Ζακ Τατί.

Γάλλος σκηνοθέτης και κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε μια μέρα σαν και αυτή.

Γεννήθηκε ως Jacques Tatischeff από Ρώσο πατέρα και Ολλανδέζα μητέρα στο Παρίσι στις 9 Οκτωβρίου του 1907. Σήμερα θεωρείται από τους πρωτοπόρους του σύγχρονου κινηματογράφου. Ο Τατί γύρισε συνολικά μονό έξι μεγάλες ταινίες, σε πέντε από τις οποίες παίζει το ρόλο του Κυρίου Ιλό (Monsieur Hulot). Η μεγαλύτερη επιτυχία του θεωρείται η ταινία Mon Oncle στη οποία ο Monsieur Hulot είναι ο αγαθός συμπέθερος σε μια οικογένεια βιομηχάνων. Σε μια κοινωνία παριστάνει το άτομο μιας παλαιάς εποχής και η άγνοιά του των νέων συνθηκών κρίνει με πολύ χιούμορ τις νέες καταστάσεις. Η ταινία ενεργεί ως συμπαραδηλούμενη κριτική προς την αναπτυσσόμενη μοντερνιστική αρχιτεκτονική που στα τέλη τις δεκαετίας του 1950 αποτελούσε την προδιαγεγραμμένη δομική σύνθεση των προαστίων του Παρισιού. Έχει συνεπώς υποτεθεί ότι η ταινία είναι και μια μεταφορική αντίδραση στη σχολή του γλωσσολογικού δομισμού, που εκείνη την εποχή γνώριζε μεγάλη άνθηση χωρίς να διασπά του σημαινόμενο του γέλιου, όσο θα ήθελε ο Τατί.

Η μεγάλη επιτυχία τον παροτρύνει στην ταινία Playtime που περιγράφει τη ζωή στο Παρίσι του μέλλοντος. Όλα είναι πλέον σύγχρονα και ανώνυμα. Η κοινωνική κριτική υπερτερεί και τα αστεία είναι ελάχιστα. Σήμερα αυτή η ταινία θεωρείται από ειδικούς η καλύτερη ταινία του Τατί, αν και μνημονεύεται συνήθως μόνο για την άριστη σκηνοθεσία της (και όχι για κοινωνικούς λόγους). Η κοινωνική κριτική άλλωστε διέφευγε από το μεταστρουκτουραλιστικό μοντέλο του 1960, το οποίο καταστρατηγούσε την κλασσική μαρξιστική θεωρία του κοινωνικού προτσές (Prozess) και συνήγαγε στην εξωιστορική αποκείμενη συνείδηση του προ-αλλοτριωμένου υποκειμένου. Κατά τον γνωστό κριτικό Dickie αυτό το σημείο αποτελεί και την αφομοίωση του νιτσεϊκού στοιχείου από τον Τατί δίνοντας μια ξεχωριστή οντότητα στο μη-είναι της "αποδομημένης επαρχίας". Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα έργο που κηρύσσει όχι μόνο την προ-νεοτερικότητα αλλά και αυτό που η σύγχρονη αποδόμηση στην αρχιτεκτονική ερμηνεύει ως αστική έξοδο.

Το τελευταίο του μεγάλο έργο ήταν η πολύ κωμική ταινία Traffic. Ο πρωταγωνιστής Hulot είναι ένας βιομηχανικός σχεδιαστής που δουλεύει για μια εταιρία οχημάτων, και κατά την διάρκεια της οργάνωσης μιας έκθεσης κάποια πράγματα πάνε στραβά. Η μεγάλη επιτυχία όμως δεν κάλυψε τα χρέη της προηγούμενης. Έφυγε από τη ζωή στις 5 Νοεμβρίου του 1982.

Φιλμογραφία:

• 1932 Oscar, champion de tennis Ταινία μικρού μήκους Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1934 On demande une brute Ταινία Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1935 Gai dimanche Ταινία μικρού μήκους Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1936 Soigne ton gauche Ταινία μικρού μήκους Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1938 Retour à la terre Ταινία μικρού μήκους Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1945 Sylvie et le fantôme Ταινία Σκηνοθεσία
• 1946 Le Diable au corps Ταινία Σκηνοθεσία
• 1947 L'École des facteurs Ταινία μικρού μήκους Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1949 Jour de fête (Μέρα Γιορτής) Ταινία Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1953 Les Vacances de Monsieur Hulot (Οι διακοπές του Κυρίου Ιλό) Tαινία Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1958 Mon oncle (Ο Θείος μου) Tαινία Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1967 Playtime Tαινία Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1967 Cours du soir Ταινία μικρού μήκους Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1968 Baisers volés Tαινία Σκηνοθεσία
• 1971 Trafic (Ο κύριος Ιλό στο χάος της κυκλοφορίας) Tαινία Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1972 Obraz uz obraz Τηλεοπτική σειρά Σκηνοθεσία
• 1974 Parade Τηλεοπτική παραγωγή Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής
• 1978 Forza Bastia 78 ou l'île en fête Nτοκιμαντέρ Σκηνοθεσία και πρωταγωνιστής.

ΠΗΓΗ: el.wikipedia.org