Ρεσιτάλ γαλλικού λυρικού τραγουδιού

Αρχικά, να δηλώσω πως δεν έχω κάποια ιδιαίτερη επαφή με το λυρικό τραγούδι, όμως μιας και το συγκεκριμένο ρεσιτάλ είχε ελεύθερη είσοδο, αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να το παρακολουθήσουμε. Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Λάρισας και του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας ήταν μια καλή ευκαιρία να παρακολουθήσουμε κάτι διαφορετικό.

Σάββατο 14 Ιανουαρίου και ώρα 8 και κάτι χτύπησε το τρίτο κουδούνι που αναγγέλλει την έναρξη της εκδήλωσης. Το σκηνικό απλό, ένα πιάνο και ένα αναλόγιο με τις παρτιτούρες των κομματιών. Ο φωτισμός εξίσου λιτός, που τόνιζε τις φιγούρες των τριών σοπράνο και της πιανίστριας. Έχω στα χέρια μου το πλούσιο πρόγραμμα του ρεσιτάλ, που επιμελήθηκε η Δέσποινα Κουσουλού, σε ένα δείγμα εισαγωγής για τα τραγούδια που θα ακολουθούσαν.

Πρώτη στη σκηνή εμφανίζεται η Βασιλική Ποζίδου, με ένα πλούσιο βιογραφικό, που παρόλη τη μικροκαμωμένη εμφάνισή της γρήγορα ξεχωρίζει για τη μελωδικότητα της φωνής και το έντεχνο πλάσιμό αυτής. Θαρρείς κι έχει τον απόλυτο έλεγχο κάθε νότας, κάθε ανάσας, κάθε λεπτού. Άλλη μια απόδειξη πως τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε "μικρά" μπουκαλάκια...

Δεύτερη η Δέσποινα Κουσουλού, με το ιδιαίτερο ενδυματολογικό στυλ, και τις επιτυχημένες επιλογές των τραγουδιών που ερμήνευσε εντυπωσίασε το κοινό με την Άρια της Lakme από την όπερα "Lakme" των Delibes και Gondinet - Gills, ένα έργο βασισμένο σε κολορατούρα σοπράνο. 

Τέλος, η Αλεξάνδρα Ντόβα, κατέκτησε τόσο τη σκηνή όσο και το κοινό με την εμφάνιση αλλά και την γεμάτη ένταση φωνή της. Είναι να απορείς πως μπορεί το ανθρώπινο σώμα να φτάνει στα άκρα - γιατί για μένα, τον απλό θεατή, περί τούτου πρόκειται - και να αποδίδει μεγάλα έργα με τόση αρμονία, τόση ένταση και πάθος.

Αξίζει να τονίσουμε την ερμηνεία της Ιωάννας Σιοπούδη στο πιάνο, που συνόδευε τα τραγούδια, αναδεικνύοντας τις πολύπλευρες δυνατότητές της τόσο στη συνοδεία, όσο και στην απόδοση των έργων. 

Από τα αρνητικά της βραδιάς, ας σημειωθεί το κοινό που για άλλη μια φορά θριάμβευσε με τα ανοιχτά κινητά, με τους ψιθύρους και τις συχνές μετακινήσεις. Ενώ από την άλλη, θα περίμενα κάποια συνεργασία των τριών σοπράνο, είτε με τη μορφή ντουέτου, είτε ως τρίο. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση δε θα λεγόταν "ρεσιτάλ", αλλά "συναυλία"... μικρό το κακό... 

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές για την εκπληκτική βραδιά που μας πρόσφεραν!