Άλλοι γεμίζουν τις ζωές τους νύχτες τελευταίες, έτσι για να΄ χουν να λένε κι εγώ ακόμα προσεύχομαι για μια.
Ναι, για μια, που θα υπόσχεται μακάρια ευτυχία.
Μια νύχτα που δε θα έχω ανάγκη τις λέξεις. Μια, που θα σβήσει ότι με ίσκιους πλαισιώνει τη ζωή μου. Μια νύχτα χωρίς φεγγάρι με θάλασσα σκούρο μπλε. Θα σας παίρνω όλους από το χεράκι και θα σας πνίγω έναν-έναν. Άλλοι μπορεί να βγάζετε στριγκλιά κι άλλοι να φοράτε σιδεράκια, αδιάφορο... Εκείνη τη νύχτα θα' χω απαλλαχτεί απ’ τις αισθήσεις.
Έτσι φαντάζομαι την όμορφη και ιδανική, την τελευταία νύχτα, απαλλαγμένη απ’ την ανωριμότητα σας, το τζάμπα νταηλίκι. Κι αν κάποιος φόβος που μου κάνατε για δώρο, μου πιάσει εκεί στην αμμουδιά κουβέντα, πριν τον πατήσω από τους ώμους και τον κρατήσω κάτω απ’ το νερό.
Σκάσε τάδε και δείνα !
Μπουρμπουλήθρες.
Διεκδικώ μια τελευταία νύχτα, μια νύχτα τελευταία που θα’ χω απαλλαχτεί κι από αυτόν τον εαυτό, κάποιος άλλος θα παρατηρεί. Θα φυσάει λίβας δυνατός κι ίσως θυμίζει κόλαση, θα’ μαι παρέα με τον Σκρούτζ. Εκείνος θα φοβάται για τις χρυσές του λίρες, εγώ θα πίνω μοχίτο με μαύρη αβάνα ενώ θα παίζουμε κρεμάλα με αλήθειες. Αλήθειες που λέγονται μόνο τις τελευταίες νύχτες. Θα τη βρεις ή θα σε κρεμάσω; Περιμένω. Θα βάλω κι ένα - ένα τα ξύλα και κρέμασμα και ολοκαύτωμα μαζί.
Σκάσε τάδε και δείνα !
Μπουρμπουλήθρες.
Διεκδικώ μια τελευταία νύχτα, μια νύχτα τελευταία που θα’ χω απαλλαχτεί κι από αυτόν τον εαυτό, κάποιος άλλος θα παρατηρεί. Θα φυσάει λίβας δυνατός κι ίσως θυμίζει κόλαση, θα’ μαι παρέα με τον Σκρούτζ. Εκείνος θα φοβάται για τις χρυσές του λίρες, εγώ θα πίνω μοχίτο με μαύρη αβάνα ενώ θα παίζουμε κρεμάλα με αλήθειες. Αλήθειες που λέγονται μόνο τις τελευταίες νύχτες. Θα τη βρεις ή θα σε κρεμάσω; Περιμένω. Θα βάλω κι ένα - ένα τα ξύλα και κρέμασμα και ολοκαύτωμα μαζί.
Όμως ξυπνώ στο κάτω πάτωμα κουκέτας. Το πατζούρι χαζοανοιχτό, πάλι ήλιος, πάλι φως κι όλοι εσείς ολοζώντανοι…
0 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας εδώ...