Η Μαρία Λούκα στο A&C...

"... Μια λέξη που νομίζω ότι οφείλουμε να αποκαταστήσουμε τη σημασία της στην εποχή που ζούμε είναι η λέξη σεβασμός... Σε όλα τα επίπεδα..."


Υποκλινόμαστε μπροστά σε μια κοπέλα που υπηρετεί εδώ και χρόνια την τέχνη της Μουσικής...

Στα 29 της έχει κάνει αξιοθαύμαστες συνεργασίες... 

Έχει στο ενεργητικό της δυο δίσκους με μοναδικά τραγούδια, γράφει – συνθέτει μόνη της και θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες φωνές της γενιάς της...  

Κυρίες και κύριοι η Μαρία Λούκα...

Α&C: Πότε ένιωσες πρώτη φορά ότι αυτό που ήθελες να κάνεις στη ζωή σου είναι η ενασχόληση με τη μουσική και το τραγούδι; Πως προέκυψε; Ήταν εύκολο αυτό το ταξίδι;

M.Λ.: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τραγουδώ. Ήταν κάτι που ανακάλυψα σε πολύ μικρή ηλικία και αισθάνομαι πολύ τυχερή που ήξερα από παιδί με τι θέλω να ασχοληθώ στην υπόλοιπη ζωή μου. Δεν με δυσκόλεψε ιδιαίτερα κάτι γιατί ήρθε πολύ φυσικά. Ξεκίνησα μουσικές σπουδές στο ωδείο του Ηρακλείου, μπήκα στη χορωδία, ήρθα στην Αθήνα για σπουδές και έπιασα την πρώτη μου δουλειά σε ένα ρεμπετάδικο. Το ταξίδι μέσα στη μουσική είναι ιδιαίτερο και όπως όλα τα ταξίδια έχει την ηρεμία και τη φουρτούνα. Μα ένας καλός καπετάνιος πρέπει πάντα να είναι έτοιμος για τα πάντα!

Α&C: Κοιτώντας κανείς το βιογραφικό σου βλέπει συνεργασίες με μεγάλους μουσικούς και τραγουδιστές, όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, η Ελένη Βιτάλη, ο Νίκος Παπάζογλου, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Μανόλης Λιδάκης, ο Νίκος Μαμαγκάκης κ.α. Πότε και πως προέκυψαν αυτές; Τι αποκομίζει ένας νέος πλάι σε όλους αυτούς τους μεγάλους δημιουργούς;

M.Λ.: Στα 19 μου χρόνια με πληροφόρησε ο Λάμπρος Καρελάς με τον οποίο συνεργαζόμασταν εκείνο τον καιρό, ότι ο Σαββόπουλος πραγματοποιεί οντισιόν για την παράσταση Αχαρνείς, στον Κεραμεικό. Ήταν η χρονιά που παίζανε με τον Παπάζογλου. Πήγα, με άκουσε και ξεκινήσαμε. Η μια δουλειά έφερε την άλλη, με άκουσε ο Σωκράτης, μετά η Βιτάλη και κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα. Με ηρεμία και φυσικότητα. Πάνω απο όλα όμως με πολύ δουλειά! Το να είσαι δίπλα σε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει γράψει τη δική του ιστορία, είναι ένα ζωντανό σχολείο. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο σε αυτό το επίπεδο γιατί έμαθα και μαθαίνω ακόμα,πολλά σε σχέση με την τέχνη μας, με τη διαχείριση των καθαρά πρακτικών κομματιών και βέβαια σε ανθρώπινο επίπεδο, συναναστράφηκα με σπουδαίους ανθρώπους που μου προσέφεραν εξαιρετικές συζητήσεις.

Α&C: Ποια η διαφορά όταν συνεργάζεσαι με νέους δημιουργούς της ηλικίας σου; Υπάρχει αλληλοϋποστήριξη ή επικρατεί ακόμα το κλίμα ανταγωνισμού που όλοι μας γνωρίζουμε ή θεωρούμε πως υφίσταται;

M.Λ.: Νομίζω ότι ειδικά στην εποχή μας, όχι μόνο υπάρχει αλληλεγγύη αλλά φαίνεται περισσότερο απο κάθε άλλη γενιά το γεγονός ότι δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε κι ότι όλοι κινούμαστε προς το δικό του στόχο ο καθείς, με αγάπη και κατανόηση στην εργασία του άλλου. Μια λέξη που νομίζω ότι θα ξανακατακτήσει τη σημασία της στην εποχή που ζούμε είναι η λέξη σεβασμός. Σε όλα τα επίπεδα...

Α&C: Γνωρίζοντας την σημερινή κατάσταση, πόσο εύκολο είναι να εμπιστευτούν οι δισκογραφικές εταιρίες τους νέους ανθρώπους;

M.Λ.: Καθαρά σε οικονομικό-επιχειρηματικό επίπεδο, καμιά δισκογραφική σήμερα δεν επενδύει πάνω στη δουλειά σου αν δεν έχει άμεσο κέρδος. Επίσης, επειδή ζούμε στην εποχή της εικόνας, πρέπει να εμπίπτεις σε κάποια συγκεκριμένα δεδομένα για να μπορέσουν να σε ''προωθήσουν'' με τον τρόπο που γνωρίζουν. Βέβαια, χαίρομαι ιδιαιτέρως να βλέπω εξαιρέσεις στον κανόνα, που δημιουργούν όμορφα τραγούδια και παράλληλα οι δισκογραφικές τους  υπογράφουν και τους βοηθούν. Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα και νέων ανθρώπων. Ο καθένας διαλέγει και επιλέγει το δρόμο που θέλει να περπατήσει και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θέλει να εργαστεί.

Α&C: Ποια είναι τα ερεθίσματα σου για να γράψεις – συνθέσεις ένα τραγούδι και ποια τα ακούσματα σου; Υπάρχουν αναμφίβολα επιρροές, όμως στις live εμφανίσεις σου πώς συνυπάρχουν όλα αυτά;

M.Λ.: Ερέθισμα μπορεί να υπάρξει το οτιδήποτε,από μια εικόνα,μια σκέψη κάτι φαντασιακό ή πραγματικό. Το σύνηθες είναι όμως να γράφω όταν βρίσκομαι σε ηρεμία, χωρίς να έχω πράγματα να με απασχολούν. Φυσικά και υπάρχουν πράγματα που ακούω και με αγγίζουν με τέτοιο τρόπο που να εντάσσω κάτι από αυτά στη δουλειά μου. Αλίμονο, αν δεν αλληλεπιδρώ με το περιβάλλον και τις μουσικές που υπάρχουν γύρω μου.

Α&C: Παρατηρώντας το τελευταίο διάστημα, βλέπω πολλοί νέοι καλλιτέχνες, όπως κι εσύ να επιλέγετε μικρούς χώρους για την παρουσίαση της δουλείας σας. Πόσο συνειδητή είναι αυτή η επιλογή; Πιστεύεις ότι «πέθαναν» οι μεγάλοι χαοτικοί χώροι που χάνεται η επαφή Καλλιτέχνη - Ακροατών;

M.Λ.: Προσωπικά, ενώ έχω εμφανιστεί σε αρκετά μεγάλους χώρους συνεργαζόμενοι με σπουδαίους καλλιτέχνες. Για τις δικές μου παραστάσεις, πάντα επέλεγα πιο μικρούς και ζεστούς τόπους. Μου αρέσει η αίσθηση να είσαι κοντά με τον ακροατή. Να επικοινωνείτε, να σου λέει εκείνος τι είναι αυτό που επιθυμεί. Υπάρχει μια μεγαλύτερη ζεστασιά. Δεν μπορώ να πω εγώ αν ξεπεράσαμε τους μεγάλους χώρους και την ανάγκη μας για αυτούς. Μπορώ όμως να σου πω ότι σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα και τους Έλληνες, οι άνθρωποι ξαναβρίσκουν την αλήθεια και στο κομμάτι της ψυχαγωγίας. Επιλέγουν πια πολύ προσεκτικά που θα δώσουν τα χρήματα τους και τον χρόνο τους. Αυτό εμένα μονάχα θετικά μου μοιάζει.

Α&C: Μια ερώτηση που την κάνω σε όλους και νομίζω πως είναι σημαντική να γίνεται… Πως βλέπεις τη σημερινή κατάσταση; Μπορεί η ΤΕΧΝΗ και ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ να αφυπνίσουν τον κόσμο; Τι διεξόδους και λύσεις προτείνεις;

M.Λ.: Η τέχνη πάντα ήταν αυτό το μέσο το οποίο εκφράζει την πραγματικότητα και ο πολιτισμός αυτό που είναι η πραγματικότητα. Ίσως αν καταφέρουμε κάποια στιγμή να παράγουμε τέχνη η οποία θα βασίζεται σε πιο ειλικρινείς αρχές, όπως την εξέλιξη της ψυχής, την αλήθεια του καθένα, την ομορφιά των πραγμάτων τότε ίσως να μπορέσουμε να ξαναβρούμε εκείνο το χαμένο κομμάτι από το πάζλ του παρελθόντος που θα μας συνδέσει με τον πολιτισμό που ανέπτυξε η Ελλάδα και φώτισε όλο τον κόσμο.

Α&C: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

M.Λ.: Προς το παρόν βρίσκεται σε εξέλιξη μια περιοδεία που ξεκίνήσαμε απο τον Νοέμβρη παρέα με τον Χρυσόστομο Καραντωνίου και τον Λευτέρη Ανδριώτη. Έχουμε πάει σε πολλά μέρη της Ελλάδα και συνεχίζουμε μέχρι τον Μάη, στην Κρήτη 22 και 23 Μαρτίου, στη Μυτιλήνη αμέσως μετά, Καβάλα και άλλα πολλά. Κάνουμε 2 στάσεις στον Πειραιά 15 Μαρτίου και 1 Απριλίου και έχουμε δρόμο... Όσο για τα δισκογραφικά,π ρόσφατα κυκλοφόρησε ο δίσκος του Νίκου Ζουρνή ''Όλα τα χρώματα του Μπλε'' όπου έχω μια συμμετοχή και σιγά σιγά, μπαίνω στη διαδικασία της δημιουργίας νέου υλικού. Όλα έρχονται φυσικά... Όπως αρμονικά λειτουργεί και η φύση...