξη της οικογένειας.
Το 1850 ο Μανέ, ακολουθούμενος από τον αχώριστο φίλο του Αντονέν Προυστ, γίνεται μαθητής του Τομά Κουτίρ, δασκάλου της Σχολής Καλών Τεχνών, που η γαλλική καλλιτεχνική ζωή βρίσκεται κάτω από τον δεσποτικό έλεγχο της. Οι συγκρούσεις και οι καβγάδες μεταξύ Κουτίρ και Μανέ σύντομα θα γίνουν παροιμιώδεις.
Στη δεκαετία του 1860, το έργο του προκάλεσε έντονες αντιδικίες και διαξιφισμούς, καθώς την εχθρική στάση της επίσημης κριτικής απέναντι στον πίνακά του Το γεύμα στη χλόη, που εκτέθηκε στο περίφημο Σαλόνι των Απορριφθέντων του 1863, ακολούθησε η σκανδαλισμένη αποδοκιμασία της Ολυμπίας του το 1865. Η αντίδραση που προκάλεσαν οι πίνακές του οφειλόταν κατά βάση στο ότι η πραγματικότητα αυτή δεν απεικονιζόταν με τον απαιτούμενο ως τότε συγκαλυμμένο τρόπο. Το ύφος του επηρεάστηκε καθοριστικά από την κλασική ισπανική τέχνη. Το 1865 επισκέφτηκε την Ισπανία ανακηρύσσοντας τον Βελάσκεθ «ζωγράφο των ζωγράφων». Ανάλογο θαυμασμό θα του προκαλέσει και η ζωγραφική άνεση του Φρανς Χαλς, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Ολλανδία το 1872. Στη δεκαετία του 1870, στο Αρζαντέιγ, δέχτηκε την έντονη επίδραση των ιμπρεσιονιστών. Παθιάζεται όλο και περισσότερο με την άμεση σύλληψη της πραγματικότητας και τη μελέτη του φωτός, υιοθετώντας χρώματα όλο και πιο φωτεινά όπως και μια γρήγορη πινελιά. Παρά το γεγονός ότι οι σύγχρονοί του τον κατέτασσαν συχνά σ’ αυτούς, θα πρέπει να θεωρηθεί μάλλον ένα είδος προδρόμου του Ιμπρεσιονισμού. Δεν εξέθεσε άλλωστε ποτέ με τους ιμπρεσιονιστές.
Ο Εντουάρ Μανέ σβήνει το 1883, βαριά άρρωστος από σύφιλη. Λίγο πριν πεθάνει το 1882, έγινε Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, ενώ, το 1884 οργανώθηκε μια μεγάλη αναμνηστική έκθεσή του στο προπύργιο της επίσημης, αναγνωρισμένης τέχνης, στη Σχολή Καλών Τεχνών. Μετά από τη μνημειώδη αυτή έκθεση άρχισε να γίνεται διάσημο το έργο του.
Στη δεκαετία του 1860, το έργο του προκάλεσε έντονες αντιδικίες και διαξιφισμούς, καθώς την εχθρική στάση της επίσημης κριτικής απέναντι στον πίνακά του Το γεύμα στη χλόη, που εκτέθηκε στο περίφημο Σαλόνι των Απορριφθέντων του 1863, ακολούθησε η σκανδαλισμένη αποδοκιμασία της Ολυμπίας του το 1865. Η αντίδραση που προκάλεσαν οι πίνακές του οφειλόταν κατά βάση στο ότι η πραγματικότητα αυτή δεν απεικονιζόταν με τον απαιτούμενο ως τότε συγκαλυμμένο τρόπο. Το ύφος του επηρεάστηκε καθοριστικά από την κλασική ισπανική τέχνη. Το 1865 επισκέφτηκε την Ισπανία ανακηρύσσοντας τον Βελάσκεθ «ζωγράφο των ζωγράφων». Ανάλογο θαυμασμό θα του προκαλέσει και η ζωγραφική άνεση του Φρανς Χαλς, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Ολλανδία το 1872. Στη δεκαετία του 1870, στο Αρζαντέιγ, δέχτηκε την έντονη επίδραση των ιμπρεσιονιστών. Παθιάζεται όλο και περισσότερο με την άμεση σύλληψη της πραγματικότητας και τη μελέτη του φωτός, υιοθετώντας χρώματα όλο και πιο φωτεινά όπως και μια γρήγορη πινελιά. Παρά το γεγονός ότι οι σύγχρονοί του τον κατέτασσαν συχνά σ’ αυτούς, θα πρέπει να θεωρηθεί μάλλον ένα είδος προδρόμου του Ιμπρεσιονισμού. Δεν εξέθεσε άλλωστε ποτέ με τους ιμπρεσιονιστές.
Ο Εντουάρ Μανέ σβήνει το 1883, βαριά άρρωστος από σύφιλη. Λίγο πριν πεθάνει το 1882, έγινε Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, ενώ, το 1884 οργανώθηκε μια μεγάλη αναμνηστική έκθεσή του στο προπύργιο της επίσημης, αναγνωρισμένης τέχνης, στη Σχολή Καλών Τεχνών. Μετά από τη μνημειώδη αυτή έκθεση άρχισε να γίνεται διάσημο το έργο του.
0 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας εδώ...