Clubkid.

Λάρισα.

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012.

Μου ζητούν συχνά να μιλήσω για όσους παίζουν μουσική. Για τις ιστορίες πίσω από τα μπουθ. Για τις δυνάμεις που κινούν αυτά τα μυστήρια όντα και τις πορείες που καθόρισαν μέσα στα χρόνια τα αποτελέσματα που απολαμβάνουμε. Συνήθως όμως μου ζητούν την αρχή. Το πώς ξεκίνησαν όλα...

Ήταν από τους πρώτους που ήρθαν στο πάρτι. Η κυρία Σούλα, η μητέρα της Ελίζας, δεν είχε ακόμα καλά καλά βγάλει τα τυροπιτάκια από το φούρνο. Χαιρέτησε ευγενικά και πήγε να συνδέσει το στερεοφωνικό ρίχνοντας κλεφτές ματιές… Εκείνη αντάλλαζε αγκαλιές με το πλήθος των συμμαθητριών που σιγά σιγά γέμιζε το σαλόνι ή κερνούσε ποτήρια με σκληρό ανθρακικό στα αγόρια της τάξης που προσπαθούσαν συνεχώς να της πιάσουν κουβέντα. Έβαλε το χέρι του στην πίσω τσέπη της κοτλέ, καφέ, σαλοπέτας του για να βγάλει τη λίστα που με μεγάλη προσπάθεια και υπομονή καθαρόγραφε όλο το βράδυ. Κάθε φορά που η Ελίζα, σε γιορτές και εκδρομές, έδειχνε προτίμηση για ένα τραγούδι εκείνος ήταν εκεί. Διάβαζε δήθεν αδιάφορος μια Βαβούρα ή έναν Σπάιντερμαν έχοντας από μέσα τη Λίστα που φρόντιζε να εμπλουτίζει διαρκώς.
Δυο δευτερόλεπτα ψαξίματος έφεραν στο φως χνούδι και μισό δαμασκηνί συνδετήρα. Ένα τρίτο επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενός θραύσματος γομολάστιχας. Ύστερα ήρθε ο τρόμος. Οι Λίστες δεν εξαφανίζονται έτσι ξαφνικά! Ένας ιδρώτας κρύος και βασανιστικός άρχιζε να σχηματίζει δανδελωτά φιορδ ακριβώς εκεί που άρχιζαν τα μαλλιά ενός εμφανώς σοκαρισμένου προσώπου. Εκείνη τη στιγμή η Ελίζα άρχισε να πλησιάζει με ένα δίσκο πίτσες. Όλοι ξέρουν πως όταν έρχονται οι πίτσες το πάρτι αρχίζει στ’ αλήθεια. Εκείνος βέβαια προτιμούσε πάντα τα club sandwich.
- Μάριεεεε, είπε με την κρυστάλλινη φωνή της, ρε συ ωραία όλα αυτά που μας βάζεις αλλά μήπως ήρθε η ώρα να ακούσουμε καμιά Λαμπάντα; Ε; Εντελώς μεταξύ μας είναι εδώ ο Θανάσης και το παρεάκι του που πηγαίνουν γυμνάσιο και… ξέρεις… θέλω να τον χορέψω…
Κανείς δεν καταλαβαίνει πλήρως τη ροή της ιστορίας και του ίδιου του χρόνου. Τα μικρά συμβάντα που έχουν σαν αποτέλεσμα τις μεγάλες αλλαγές στον πλανήτη και το σύμπαν ολόκληρο. Ιδού όμως, αθώε αναγνώστη. Είμαστε μάρτυρες μιας τέτοιας στιγμής.

Έβαλε την κασέτα στο στερεοφωνικό, πάτησε το ριγούαιντ και έπειτα το πλέι. Όλα είχαν τελειώσει. Εκεί όμως που τελειώνει η πραγματικότητα συνήθως αρχίζει ο μύθος. Γιατί ο μικρός μας ήρωας βλέποντας την αγαπημένη του να κάνεις σβούρες με κάποιον άλλον μέσα σε ένα φλουό πορτοκαλί φουστάκι είχε την έκλαμψη.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΣΤΑ, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΛΙΣΤΑ! Φώναξε και χάθηκε προς την εξώπορτα.
(το ίδιο ρητό χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλη εμπορική επιτυχία του σινεμά με πρωταγωνιστή τον απόλυτο ηθοποιό Κιανού Ριβς μόνο που η λέξη λίστα αντικαταστάθηκε με τη λέξη κουτάλι).
Μετά από λίγο η Λαμπάντα τελείωσε και στο πάρτι ακούστηκε δεύτερο κομμάτι των KAOMA πράγμα που όλοι ξέρουν πως δεν έχει ξανασυμβεί πουθενά. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα ορκίζονταν πως δεν είχαν βγάλει άλλο κομμάτι.
Δυο ξαδέρφες της Ελίζας, Αγγλίδες, που πρόσεξαν αυτή την παραδοξότητα άρχισαν να κουβεντιάζουν.

- Hey, it seems the Dj have left the building. 
- Who was the Dj? 
- You know, that kid that doesn’t like pizza and prefers club sandwich. 
- Aaaaa, you mean the CLUBKID!

…και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Info:
Clubkid στο Kubrick.
Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012, 10:30μμ.
Kubrick - Pure social club, Πρωτοπαπαδάκη 12, Λάρισα.