Μήδεια του Μποστ.

Στη Χαλκιδική.

Η Ομάδα Θ... όπως Θέατρο, αποχαιρετά ένα όμορφο και έντονο θεατρικό καλοκαίρι με 2 τελευταίες παραστάσεις στην Ορμύλια το Σάββατο 18 και την Κυριακή 19 Αυγούστου 2012 στην Αυλή του Δημαρχείου Ορμύλιας στις 9μμ.

Είσοδος 3€ (τα παιδιά δωρεάν).

Όσοι δεν προλάβατε μην το χάσετε!!!


ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κορτέσσα Ανέγρονου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χρήστος Καραγκιοζάς.

ΔΙΑΝΟΜΗ:
ΤΡΟΦΟΣ: Έυα Σαραφίδου – Άννα Πειραλή
ΚΑΛΟΓΡΙΑ: Ειρήνη Φωστηροπούλου
ΨΑΡΑΣ: Άννα Παπουτσή
ΜΗΔΕΙΑ: Άννα Μπακρατσά – Φωτεινή Ραζάκου
ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ: Χάρης Κολιώτσας
ΑΝΤΙΓΟΝΗ: Άννα Παπουτσή
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Χρήστος Καραγκιοζάς
ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ: Χάρης Κολιώτσας
ΙΑΣΟΝΑΣ: Χρήστος Καραγκιοζάς
ΚΟΡΥΦΑΙΑ: Φαίδρα Παπουτσή
ΧΟΡΟΣ: Νίκη Παπαθανασίου, Έυα Σαραφίδου, Άννα Πειραλή, Ειρήνη, Φωστηροπούλου, Άννα Παπουτσή, Άννα Μπακρατσά, Φωτεινή Ραζάκου.

ΓΕΝΙΚΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ: Μαρία Δημητριάδου
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Ανδρέας και Δημήτρης Τσικούρης
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Τάκης Δήμητσας
ΣΚΗΝΙΚΑ: Thimi (Θύμιος) Hena
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΚΗΝΙΚΩΝ: Αλίκη Αναγνωστούδη - Άννα Πειραλή
ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ: Κokie
Σύλλογος Καρναβαλιστών Σημάντρων
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: Δημήτρης Καρπέτης
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ: Βασίλης Σταματίου.

Ευχαριστούμε θερμά:
Τον Δήμο Πολυγύρου και τους υπεύθυνους του Δημοτικού Διαμερίσματος Ορμύλιας &
Τον Σύλλογο Καρναβαλιστών Σημάντρων.

Λίγα λόγια για το έργο:
Η Μήδεια του Μπόστ είναι εξωφρενικό έργο, κωμωδία καθαρόαιμη, σουρεαλιστική αλλά και βαθιά λαϊκή. Ο Μπόστ με φόρμα που θυμίζει επιθεώρηση, με ήρωες καρικατούρες που μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από τα σκίτσα του και μιλώντας τον αγιασμένο δεκαπεντασύλαββο της λαϊκής μας παράδοσης μπλεγμένο με ελληνικούρες αρχαιοπρεπείς και τελείως ανορθόγραφες και ασύντακτες, καταφέρνει να περιγράψει τον ψυχισμό και την παραδοξότητα του νεοέλληνα με τέτοια μαεστρία που ενώ η εικόνα που βλέπουμε πλησιάζει το γκροτέσκο παρόλαυτα γελάμε, ξεκαρδιζόμαστε μ’ αυτήν και ας ξέρουμε στο βάθος ότι μιλάει για μας τους ίδιους.
Η υπόθεση του έργου… Μια βάρβαρη βασίλισσα που ζει με τον άπιστο άντρα της στον Βόλο και μιλάει σαν μικροαστή νοικοκυρά των 80’s δέχεται διάφορους περίεργους επισκέπτες, μια καλόγρια, έναν διάσημο συγγραφέα, έναν καλόγερο, έναν ξεπεσμένο βασιλια, ενώ στο παλάτι περιφέρονται οι πιστές της δούλες και ανοιγοκλείνει την πόρτα η φουριόζα Τροφός των παιδιών της, τα οποία της προκαλούν συνεχή πονοκέφαλο με τις σκανδαλιές τους. Μαλώνει με τον σύζυγο της για τις συνεχείς απιστίες του, αναπολεί την μυθική Κολχίδα, κλαίει και οδύρεται μονάχη στο παλάτι και όταν τα παιδιά το παρακάνουν (ε, δεν θα σας πούμε τι παρακάνουν…) τα σφάζει – Τι έκπληξη!!!- και βρίσκει τα λογικά της…
Η υπόθεση δεν κρύβει κανένα βαθύ νόημα, ούτε και κρύβεται πουθενά κανένα ηθικό δίδαγμα. Κι όμως με υλικά απλά αλλά με πολλή σοφία συνταιριασμένα , δημιουργείται μπροστά μας ένας καθρέφτης της κοινωνίας μας, της νοοτροπίας και των πρακτικών που μας οδήγησαν στην κατάσταση που σήμερα βιώνουμε. Το μόνο που ζητάει από μας το έργο είναι να μην φοβηθούμε, ούτε να κοιταχτούμε, ούτε να γελάσουμε με το θέαμα. Κι αυτό δεν θα πάψει ποτέ να λυτρώνει τον Έλληνα, το Γέλιο!!!