Στο πρόγραμμά της περιλαμβάνει τη 2η σουίτα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπάχ σε σι ελάσσονα, με τη διάσημη ‘Badinerie’ στο τέλος. Σολίστ ο Γιώργος Τσιαρδάκας στο φλάουτο.
Ακολουθεί το έργο του Γιοχάννες Μπράμς ‘παραλλαγές σ’ ένα θέμα του Γιόζεφ Χάυντν’ για μεγάλη ορχήστρα.
Στο 2ο μέρος θα ακουστεί η ‘Φαντασία’ για πιάνο, σολίστες χορωδία και ορχήστρα του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν σε ντο ελάσσονα, ένα έργο που περιγράφεται ως μικρή 9η, μιας και ο συνθέτης χρησιμοποιεί ένα τεράστιο μουσικό πλούτο για τις ανάγκες του έργου.
Σολίστ ο Χρήστος Λενούτσος στο πιάνο, ενώ στους μικρούς σολιστικούς ρόλους θα τραγουδήσουν οι:Μαρία Ρουκά (σοπράνο), Δέσποινα Κουσουλού (σοπράνο), Αμαλία Σδρόλια (άλτο), Αστέριος Τσέτσιλας (τενόρος) Νίκος Δάσκαλος (τενόρος) και Χρήστος Πούρικας (μπάσος).
Στο φινάλε της συναυλίας παρουσιάζεται σε 1η παγκόσμια εκτέλεση το έργο του Θεσσαλού Κώστα Σαμσαρέλου (1927-1996) ‘Θεσσαλική Γή’ σε ποίηση Φωφώς Σπετσιέρη για χορωδία και ορχήστρα, ένα υποβλητικό όσο και λυρικό έργο στο οποίο ο συνθέτης, βάζει αφ’ ενός την προσωπική του αισθητική, αφ’ ετέρου εκφράζει την αγάπη και το θαυμασμό του στην ιδιαίτερη πατρίδα του την οποία όπως έλεγε «η μαύρη μοίρα μου στέρησε». Το έργο διασώθηκε από το Δημήτρη Σαμσαρέλο ανιψιό του συνθέτη και την έκδοση του έργου επιμελήθηκε ο μαέστρος και συνθέτης Ιάκωβος Κονιτόπουλος που υπήρξε και μαθητής του Κ. Σαμσαρέλου.
Εκτός από την 40μελή συμφωνική ορχήστρα συμμετέχουν επίσης η ανδρική χορωδία του μουσικού συλλόγου Λάρισας και το γυναικείο τμήμα της χορωδίας όπερας ΔΩΛ η οποία διδάχθηκε το έργο από τοΔημήτρη Κτιστάκη.
Τη συναυλία διευθύνει ο μαέστρος Χρήστος Κτιστάκης.
Κώστας Σαμσαρέλος
(Τρίκαλα 5 Μαρτίου 1927 – Ζάκυνθος 5 Ιουνίου 1996)
Γιος του Κώστα Σαμσαρέλου από τη Ζαγορά Πηλίου και της Βικτωρίας Ράδου Μιλαδένοδιτς, που είχε γεννηθεί στη Σπάρτη της Μικράς Ασίας από Σέρβο πατέρα και Ελληνίδα Μητέρα.
Σπούδασε μουσική στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (1941 – 1960) με καθηγητές τους Γεώργιο Βακαλόπουλο (Αρμονία, Αντίστιξη, Ενοργάνωση – Διεύθυνση Μπάντας) και Σόλωνα Μιχαηλίδη (Φούγκα, Σύνθεση και Ενορχήστρωση). Το 1958 παρακολουθεί μαθήματα στην ανωτάτη μουσική ακαδημία της Βιέννης με ειδικότητα στην ελληνική μουσική.
Δίδαξε μουσική στη Μέση Εκπαίδευση και συγκεκριμένα στα γυμνάσια Καλαμαριάς(1951 – 1954) και Γιαννιτσών (1954 – 1960), δημιούργησε τη χορωδία και τη μαντολινάτα του συλλόγου «Απόλλων» της Καλαμαριάς (1951- 1953), την ανδρική χορωδία του Δήμου Γιαννιτσών και τη μικτή χορωδία και μπάντα του Γυμνασίου των Γιαννιτσών (1954 – 1960).
Λόγω πολιτικών πεποιθήσεων διώχθηκε από τη Μέση εκπαίδευση και από όσες φιλαρμονικές μετά από πανελλήνιους διαγωνισμούς είχε πετύχει ως μαέστρος, (στρατιωτική φιλαρμονική, φιλαρμονική χωροφυλακής, φιλαρμονική Δήμου Βόλου), και καταλήγει για ένα εξάμηνο να εργάζεται στη φιλαρμονική του Δήμου Δράμας.
Τον Οκτώβριο του 1960 εγκαταστάθηκε στη Ζάκυνθο και ανέλαβε Αρχιμουσικός της φιλαρμονικής του Δήμου, αρχαιότερης φιλαρμονικής της Ελλάδας (έτος ίδρυσης 1816), όπου σταδιακά (ως το 1970), δημιουργεί τρία συγκροτήματα Μπάντας (παιδική με ηλικίες 11-14, νεανική αγοριών 14- 20 και εξηκονταμελή μπάντα κοριτσιών. Με τη φιλαρμονική του Δήμου Ζακυνθίων παρουσιάζεται επιτυχώς σε συναυλίες και διαγωνισμούς στην Πάτρα, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και την Κέρκυρα.
Παράλληλα ίδρυσε τη Ζακυνθινή χορωδία (ανδρική στην αρχή και μικτή από το 1983), με την οποία έκανε πολλές εμφανίσεις τόσο στη Ζάκυνθο όσο και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπου κέρδισε μεγάλες διακρίσεις (το 1963 επελέγη να εκπροσωπήσει τα Επτάνησα στο φεστιβάλ Αθηνών με συναυλία στο Ηρώδειο, ενώ το 1964 θριάμβευσε στο θέατρο Rex των Αθηνών τόσο, που ο αθηναϊκός τύπος έγραψε «Η ανδρική χορωδία της Ζακύνθου υπό τον λαμπρόν μουσικόν κ. Σαμσαρέλο, τραγούδησε με ακρίβεια επίσης, αλλά και ωραία, απλή έκφραση και μουσικότητα…. Αν η Εθνική Λυρική Σκηνή μας έχει ανάγκη από τενόρους ή βαρύτονους θα τους βρει στη Ζακυνθινή Χορωδία….».
Το 1983 και μετά τη συνταξιοδότησή του από το Δήμο Ζακυνθίων εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου δημιουργεί τη Μπάντα και τη Μικτή χορωδία του Δήμου Καλαμαριάς (1983 – 1989) και το φθινόπωρο του 1989 επιστρέφει στη Ζάκυνθο επαναλειτουργώντας τη Ζακυνθινή χορωδία.
Το 1996 στις 5 Ιουλίου και μετά από μεγάλη μάχη με τη ζωή, άφησε την τελευταία του πνοή στον τόπο που αγάπησε και εμπνεύστηκε τα περισσότερα έργα του.
Για τη μεγάλη προσφορά του στα μουσικά πράγματα του νησιού, τιμήθηκε με τον Αργυρούν Σταυρόν του Τάγματος των Ιπποτών Αγίου Διονυσίου (1964), παρα-σημοφορήθηκε με την ευκαιρία του εορτασμού των εκατό χρόνων της Ενώσεως των Επτανήσων (1964), και του απενεμήθη το μετάλλιο της Κεντρικής Επιτροπής Εορτασμού της 150ετηρίδος του Ελληνικού Απελευθερωτικού Αγώνα 1821 (1971).
Το 1969 κέρδισε το πρώτο βραβείο σύνθεσης από το Δήμο Θεσσαλονίκης για το εμβατήριο Θεσσαλονίκη. Έργα του έχουν παιχτεί από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, την Ορχήστρα Εγχόρδων της Σκάλας του Μιλάνου, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Essen, τη Δημοτική Συμφωνική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, την Ορχήστρα Εγχόρδων του Δήμου Αθηναίων, την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών κ.ά
Θεσσαλική Γη
Το καλοκαίρι του 1979 ο Κώστας Σαμσαρέλος συναντήθηκε με την ποιήτρια Φωφώ Σπετσιέρη και της γνωστοποίησε την πρόθεσή του να συνθέσει ένα έργο, Φαντασία για χορωδία και Ορχήστρα, αφιερωμένο στη γενέτειρά του Θεσσαλία. Της πρότεινε να γράψει τους στίχους. Στα μέσα του 1980 η ποιήτρια του έδωσε ένα ποίημα, κι ο Σαμσαρέλος ξεκίνησε τα πρώτα σχεδιάσματα το καλοκαίρι του 1980. Στις 29 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, γράφει την τελευταία σελίδα και υπογράφει το έργο «Θεσσαλική Γη» Φαντασία για χορωδία και ορχήστρα.
Το έργο ξαναδουλεύει 11 χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 1991, οπότε και παίρνει την τελική του μορφή. Δομικά βασίζεται στη μορφή της ελεύθερης αφήγησης, η οποία όμως κατευθύνεται από τις βασικές γραμμές που υπαγορεύει ο στίχος. Βασικό χαρακτηριστικό είναι ένα κυρίαρχο μελωδικό σχήμα, το οποίο διατρέχει ως έμμονη ιδέα το έργο, και το οποίο δημιουργείται από το όνομα του συνθέτη γραμμένο με λατινικούς χαρακτήρες. Έτσι έχουμε:
S A M S A RE LO S απ’ όπου πηγάζουν οι νότες,
Si La Mi Si La Re La Si.
Με το σκεπτικό αυτό, ο συνθέτης υπογράφει το έργο, βάζοντας αφ’ ενός την προσωπική του αισθητική, αφ’ εταίρου εκφράζοντας την αγάπη και το θαυμασμό του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την οποία, όπως έλεγε «η μαύρη μοίρα μου στέρησε».
Ιάκωβος Κονιτόπουλος
Θεσσαλική Γη
Γη Θεσσαλών,
Γη των Τιτάνων
Κοιτίς φυλών αρχαίων,
Ολύμπιων Θεών
Γη ποτισμένη με ιδρώτα
Με αίμα και θυσίες
για δίκιο Λευτεριά.
Μάνα του Όλυμπου,
Γη των Θεών και των Τιτάνων,
Κοιτίς φυλών αρχαίων,
Εσύ ανάστησες το γιο της Κορωνίδας
Και στο ξανθό το χώμα σου,
Ο θείος Ιπποκράτης
Βρήκε τα θαυμαστά τα βότανα,
Για των ανθρώπων τα δεινά.
Εσύ γαλούχησες την Άλκηστη
Και λύτρωσες τη Δάφνη
Μάνα του Όλυμπου,
Γη ποτισμένη με αίμα και θυσίες
Για δίκιο, Λευτεριά.
Γη ποτισμένη με ιδρώτα και με αίμα,
Με αίμα του λαού της
Για δίκιο, Λευτεριά.
Γη Θεσσαλών,
Γη των Τιτάνων και των Θεών
Κοιτίς φυλών αρχαίων
Ολύμπιων Θεών.
Φωφώ Σπετσιέρη
Ολύμπιων Θεών.
Φωφώ Σπετσιέρη
0 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας εδώ...