Πασχαλιέσ -αι;;

Ό,τι φωτίζει, δεν είναι Άγιο... 

Του Δημήτρη Ράκου.

Μου χαλιέσαι και μου χαλιέσαι πολύ, μέρες που έρχονται.... Νιώθεις κι εσύ όλα τα γιορτινά να πρέπει να σε βασανίζουν... Και κοίτα τι έπαθες τώρα, να βλέπεις σε όλα τα μεσημεριανά, που θα κάνουν Πάσχα τα celebrities κι εσύ να νιώθεις καταδικασμένος να ζεις το Πάσχα της Στανίση και μάλιστα χωρίς τηλεοπτική κάλυψη.

Πρέπει να πας στον Επιτάφιο, να κάνεις εμφάνιση στην πλατεία, με το όχι και τόσο επίσημο ρούχο ( το ''καλό'' το φυλάς για την επόμενη ) και να στηρίζεσαι και πάνω σε ένα συζυγικό χέρι. Πρέπει να πας στην Ανάσταση και να βάλεις το άλλο πια, το ''καλό'', γιατί θα είναι όλοι εκεί και θα σε δουν και σε σχολιάσουν. Κι εσύ θα σχολιάσεις, βασικά δεν νομίζω να κάνεις και τίποτε άλλο εκείνο το βράδυ κι ανάθεμα αν ακούσεις και τα λόγια του παπά, εδώ δεν τα άκουγες στον γάμο σου... Τη μαγειρίτσα την έκανε σπίτι η μαμά ή η πεθερά ή στην χειρότερη την πήρες delivery, γιατί δεν προλάβαινες... Τελευταία στιγμή όλα, τελευταία λεφτά, δεν ακούς τίποτα, θα χωρέσεις θες δεν θες εκεί που χωράει κι η σελεμπρίτα. Exclusive ακούω... Εσύ κι η Pelagie από τη Ν. Φιλαδέλφεια.

Κι έρχεται η μέρα που περίμενες: η Κυριακή του Πάσχα! Η μέρα της κρίσης! Η μέρα, που όπως ενημερώθηκες την προηγούμενη εβδομάδα, όλοι ψήνουν με χάρη τα αρνιά τους, ακόμα κι οι rich and famous. Φοράς ό,τι ακριβώς απαγορεύει η αστυνομία μόδας για εκείνη τη μέρα, ό,τι πιο στρασάτο και γυαλιστερό, γιατί και πάλι θα σε σχολιάσουν. Κι εσύ θα σχολιάσεις. Βασικά δεν νομίζω να κάνεις και τίποτε άλλο εκείνη τη μέρα, εκτός ίσως από το να κοιτάζεις ξανά μανά τα περιοδικά και να συγκρίνεις.... εκείνους με εσένα! Και πάλι να σκας, δεν πέτυχε η βαφή γαμώτο, όχι των αυγών, του πλατινέ στο μαλλί...

Τι έχουν εκείνοι δηλαδή, γιατί βρίσκονται συνέχεια στις φωτό και τους κάνουν αφιερώματα; Γιατί όλοι να ξέρουν που θα πάνε το Πάσχα και εσύ να ξέρεις που δεν θα πας; Γιατί τα μαλλιά των επωνύμων να είναι τόσο εύφλεκτα, τα βήματα τους σε νησιώτικα σοκάκια να συνοδεύονται από soundtracks lounge και συνάμα hit της εποχής γιατί πρέπει να πουλήσουν κι αυτά; Γιατί τα δικά σου ρούχα δεν πρόκειται ποτέ να είναι σαν αυτά που φοράει η τάδε τραγουδίστρια που σκύβει να φιλήσει κατανυκτικά και με το βλέμμα στον φακό, τον Εσταυρωμένο; Πως γίνεσαι πρώτος στο χωριό άραγε;

Γιατί με photoshop δεν βάφονται τα...αυγά φίλε μου. Έχεις πέσει ήδη στην παγίδα που σε θέλει να χολοσκάς και να χτυπιέσαι που δεν είσαι ένας από αυτούς. Που δεν κωλογλύφεσαι και δεν τρίβεσαι σε δημόσιες και ανούσιες σχέσεις, σε κάτασπρα χαμόγελα, ίδια, μα ίδια του φαβορί την περασμένη μέρα στον ιππόδρομο, που έχασε ο καλός σου... Η ανάγκη σου δεν είναι το προκάτ ''άστρο'' των μπουζουκολάγνων. Τα αρνιά δεν θα έχουν ποτέ φωνή όταν τα σουβλίζουν... 

Μπας και κυνηγάς λάθος όνειρα; Μπας και κατάλαβες τίποτε από ό,τι γίνεται στην χώρα;

Κοροϊδεύουν το Πάσχα σου, γιατί κατά βάθος το ζηλεύουν! Γιατί όλο αυτό που βλέπεις δεν είναι παρά μια ακόμη εκτός έδρας παρουσία, που θα εξαργυρωθεί σε κανένα ρολάκι, σε καμιά αρπαχτή σε μαγαζί, σε ένα καλό γάμο ίσως ακόμη, ο Θεός είναι μεγάλος. Που φαντάζονται ένα Πάσχα ίδιο με τις Δελφικές εορτές, υπερπαραγωγή, τρικάμερο και διακαναλικό. Αν το σκεφτείς, κάπως έτσι έχουν γυριστεί οι καλύτερες τσόντες...

Πάσχα είναι, θα περάσει. Σκέψου ότι την ώρα που θα σερβίρεις την πιατέλα και θα βάζεις κρασί να ευχηθείς και του χρόνου, ένα κλικ κάπου αστράφτει και για σένα, κι ας είναι απ' το παιδί σου. Είναι το πιο αθώο κλικ που θα μπορούσες να είχες ποτέ...