Smoking & Drinking Cinema.

''ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΙΡΗΝΙΚΟ'' - ΤΟΥ ΤΖΟΝ ΜΠΟΥΡΜΑΝ, 1968

Δύο άντρες σε διαφορετικά στρατόπεδα, ναυαγοί σε ένα μικρό κομμάτι γης μάχονται για διαφορετικούς λόγους. Ο Ιάπωνας, εκφραστής του απόλυτου μιλιταριστικού καθεστώτος, κι ο Αμερικανός προπαγανδιστής των ιδανικών της παγκόσμιας ελευθερίας. Οι δύο χαρακτήρες αυτοί, καθοδηγούνται υποδειγματικά από τον Τζών Μπούρμαν που καταφέρνει να κάνει ένα αριστούργημα με δύο ηθοποιούς, δύο μεγάλα και λαμπερά αστέρια του σινεμα που δίνουν καταπληκτικές ερμηνείες, τον Λη Μάρβιν και τον Τοσίρο Μιφούνε.

Με τους Λη Μάρβιν και Τοσίρο Μιφούνε

Διάρκεια: 103’

Τζον Μπούρμαν:

Το πολυσχιδές έργο του Μπούρμαν απλώνεται σε μια μεγάλη γκάμα κινηματογραφικών ειδών που ξεκινά από το φιλμ νουάρ και την περιπέτεια και φτάνει μέχρι τον τρόμο και το σινεμά του φανταστικού, αποκαλύπτοντας έναν σκηνοθέτη ανοικτό σε προκλήσεις και πειραματισμούς αλλά ταυτόχρονα σταθερά πιστό σε ένα ανθρωποκεντρικό και βαθιά ουμανιστικό κινηματογράφο. Γεννημένος το 1933 στο Λονδίνο, περνά στη σκηνοθεσία το 1965 με την απρόβλητη στην Ελλάδα ταινία Catch us if You Can μια ιδιόρρυθμη κομεντί ποτισμένη από την "τρέλα" της έκρηξης του βρετανικού free cinema. Δυο χρόνια αργότερα ακολουθεί το αριστουργηματικό Ο Επαναστάτης του Αλκατράζ το 1967 (για πολλούς η καλύτερή του ταινία) μια ξεχωριστή σπουδή πάνω στο φιλμ νουάρ με έναν εκπληκτικό Λι Μάρβιν στο ρόλο ενός προδομένου από συνεργάτες και ερωμένη κακοποιού που αναζητά εκδίκηση. Η γνωριμία του με τον Μάρβιν θα αποτελέσει την αρχή μιας βαθιάς και μακρόχρονης φιλίας ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά οι δυο τους θα ξανα-συνεργαστούν στο συγκλονιστικό αντιπολεμικό δράμα Δυο Λοντάρια στον Ειρηνικό. Ακολουθεί ο Λέων ο Εσχατος με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι μια από τις πιο αμφιλεγόμενες και αλληγορικές του ταινίες που αποσπά το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ των Καννών.

Η παγκόσμια καταξίωσή του ωστόσο θα έρθει το 1972 με το κλασσικό πια Ξέσπασμα της Βίας (υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και το μοντάζ) μια οικολογική παραβολή που ταυτόχρονα τολμά να κοιτάξει κατάματα τα πιο σκοτεινά ανθρώπινα ένστικτα. Το 1981 κατορθώνει να ολοκληρώσει ένα προσωπικό σχέδιο που τον απασχολούσε για πολλά χρόνια, σκηνοθετώντας το Εξκάλιμπερ μια εκθαμβωτική εικαστικά μεταφορά του μύθου του βασιλιά Αρθούρου. Ακολουθεί μια περίοδος περισσότερο συμβατικών ταινιών (Σμαραγδένιο Δάσος, Εκεί που Βρίσκεται η Καρδιά) από τις οποίες ξεχωρίζει αναμφισβήτητα το συγκινητικό Ελπίδα και Δόξα (υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, φωτογραφίας και καλλιτεχνικής διεύθυνσης), μια αυτοβιογραφική ματιά στα παιδικά του χρόνια κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στο δοκιμαζόμενο από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς Λονδίνο.

Το 1998 επιστρέφει θριαμβευτικά με τον Στρατηγό ένα διεισδυτικό πορτρέτο του Mάρτιν Κάχιλ διαβόητου βασιλιά του ιρλανδικού υπόκοσμου που δολοφονήθηκε από τον IRA (ταινία που του χάρισε ένα ακόμη βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες), για να ακολουθήσει ο περσινός Ράφτης του Παναμά μια ανατρεπτική σάτιρα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζον Λε Καρέ.