Παραμύθια με τη Λένα Χαιδούτη

… Η ώρα είναι σχεδόν 11… Η ξυλόσομπα του μαγαζιού καίει από νωρίς… έξω φυσάει κρύος αέρας, όμως μέσα στο μαγαζί ήδη η ατμόσφαιρα έχει ζεσταθεί… Τα φώτα σιγά σιγά χαμηλώνουν και η Λένα η παραμυθού κάθεται στη συνηθισμένη της θέση, πάνω στο περβάζι, κρατώντας στα χέρια της ένα παράξενο μουσικό οργανάκι. Αφού παίξει ένα μικρό μουσικό σκοπό ξεκινάει την αφήγηση του παραμυθιού…

Ένα παραμύθι σχετικό με την ημέρα του Άγιου Βαλεντίνου – για τους ερωτευμένους. Μεταφερθήκαμε στο κόσμο ενός αγοριού και μιας κοπέλας που συναντηθήκαν εντελώς τυχαία και έμελλε να ερωτευτούν από τη πρώτη στιγμή. Επειδή όμως η ζωή τα φέρνει έτσι όπως θέλει αυτή τους χώρισε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πριν καλά καλά καταφέρουν να γνωριστούν. Και μέσα σ αυτό το χρονικό διάστημα οι ήρωες μας υπέφεραν που δεν είχαν ο ένας το άλλον. Όμως όταν είναι γραφτό να συμβεί κάτι θα συμβεί, τουλάχιστον στα παραμύθια…  Η μοίρα τους βάζει να συναντιούνται ξανά πάλι τυχαία και να περνούν το υπόλοιπο της ζωής τους για πάντα μαζί. Ένα παραμύθι σύντομο διαφορετικό, σύγχρονο ζεστό και ρομαντικό. Μια ιστορία που λίγο πολύ όλοι την έχουμε σκεφτεί και θα θέλαμε να μας έχει συμβεί.

Καθώς λοιπόν άκουγα και παρατηρούσα τη Λένα τη παραμυθού σκεφτόμουνα το χάρισμα που έχει η συγκεκριμένη κοπέλα. Να χρησιμοποιεί με τέτοιο τρόπο τη φωνή της, τις ανάσες της, τις παύσεις της ώστε να σε εντάσσει αμέσως στο κλίμα της ιστορίας που σου αφηγείται και παράλληλα να σε ταξιδέψει, να σε κάνει να ξεχαστείς από τα προβλήματα και τις σκοτούρες της καθημερινότητας, να νιώθεις ξεχωριστός που διάλεξες να περάσεις την ώρα σου ακούγοντας παραμύθια, να σε κάνει με λίγα λόγια να αισθανθείς έστω και για λίγο παιδί…

Βάσω Χ.