Εβδομάδες Ελλήνων Ποιητών.

Στο Γ΄Πρόγραμμα.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ 


Η εβδομάδα από 27 Αυγούστου εως 2 Σεπτεμβρίου 2012 είναι αφιερωμένη στο Ποιητή Διονύση Καρατζά. Από Δευτέρα έως Παρασκευή στις 10.00, 13.00, 17.00 και 20.30, θα μεταδίδονται τρίλεπτα αφιερώματα βασισμένα στον λόγο του ποιητή, ενώ την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου, στις 16.00 θα μεταδοθεί ωριαίο αφιέρωμα στον Διονύση Καρατζά, μέσα από σχόλια κριτικές μελέτες και αναφορές που συνοδεύουν το έργο του.

Την επιμέλεια, την παραγωγή και την παρουσίαση των Εβδομάδων αυτών, αλλά και του ωριαίου αφιερώματος, έχει ο παραγωγός του Τρίτου Προγράμματος Κώστας Φασουλάς.

Ο Διονύσης Καρατζάς γεννήθηκε το 1950 στην Πάτρα, στην οποία ζει και εργάστηκε ως καθηγητής φιλόλογος. Υπήρξε βασικός συνεργάτης του πατρινού λογοτεχνικού περιοδικού «υδρία» (1973-1985) και ιδρυτικό μέλος καθώς και μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συμποσίου Ποίησης στην Πάτρα (1981-1985). Έχει χρησιμοποιήσει κατά καιρούς τα ψευδώνυμα Ζώσιμος Ανδριάς, Στόνης Δίψης και Γιάννης Καρράς. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Ένωσης Μουσικοσυνθετών-Στιχουργών Ελλάδας (ΕΜΣΕ). Έχει εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε διεθνείς ποιητικές συναντήσεις στη Γαλλία, Γερμανία, Κύπρο και Ελλάδα..Ποιήματα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, αλβανικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και ολλανδικά.

Η μοναξιά χωρίς ποίηση είναι ο εγωισμός της άγνοιας του εαυτού μας και η άφιλη, απάνθρωπη προστασία του δήθεν συμφέροντος. Επισημάνει ο Διονύσης Καρατζάς. Η μοναξιά της ποίησης, είτε ως χώρος δημιουργίας, είτε ως χρόνος μέθεξης του αναγνώστη με το ποίημα, είναι η φωτεινή σιωπή μιας πνευματικής πληρότητας, μέσα στην οποία ο ποιητής και ο αναγνώστης –ο καθένας με τον τρόπο και τον χρόνο του– βιώνει την αξία της συμπαντικής σχέσης του εαυτού του με άλλα ως εμπειρία ή ως όνειρο και αναζήτηση. Αρκούμαι σ’ ό,τι αγαπάω, προσπαθώντας να προεκτείνω μέσα μου ελευθερίες και να συντηρώ το μικρό κήπο των ονείρων μου. Βγαίνω στο παράθυρο και στην πόρτα και στους δρόμους, και χαίρομαι τα πουλιά και τους ανθρώπους. Βιολογικά είμαι στον κύκλο της μνήμης. Και σωπαίνω για να προλάβω... Όλο και περισσότερο θεωρώ ότι πρέπει να κοιτάζω πολύ και βαθιά για να μπορέσω να μιλήσω. Όλο και περισσότερο εμπιστεύομαι τα μάτια μου.

"Τις λέξεις όταν παλιώνουν

να τις ρίχνετε στα ποιήματα.

Μέσα σ' αυτά θα ξαναβρούν την αλήθεια

και τη λάμψη τους.

Αν όμως σας πέφτει μακριά η ποίηση 

να τις κρατάτε σε βαθιά σιωπή και σε υγρασία σώματος. 

Να προσέχετε να βρίσκονται διαρκώς

κοντά σε παιδιά,σε φωτιά και σε έρωτα.

Προπάντων να τις συντηρείτε σε κατάσταση γραφής" 

("Οι λέξεις" από την ποιητική συλλογή Ταξίδια εσωτερικού).

Πηγή: ert.gr