Σήμερα Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013.
Το βιβλίο του συγγραφέα και πολιτικού αναλυτή Γιώργου Καραμπελιά με τίτλο «Η αποστασία των διανοουμένων» θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 13 Μαρτίου στις 19.30 στην Βιβλιοθήκη των Τριών Ιεραρχών, Δημητριάδος 180 και Ογλ, με πρωτοβουλία των «Εναλλακτικών Εκδόσεων».
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας, Γιώργος Κοντογιώργης, καθηγητής Παντείου και Βαγγέλης Αυδίκος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Συντονίζει ο δημοσιογράφος Χρήστος Μπουκώρος.
Στην κριτική που έγραψε ο Σπύρος Κουτρούλης για το συγκεκριμένο βιβλίο, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Το 1927 κυκλοφόρησε στην Γαλλία, το εμβληματικό όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια, έργο του Ζυλιέν Μπεντά με τον τίτλο «η προδοσία των διανοουμένων». Ως τίτλος θα γίνει σύνθημα, και θα περιγράψει με επιτυχία την πορεία ενός μέρους της γαλλικής διανόησης από τον υπερεθνικισμό στον δωσιλογισμό. Στο τέλος του 2012 κυκλοφόρησε στη χώρα μας το έργο του Γ. Καραμπελιά με τον παρεμφερή τίτλο «η αποστασία των διανοουμένων». Αν το συγκρίνουμε με το πρώτο θεωρώ ότι είναι περισσότερο αναλυτικό και τεκμηριωμένο ως προς την συμπεριφορά ενός μέρους της ελληνικής διανόησης.
Κατ’ αρχάς δείχνει ιδιαίτερα φροντίδα στην γλώσσα, στο ύφος και αυτό καθιστά την ανάγνωσή του ιδιαίτερα γοητευτική. Είναι τεκμηριωμένο, διότι έχει εξαντλήσει όλη την αναγκαία βιβλιογραφία και για αυτό τα συμπεράσματά του είναι θεμελιωμένα σε γερές βάσεις. Κάθε ένα κεφάλαιο συνιστά αναίρεση διαφορετικών μεν ιδεολογημάτων τα οποία όμως στην πραγματικότητα συνθέτουν μια ενιαία ιδεολογία υποταγής. Ειδικότερα η ιδεολογία υπεράσπισης της τρόικας προϋποθέτει την παραδοχή ότι ο ελληνικός λαός είναι πολιτικά νήπιο και για αυτό έχει ανάγκη κηδεμόνων, ενώ η δυσφήμιση της ελληνικής ανεξαρτησίας προϋποθέτει τον μεταμοντέρνο σχετικισμό που παρά τα ιστορικά γεγονότα και τα πορίσματα των περισσότερων ιστορικών προβάλλει την ερμηνεία ότι ο ελληνισμός είναι νεώτερη κατασκευή».
«Ο Γ. Καραμπελιάς ξεκινά με την αναφορά στο έργο του Σ. Ράμφου ο οποίος με τις συχνές τηλεοπτικές του εμφανίσεις και την συνεχή του αρθρογραφία, δίκαια κερδίζει τον τίτλο του συγγραφέα της «φιλοσοφίας του μνημονίου». Για όσους παρακολουθούν την εξέλιξη της σκέψης του Ράμφου διόλου δεν εκπλάγηκαν από την κυνική του συνηγορία στο μνημόνιο. Ήδη στα τελευταία έργα του, ουσιαστικά κλείνει το μάτι στον αυταρχισμό και στον ολοκληρωτισμό, γεγονός που επισημαίνουν και άλλοι στοχαστές όπως ο Μ.. Μπέζγος. Ξεχνώντας με μεγάλη άνεση ότι υποστήριζε σε ένα σχετικά πρόσφατα παρελθόν, εκστασιάζεται με το παράδειγμα του ιαπωνικού εκ του άνω αυταρχικού «εκσυγχρονισμού». Έτσι με μανιχαϊστικό τρόπο, αντικαθιστά τον άνθρωπο που πρότεινε σε παλαιότερα κείμενα του, τον απόλυτα εγκλωβισμένο στο παρελθόν, με τον άνθρωπο χωρίς παρελθόν, ιστορία ρίζες,
Η εθνοαποδομητική ιστοριογραφία- αφενός χρησιμοποιεί τις δυσφημιστικές αξιολογήσεις του Βυζαντίου από δύο Άγγλους ιστορικούς, τον Μάνγκο και τον Τζένκις, αφετέρου θεωρεί το ελληνικό έθνος ως νεώτερη κατασκευή, που δεν έχει καμία σχέση με το Βυζάντιο. Σε αυτή την περίπτωση τα ενάντια πορίσματα των περισσότερων ιστορικών, με πιο πρόσφατες περιπτώσεις τον Δημαρά και τον Σβορώνο, διόλου δεν πλήττει τις βεβαιότητες της, διότι ο μεταμοντέρνος θεωρητικός σχετικισμός τους, έγινε το μέσο για να παρακάμπτονται τα ίδια τα γεγονότα και τα συμπεράσματα που αυτά μας θέτουν.
Ο Γ. Καραμπελιάς υποστηρίζει, ότι θα πρέπει να υπερασπιστούμε τα δύο ελληνικά κράτη, το ελλαδικό και το κυπριακό, αντί να εξαντληθούμε στην ρητορεία για μια καθόλα φανταστική πλέον ελληνική οικουμενικότητα. Η υπαρκτή ελληνική διασπορά θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως μέσο ενίσχυσης του ελληνικού έθνους - κράτους από τις πολλαπλές απειλές που σήμερα αντιμετωπίζει και όχι ως πρόφαση για να εγκαταλειφθεί στους δανειστές του και στις επεκτατικές φιλοδοξίες της Τουρκίας: «Είτε θα αποδεχτούμε το ιστορικό τέλος μας, τη μεταβολή της Ελλάδας σε μια πολυφυλετική και πολυεθνική ζώνη - ταμπόν μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ένας Λίβανος των Βαλκανίων, είτε, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως συλλογικό υποκείμενο, θα πρέπει να ανακτήσουμε την αυτονομία μας, να πραγματοποιήσουμε σήμερα την ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα» (σελ.314). Η δεύτερη προοπτική θα συνιστά το ξεπέρασμα του «καημού της ρωμιοσύνης» και θα δημιουργεί την νέα μεγάλη ιδέα που θα είναι και η ανάκτηση «των “χαμένων πατρίδων” της ιστορικής και πνευματικής μας διαδρομής (σελ.318)» καταλήγει ο κ. Κουτρούλης.
Στην κριτική που έγραψε ο Σπύρος Κουτρούλης για το συγκεκριμένο βιβλίο, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Το 1927 κυκλοφόρησε στην Γαλλία, το εμβληματικό όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια, έργο του Ζυλιέν Μπεντά με τον τίτλο «η προδοσία των διανοουμένων». Ως τίτλος θα γίνει σύνθημα, και θα περιγράψει με επιτυχία την πορεία ενός μέρους της γαλλικής διανόησης από τον υπερεθνικισμό στον δωσιλογισμό. Στο τέλος του 2012 κυκλοφόρησε στη χώρα μας το έργο του Γ. Καραμπελιά με τον παρεμφερή τίτλο «η αποστασία των διανοουμένων». Αν το συγκρίνουμε με το πρώτο θεωρώ ότι είναι περισσότερο αναλυτικό και τεκμηριωμένο ως προς την συμπεριφορά ενός μέρους της ελληνικής διανόησης.
Κατ’ αρχάς δείχνει ιδιαίτερα φροντίδα στην γλώσσα, στο ύφος και αυτό καθιστά την ανάγνωσή του ιδιαίτερα γοητευτική. Είναι τεκμηριωμένο, διότι έχει εξαντλήσει όλη την αναγκαία βιβλιογραφία και για αυτό τα συμπεράσματά του είναι θεμελιωμένα σε γερές βάσεις. Κάθε ένα κεφάλαιο συνιστά αναίρεση διαφορετικών μεν ιδεολογημάτων τα οποία όμως στην πραγματικότητα συνθέτουν μια ενιαία ιδεολογία υποταγής. Ειδικότερα η ιδεολογία υπεράσπισης της τρόικας προϋποθέτει την παραδοχή ότι ο ελληνικός λαός είναι πολιτικά νήπιο και για αυτό έχει ανάγκη κηδεμόνων, ενώ η δυσφήμιση της ελληνικής ανεξαρτησίας προϋποθέτει τον μεταμοντέρνο σχετικισμό που παρά τα ιστορικά γεγονότα και τα πορίσματα των περισσότερων ιστορικών προβάλλει την ερμηνεία ότι ο ελληνισμός είναι νεώτερη κατασκευή».
«Ο Γ. Καραμπελιάς ξεκινά με την αναφορά στο έργο του Σ. Ράμφου ο οποίος με τις συχνές τηλεοπτικές του εμφανίσεις και την συνεχή του αρθρογραφία, δίκαια κερδίζει τον τίτλο του συγγραφέα της «φιλοσοφίας του μνημονίου». Για όσους παρακολουθούν την εξέλιξη της σκέψης του Ράμφου διόλου δεν εκπλάγηκαν από την κυνική του συνηγορία στο μνημόνιο. Ήδη στα τελευταία έργα του, ουσιαστικά κλείνει το μάτι στον αυταρχισμό και στον ολοκληρωτισμό, γεγονός που επισημαίνουν και άλλοι στοχαστές όπως ο Μ.. Μπέζγος. Ξεχνώντας με μεγάλη άνεση ότι υποστήριζε σε ένα σχετικά πρόσφατα παρελθόν, εκστασιάζεται με το παράδειγμα του ιαπωνικού εκ του άνω αυταρχικού «εκσυγχρονισμού». Έτσι με μανιχαϊστικό τρόπο, αντικαθιστά τον άνθρωπο που πρότεινε σε παλαιότερα κείμενα του, τον απόλυτα εγκλωβισμένο στο παρελθόν, με τον άνθρωπο χωρίς παρελθόν, ιστορία ρίζες,
Η εθνοαποδομητική ιστοριογραφία- αφενός χρησιμοποιεί τις δυσφημιστικές αξιολογήσεις του Βυζαντίου από δύο Άγγλους ιστορικούς, τον Μάνγκο και τον Τζένκις, αφετέρου θεωρεί το ελληνικό έθνος ως νεώτερη κατασκευή, που δεν έχει καμία σχέση με το Βυζάντιο. Σε αυτή την περίπτωση τα ενάντια πορίσματα των περισσότερων ιστορικών, με πιο πρόσφατες περιπτώσεις τον Δημαρά και τον Σβορώνο, διόλου δεν πλήττει τις βεβαιότητες της, διότι ο μεταμοντέρνος θεωρητικός σχετικισμός τους, έγινε το μέσο για να παρακάμπτονται τα ίδια τα γεγονότα και τα συμπεράσματα που αυτά μας θέτουν.
Ο Γ. Καραμπελιάς υποστηρίζει, ότι θα πρέπει να υπερασπιστούμε τα δύο ελληνικά κράτη, το ελλαδικό και το κυπριακό, αντί να εξαντληθούμε στην ρητορεία για μια καθόλα φανταστική πλέον ελληνική οικουμενικότητα. Η υπαρκτή ελληνική διασπορά θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως μέσο ενίσχυσης του ελληνικού έθνους - κράτους από τις πολλαπλές απειλές που σήμερα αντιμετωπίζει και όχι ως πρόφαση για να εγκαταλειφθεί στους δανειστές του και στις επεκτατικές φιλοδοξίες της Τουρκίας: «Είτε θα αποδεχτούμε το ιστορικό τέλος μας, τη μεταβολή της Ελλάδας σε μια πολυφυλετική και πολυεθνική ζώνη - ταμπόν μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ένας Λίβανος των Βαλκανίων, είτε, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως συλλογικό υποκείμενο, θα πρέπει να ανακτήσουμε την αυτονομία μας, να πραγματοποιήσουμε σήμερα την ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα» (σελ.314). Η δεύτερη προοπτική θα συνιστά το ξεπέρασμα του «καημού της ρωμιοσύνης» και θα δημιουργεί την νέα μεγάλη ιδέα που θα είναι και η ανάκτηση «των “χαμένων πατρίδων” της ιστορικής και πνευματικής μας διαδρομής (σελ.318)» καταλήγει ο κ. Κουτρούλης.
Info:
Παρουσίαση βιβλίου.
Σήμερα Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013, 7:30μμ.
Βιβλιοθήκη Τριών Ιεραρχών, Δημητριάδος 180 & Ογλ, Βόλος.
Είσοδος Ελεύθερη.
.JPG)
0 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας εδώ...