Γεννήθηκε στη Μαλάγα της Ισπανίας στις 25 Οκτωβρίου 1881, από τη Maria Picasso Lopez και τον Jose Ruiz Blasco. Ο πατέρας του έπαιξε βασικό ρόλο στα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα, αφού τον στήριξε και του έδειξε το δρόμο, μιας και ήταν κι ο ίδιος καλλιτέχνης και δάσκαλος σε σχολή Καλών Τεχνών και βιομηχανικού σχεδίου. Έφυγε από τη ζωή μια μέρα σαν και σήμερα.
Το 1893 ο Πάμπλο κάνει το ντεμπούτο του και το 1896 γίνεται δεκτός στην ακαδημία Καλών Τεχνών στην La Lonja. Το 1897 κάνει την πρώτη του έκθεση στο Cafe Els Quatre Gats, ενώ είναι ήδη μέλος μιας Μποέμικης ομάδας στη Βαρκελώνη. Τότε έρχεται σε επαφή με νέους καλλιτέχνες, οι οποίοι τον μυούν στα καινούργια καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής. Η έναρξη της μπλε περιόδου σηματοδοτείται από την έκθεσή του στο Salon Pares το 1901.
Το 1905 αρχίζει η ροζ περίοδος με κάποια πρώτα βήματα στη γλυπτική. Ένα χρόνο μετά γνωρίζει τον Matisse. Το 1907 είναι η αρχή του κυβισμού με το Les Demoiselles d’ Avignon και γνωρίζει τον Braque και τον D. H. Kahnweiler, ο οποίος γίνεται στενός του φίλος και dealer. Έξι χρόνια αργότερα πεθαίνει ο πατέρας του.
Το 1905 αρχίζει η ροζ περίοδος με κάποια πρώτα βήματα στη γλυπτική. Ένα χρόνο μετά γνωρίζει τον Matisse. Το 1907 είναι η αρχή του κυβισμού με το Les Demoiselles d’ Avignon και γνωρίζει τον Braque και τον D. H. Kahnweiler, ο οποίος γίνεται στενός του φίλος και dealer. Έξι χρόνια αργότερα πεθαίνει ο πατέρας του.
Το 1917 γνωρίζει τον συνθέτη Stravinsky και την μέλλουσα γυναίκα του την Olga Koklova, την οποία παντρεύεται ένα χρόνο μετά. Το πρώτο παιδί του Picasso, ο Πωλ, γεννιέται το 1921. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Picasso χωρίζει την Όλγα και ζει με την Maria-Therese Walter, με την οποία αποκτά μια κόρη, την Maia. Το 1939 πεθαίνει η μητέρα του και με το ξέσπασμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου πηγαίνει στο Παρίσι. Γίνεται μέλος του κομμουνιστικού κόμματος. Είναι μια περίοδος έντονη τόσο για την Ευρώπη όσο και για τη ζωή του καλλιτέχνη. Το 1949 γεννιέται το τρίτο του παιδί, η Paloma. H ζωή του είναι γεμάτη με αναζητήσεις και δημιουργία. Είναι ένας άνθρωπος ανήσυχος, ένας επαναστάτης. Αφήνει την τελευταία του ανάσα στις 8 Απριλίου το 1973.
Το έργο που μας άφησε ο Picasso είναι πολύ μεγάλο και χρήζει μεγάλης προσοχής. Οι δύο γυναίκες του έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στη ζωή του κι αυτό φαίνεται και στο έργο του. Είναι εσωτεριστής. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι, αφού είναι καλλιτέχνης με αναζητήσεις πέρα από τη μορφή, πέρα από αυτό που φαίνεται.
Το έργο που μας άφησε ο Picasso είναι πολύ μεγάλο και χρήζει μεγάλης προσοχής. Οι δύο γυναίκες του έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στη ζωή του κι αυτό φαίνεται και στο έργο του. Είναι εσωτεριστής. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι, αφού είναι καλλιτέχνης με αναζητήσεις πέρα από τη μορφή, πέρα από αυτό που φαίνεται.
Ο Picasso είναι ο εμπνευστής του κυβισμού. Ήδη πριν από τον Picasso υπάρχει το κίνημα τωνFauves, με κυρίαρχη την προσωπικότητα του Matisse. Αυτοί είναι καλλιτέχνες που επιδιώκουν την ανεξαρτησία του ζωγραφικού πίνακα από το αντικείμενο ή το μοντέλο, και τονίζουν το χρώμα σαν καθαρό διακοσμητικό στοιχείο, με αποτέλεσμα να φτάσουν στο τέλος στην παραμόρφωση του αντικείμενου. Στη συνέχεια έχουμε τους Brucke, οι οποίοι έχουν στόχο να κάνουν τη ζωγραφική επιφάνεια δυνατότητα αποκάλυψης της ανθρώπινης ψυχής σε όλη την αμεσότητα και την αλήθεια της. Έτσι έρχεται ο κυβισμός ως συμπλήρωμα των δυο παραπάνω ρευμάτων, για να καταλάβει τη δική του ξεχωριστή θέση.
Ο κυβισμός σε σχέση με το φοβισμό και το γερμανικό εξπρεσιονισμό της Brucke είναι κίνημα χωρίς πάθος και χωρίς τονισμό του χρώματος, αλλά πολύ πιο τολμηρό και συστηματικό στο γκρέμισμα των αισθητικών αξιών και των εκφραστικών μέσων του παρελθόντος. Είναι μια ανατροπή ήρεμη άλλα σταθερή, από την οποία έλειπε ο συναισθηματισμός και οι λυρικές εκφράσεις. Ο Picasso κατάφερε πραγματικά να σπάσει την εξωτερική εικόνα των αντικειμένων. Αρνήθηκε να μείνει σε ό,τι φαίνεται απο έξω και θέλησε να δει την εσωτερική δομή και να τη μεταφέρει στη δισδιάστατη επιφάνεια του ζωγραφικού πίνακα. Η διαδικασία αυτή έγινε με έναν τρόπο συνεπή και συστηματικό, που δε θυμίζει διαδικασία καλλιτεχνικής έμπνευσης και θυμικής παρόρμησης, αλλά επιστημονικού εργαστηρίου! Από την πλευρά αυτή ο κυβισμός είναι υποχρεωμένος να αρνηθεί τον κόσμο των φαινομένων και να προχωρήσει με περισσότερη ασφάλεια στην ουσία των αντικειμένων.
Ουσιαστικά αυτή η επίθεση κατά της οπτικής πραγματικότητας είναι η συνέπεια της διαπίστωσης ότι τα αντικείμενα κι ο φυσικός κόσμος δεν εξαντλούνται μόνο με το εξωτερικό τους, αφού τα αντικείμενα περισσότερο κρύβουν παρά αποκαλύπτουν την ουσία των πραγμάτων. Έτσι στον κυβισμό περιέχονται η κίνηση κι ο χρόνος, ενώ το αντικείμενο εικονίζεται όχι όπως φαίνεται πραγματικά αλλά όπως υπάρχει στο πνεύμα του παρατηρητή, ή μάλλον δίνονται τόσα στοιχεία, όσα χρειάζονται να αναγνωρισθεί με τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις και τις γνώσεις που έχει για αυτό ο παρατηρητής.
Όσο αφορά τη συμβολισμό στους πίνακες του Picasso, αυτός έχει να κάνει με την προσωπική του ζωή και κυρίως με τις δύο του γυναίκες, καθώς επίσης με το χριστιανισμό, την αλχημεία, την Αίγυπτο και την Ασία.
Ο κυβισμός σε σχέση με το φοβισμό και το γερμανικό εξπρεσιονισμό της Brucke είναι κίνημα χωρίς πάθος και χωρίς τονισμό του χρώματος, αλλά πολύ πιο τολμηρό και συστηματικό στο γκρέμισμα των αισθητικών αξιών και των εκφραστικών μέσων του παρελθόντος. Είναι μια ανατροπή ήρεμη άλλα σταθερή, από την οποία έλειπε ο συναισθηματισμός και οι λυρικές εκφράσεις. Ο Picasso κατάφερε πραγματικά να σπάσει την εξωτερική εικόνα των αντικειμένων. Αρνήθηκε να μείνει σε ό,τι φαίνεται απο έξω και θέλησε να δει την εσωτερική δομή και να τη μεταφέρει στη δισδιάστατη επιφάνεια του ζωγραφικού πίνακα. Η διαδικασία αυτή έγινε με έναν τρόπο συνεπή και συστηματικό, που δε θυμίζει διαδικασία καλλιτεχνικής έμπνευσης και θυμικής παρόρμησης, αλλά επιστημονικού εργαστηρίου! Από την πλευρά αυτή ο κυβισμός είναι υποχρεωμένος να αρνηθεί τον κόσμο των φαινομένων και να προχωρήσει με περισσότερη ασφάλεια στην ουσία των αντικειμένων.
Ουσιαστικά αυτή η επίθεση κατά της οπτικής πραγματικότητας είναι η συνέπεια της διαπίστωσης ότι τα αντικείμενα κι ο φυσικός κόσμος δεν εξαντλούνται μόνο με το εξωτερικό τους, αφού τα αντικείμενα περισσότερο κρύβουν παρά αποκαλύπτουν την ουσία των πραγμάτων. Έτσι στον κυβισμό περιέχονται η κίνηση κι ο χρόνος, ενώ το αντικείμενο εικονίζεται όχι όπως φαίνεται πραγματικά αλλά όπως υπάρχει στο πνεύμα του παρατηρητή, ή μάλλον δίνονται τόσα στοιχεία, όσα χρειάζονται να αναγνωρισθεί με τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις και τις γνώσεις που έχει για αυτό ο παρατηρητής.
Όσο αφορά τη συμβολισμό στους πίνακες του Picasso, αυτός έχει να κάνει με την προσωπική του ζωή και κυρίως με τις δύο του γυναίκες, καθώς επίσης με το χριστιανισμό, την αλχημεία, την Αίγυπτο και την Ασία.
Το άλλο εγώ του Picasso είναι ο Αρλεκίνος, ένας μυστηριακός χαρακτήρας με κλασσικές ρίζες, ο οποίος συνδέεται με το θεό Ερμή, με την αλχημεία και με τον κάτω κόσμο. Η ικανότητα του Αρλεκίνου είναι να γίνεται αόρατος και να ταξιδεύει σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου παίρνοντας οποιαδήποτε μορφή. Πρόκειται για ικανότητες που του τις έδωσε ο Ερμής. Ο Αρλεκίνος συχνά χρησιμοποιεί το κρασί για να παρασύρει τις γυναίκες. Το ίδιο κάνει κι ο Αρλεκίνος του Picasso περιστασιακά όπως φαίνεται στον πίνακα του Au Lapin Agile (1905). Ο Αρλεκίνος εμφανίζεται επίσης ως πατέρας ενός νεογέννητου. Άλλωστε ο Αρλεκίνος έχει την ικανότητα να θρέφει ο ίδιος τα παιδιά του. Ο Picasso συμβολικά συνδέει το κρασί του Αρλεκίνου με την εγκυμοσύνη στο έργο τουCircus artist and child (1905).
Είναι γνωστό ότι ο Picasso είχε σχέσεις με τους συμβολιστές (Symbolists) και τους σουρεαλιστές, οι οποίοι εμπνεύστηκαν πολλές ιδέες τους από την αλχημεία και τη μαγεία. Πολλοί από τους πίνακες του καλλιτέχνη είναι γεμάτοι με αλχημικά στοιχεία, που τα χρησιμοποιούσε για συγκεκριμένο σκοπό. Υπάρχουν στα έργα του σύμβολα που προκαλούν την υλιστική μας νοοτροπία απέναντι στον κόσμο και μας οδηγούν στο μαγικό κόσμο των συμβόλων. Η αλχημεία συνδέεται με πολλά θρησκευτικά συστήματα, όπως η λατρεία του Μίθρα, της Ίσιδας, αλλά και με το Γνωστικισμό, την Αστρολογία και άλλα. Ο σκοπός της είναι η μεταμόρφωση του ατόμου σε ένα φωτισμένο ον, και ακολουθεί τους δικούς της νόμους και σύμβολα.
Σε κάποιον πίνακά του παριστάνει τον Άνουβη και την Ίσιδα, θεά των Αιγυπτίων, η οποία αποτελεί το γυναικείο αρχέτυπο, μητέρα θεά και βασίλισσα του κάτω κόσμου.
Ορισμένοι ιστορικοί, όπως ο Αμερικάνος Ruth Kaufman, συνδέουν τις ταυρομαχίες στους πίνακες του Picasso με τη λατρεία του Μίθρα, ο οποίος συνδέεται επίσης με την Αλχημεία.
Είναι γνωστό ότι ο Picasso είχε σχέσεις με τους συμβολιστές (Symbolists) και τους σουρεαλιστές, οι οποίοι εμπνεύστηκαν πολλές ιδέες τους από την αλχημεία και τη μαγεία. Πολλοί από τους πίνακες του καλλιτέχνη είναι γεμάτοι με αλχημικά στοιχεία, που τα χρησιμοποιούσε για συγκεκριμένο σκοπό. Υπάρχουν στα έργα του σύμβολα που προκαλούν την υλιστική μας νοοτροπία απέναντι στον κόσμο και μας οδηγούν στο μαγικό κόσμο των συμβόλων. Η αλχημεία συνδέεται με πολλά θρησκευτικά συστήματα, όπως η λατρεία του Μίθρα, της Ίσιδας, αλλά και με το Γνωστικισμό, την Αστρολογία και άλλα. Ο σκοπός της είναι η μεταμόρφωση του ατόμου σε ένα φωτισμένο ον, και ακολουθεί τους δικούς της νόμους και σύμβολα.
Σε κάποιον πίνακά του παριστάνει τον Άνουβη και την Ίσιδα, θεά των Αιγυπτίων, η οποία αποτελεί το γυναικείο αρχέτυπο, μητέρα θεά και βασίλισσα του κάτω κόσμου.
Ορισμένοι ιστορικοί, όπως ο Αμερικάνος Ruth Kaufman, συνδέουν τις ταυρομαχίες στους πίνακες του Picasso με τη λατρεία του Μίθρα, ο οποίος συνδέεται επίσης με την Αλχημεία.
Με την πρώτη μάτια, θα έλεγε κανείς ότι καμία σχέση δεν έχει ο καλλιτέχνης με τον εσωτερισμό! Προχωρώντας όμως πιο βαθιά, μπορεί να ανακαλύψει έναν άνθρωπο με έντονες θρησκευτικές καταβολές, παραδοσιακό κατά τα άλλα, με μεγάλη ικανότητα όμως να καινοτομεί!
0 σχόλια:
Αφήστε το σχόλιό σας εδώ...