«Αδικος κόσμος».

Και ελπίδα για Όσκαρ.

Απόφαση με την οποία προτείνεται η συμμετοχή της ταινίας «Αδικος κόσμος» του σκηνοθέτη Φίλιππου Τσίτου, στις διαδικασίες του βραβείου Oσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας υπέγραψε o αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων Πολιτισμού και Αθλητισμού, αρμόδιος για θέματα Πολιτισμού κ. Κώστας Τζαβάρας.

Επισημαίνεται ότι η συγκεκριμένη απόφαση εκδόθηκε μετά τη γνωμοδότηση της Επιτροπής που συγκροτήθηκε για την επιλογή του κινηματογραφικού έργου που θα συμμετάσχει στις διαδικασίες για το βραβείο Oσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, η οποία διατυπώθηκε στη συνεδρίασή της στις 12 Σεπτεμβρίου 2012.

Υπόθεση:
Ο Σωτήρης είναι ένας μοναχικός άντρας γύρω στα 50 που εργάζεται σαν αστυνομικός προανακριτής στην Αθήνα. Καθημερινά ξεβράζονται στο γραφείο του συρφετοί παρανόμων κι εκείνος πρέπει να αποφασίζει για την ζωή τους. Μια ωραία ημέρα ο Σωτήρης αποφασίζει ότι μπούχτισε πια να καταδικάζει αδίκως τους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή έτσι το θέλει ο Νόμος. Θα γίνει δίκαιος!! Πρεζόνια, πουτάνες, και όλων των ειδών οι απόκληροι, θα επιστρέφουν άναυδοι στην καθημερινότητά τους για μία δεύτερη ευκαιρία.

Η Δώρα είναι γύρω στα 40. Είναι μόνη, κάνει ότι δουλειά βρει μπροστά της και γενικώς κάνει ότι μπορεί. Τη μία καθαρίζει γραφεία, την άλλη δουλεύει κομπάρσος, την τρίτη κλέβει μπριζόλες από το σούπερ μάρκετ. Τα αποθέματα αλληλεγγύης της έχουν στερέψει. Δεν της καίγεται καρφί για κανέναν!

Προσπαθώντας σώνει και καλά να αποδείξει την αθωότητα ενός ακόμα χτυπημένου από τη μοίρα ο Σωτήρης θα φτάσει στα άκρα. “Το δάχτυλο μου δεν υπάκουσε στο μυαλό μου” θα πει μετά, αλλά τι σημασία έχει; Και σαν να μην έφτανε αυτό, μάρτυρας του φόνου είναι η Δώρα. Από αυτήν τη γυναίκα λοιπόν πρέπει να περιμένει βοήθεια ο Σωτήρης;

Γενικά, την έχει πατήσει άσχημα. Αποφασίζει να ομολογήσει τον φόνο, όμως το θάρρος του τον εγκαταλείπει την κρίσιμη στιγμή. Στην απελπισία του εντοπίζει την Δώρα και της εξομολογείται τα πάντα: το υπαρξιακό του αδιέξοδο, την μοναξιά του, την ανεξήγητη ανάγκη του να γίνει δίκαιος, την «ανυπακοή του δακτύλου του στην σκανδάλη», τον φόνο. Προς έκπληξή του η Δώρα δεν τον προδίδει. Αυτό τώρα τί σημαίνει; Είναι κι αυτή ένας τίμιος άνθρωπος που τον πίστεψε; Μια αδελφή ψυχή; Ή το έκανε για να κρατήσει ανενόχλητη ένα χρηματικό ποσό που χάθηκε μυστηριωδώς από τον τόπο του εγκλήματος; Η Δώρα πάλι δε μπαίνει σε τέτοια διλήμματα. Δεν τη νοιάζει το προσωπικό δράμα του Σωτήρη. Τον συμπαθεί και τα λεφτά δεν της πέσαν άσχημα.

Ο δίκαιος Σωτήρης και η άδικη Δώρα αρέσουν ο ένας στον άλλο. Αλλά άλλο ο έρωτας και άλλο η δικαιοσύνη. Μπορεί ο Σωτήρης να αποδεχτεί τον έρωτα της Δώρας μαζί τον χαρακτήρα της όταν ανακαλύπτει ότι του είπε ψέματα; Και τι θα κάνει με τις τύψεις του; Δίκαια ή άδικα σκότωσε έναν άνθρωπο; Πρέπει ή δεν πρέπει να πληρώσει; Κι ο έρωτας; Τι κάνουμε τώρα με τον έρωτα;