Έκθεση Τέχνης για τον Χριστιανισμό.

Στο Ίδρυμα Ωνάση της Νέας Υόρκης.

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ.

Μεγάλη προβολή δίνεται από αμερικανικά ΜΜΕ για την έκθεση που παρουσιάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάση, στο Μανχάταν, με τίτλο: «Μετάβαση προς τον Χριστιανισμό. Η τέχνη στην ύστερη αρχαιότητα, 3ος - 7ος αι. μ.Χ.», τα εγκαίνια της οποίας έγιναν τον περασμένο μήνα και θα διαρκέσει μέχρι τον ερχόμενο Μάιο.

Το πιο πρόσφατο δημοσίευμα είναι της εφημερίδας Γουόλ Στριτ Τζέρναλ, που θεωρεί την έκθεση «ως μια από τις πιο σημαντικές της χρονιάς».

Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι η έκθεση συγκεντρώνει 170 «εξαιρετικά αντικείμενα» που προέρχονται από μουσεία της Ελλάδας, της Κύπρου και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όπως σημειώνεται, «ανάμεσά τους ο επισκέπτης μπορεί να δει σημαντικά έργα τέχνης που δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ πέρα από τα Ελληνικά σύνορα, καθώς και πρόσφατα ανασκαφικά ευρήματα εκτίθενται για πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο».

Στη συνέχεια, επισημαίνεται ότι «τα μοναδικά αυτά εκθέματα, κατασκευασμένα από πολλά διαφορετικά υλικά, παρουσιάζουν έμμεσα ποικίλες πτυχές, τόσο του δημόσιου, όσο και του ιδιωτικού βίου. Πρόκειται για ψηφιδωτά, εικόνες, γλυπτά, αρχιτεκτονικά μέλη, επιγραφές, νομίσματα, λειτουργικά σκεύη, κοσμήματα και αντικείμενα οικιακής χρήσης».

Στο δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας υπογραμμίζεται ότι «τα εκθέματα στο σύνολό τους αποκαλύπτουν το μέγεθος της δημιουργικότητας της Ύστερης Αρχαιότητας, η οποία με τη σειρά της αποτυπώνει τη σταδιακή μετάβαση σε μια νέα κοινωνική, πολιτική και θρησκευτική πραγματικότητα».

Οι επτά θεματικές ενότητες της έκθεσης, που ξεκινούν με «Το τέλος της Αρχαιότητας» και κλιμακώνονται με τη «Γένεση της Χριστιανικής Τέχνης» δεν είναι αυστηρά χρονολογικές.

Επίσης, αναφέρεται ότι «ο επισκέπτης θα μάθει, μεταξύ άλλων, ότι η γλυπτική πέρασε από τις τρεις διαστάσεις σε ένα είδος με λιγότερο βάθος, ακριβώς επειδή το χριστιανικό δόγμα περιφρονούσε τη φυσική αναπαράσταση. Η ζωγραφική έχασε τα πλεονεκτήματα που είχε αποκτήσει με την ενηλικίωσή της στην προοπτική και το βάθος, λόγω του γεγονότος ότι οι εικόνες άρχισαν να λειτουργούν περισσότερο ως σύμβολα και λιγότερο ως ρεαλιστικές απεικονίσεις του φυσικού κόσμου. Δεν υπήρχε λόγος να απεικονίζονται οι άγιοι στην ακριβή αναλογία προς οτιδήποτε άλλο (ακόμα και προς άλλους αγίους), καθώς οι αληθινές τους αναλογίες υπήρχαν στον παράδεισο».