Βιρτζίνια Γουλφ.

Η Βιρτζίνια Γουλφ, ήταν Αγγλίδα μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος που θεωρήθηκε πρωτοπόρος και νεωτερίζουσα λογοτέχνις στον 20ό αι. και μια από τους μέγιστους καινοτόμους στην αγγλική γλώσσα. Έφυγε από τη ζωή μια μέρα σαν τη σημερινή το 1941. 

Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, ήτανε σημαντική μορφή στη λογοτεχνική κοινωνία του Λονδίνου και μέλος της Ομάδας Bloomsbury. Τα διασημότερα έργα της είναι τα μυθιστορήματα "Μια Ωραία Μέρα Της Κας Νταλογουέη" (Mrs Dalloway, 1925), "Στο Φάρο" (To The Lighthouse, 1927), το "Ορλάντο" (Orlando, 1928), και το δοκίμιο "Ένα Δωμάτιο Ολόδικό Του" (A Room Of One's Own, 1929) με τη παροιμιώδη φράση της: "...Μια γυναίκα πρέπει να 'χει τα χρήματα και ένα δωμάτιο κατάδικό της εάν πρόκειται να γράψει μυθιστοριογραφία". 

Γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 25 Γενάρη 1882, από τον Sir Leslie Stephen και τη Julia Prinsep Jackson κι εκπαιδεύτηκε από τους γονείς της στο σπίτι τους στο 22 Hyde Park Gate, Kensington. Οι γονείς της είχανε παντρευτεί αφότου είχαν αποτυχημένους γάμους και συνολικά, η οικογένεια περιείχε παιδιά τριών γάμων. Ο πατέρας είχε μακρινή συγγένεια με τον William Thackeray, ήτανε συγγραφέας, κριτικός και βιογράφος ο ίδιος, άρα η Γουλφ μεγάλωσε σε περιβάλλον καλλιτεχνικό μ' επιρροές από τη βικτωριανή λογοτεχνική κοινωνία: Henry James, George Elliot, George Henry Lewes, Julia Margaret Cameron (θεία της Julia Stephen) και James Russell Lowell, (νονός της Βιρτζίνια), ήταν μεταξύ των επισκεπτών στο σπίτι. Από ένα πρώην υπηρέτη της Marie Antoinette, περιήλθε στα χέρια της οικογένειας, μια σειρά διάσημων και πανέμορφων πινάκων προραφαηλικής περιόδου. Συμπλήρωμα αυτών των επιδράσεων, ήταν η απέραντη βιβλιοθήκη απ' όπου η Βιρτζίνια (αντίθετα από τους αδελφούς της, που εκπαιδευτήκανε τυπικά) διδάχθηκε κλασσικούς κι αγγλική λογοτεχνία.

Σύμφωνα με τα απομνημονεύματά της οι ζωηρότερες μνήμες της παιδικής της ηλικίας όμως, δεν ήταν από το Λονδίνο, αλλά από το Saint Ives στη Κορνουάλη, που η οικογένεια περνούσε κάθε καλοκαίρι της μέχρι το 1895. Η οικογένεια έμεινε στο σπίτι το αποκαλούμενο Talland, που 'χε θέα πέρα από τον κόλπο Porthminster. Οι μνήμες των οικογενειακών διακοπών και των εντυπώσεων του τοπίου, ειδικά ο φάρος Godrevy, επηρεάσανε τη γραφή της, ειδικά προς το τέλος της ζωής της, κι ειδικότερα στο "Φάρο". Πιο συγκεκριμένα, το σπίτι στη Σκωτία, στο βιβλίο της, είναι το Τάλαντ κι η οικογένεια Ράμσεη, είναι στη πραγματικότητα η δική της.

Ο ξαφνικός θάνατος της μητέρας από γρίπη (1895), στα 13 της κι αυτός της αδελφής της Στέλα 2 έτη αργότερα, επιφέρανε μια πρώτη σειρά νευρικών κλονισμών. Ο θάνατος του πατέρα της (1904) προκάλεσε πιο ανησυχητική κατάρρευση και χρειάστηκε να μπει για λίγο σε κλινική. Οι κλονισμοί αυτοί κι οι επόμενες επαναλαμβανόμενες καταθλιπτικές περίοδοί της, οφείλονται, σύμφωνα με σύγχρονους μελετητές κι από τη σεξουαλική κακοποίηση που αυτή κι η αδερφή της Vanessa, υπόκειντο από τους ετεροθαλείς αδελφούς τους George και Gerald, πράγμα που κι η ίδια μνημονεύει στ' αυτοβιογραφικά δοκίμιά της.

Σ' όλη τη διάρκεια της ζωής της, επηρεάστηκε απ' αυτή τη δραστική ταλάντευση διάθεσης. Αν κι αυτές οι επαναλαμβανόμενες διανοητικές διαταραχές είχανε πολλές επιπτώσεις στη κοινωνική ζωή της, οι λογοτεχνικές δυνατότητές της παρέμειναν άθικτες. Οι σύγχρονες διαγνωστικές τεχνικές έχουν οδηγήσει σε μεταθανάτια διάγνωση διπολικής αναταραχής, μια ασθένεια που χρωμάτισε την εργασία, τις σχέσεις και τη ζωή της κι οδήγησε τελικά στην αυτοκτονία της. Μετά από το θάνατο του πατέρα της το 1904 και της δεύτερης σοβαρής νευρικής διαταραχής της, η Βιρτζίνια, η Vanessa κι ο Adrian πουλήσανε το σπίτι στο Κένσινγκτον κι αγόρασαν ένα στο τετράγωνο 46 Gordon στο Bloomsbury. 

Μετά από τις σπουδές στο London King's College, η Γουλφ γνωρίστηκε με τους: Lytton Strachey, Clive Bell, Saxon Sydney-Turner, Duncan Grant και Leonard Woolf, που αποτελέσανε τον πυρήνα του διανοητικού κύκλου γνωστού ως Ομάδα Bloomsbury που απέκτησε μεγάλη φήμη το 1910 με τη Dreadnought, όπου η Βιρτζίνια συμμετείχε άμεσα, εξαπατώντας ντυμένη αντρικά σαν Αιθίοπας.

Παντρεύτηκε τον συγγραφέα Leonard Woolf το 1912, που τον αναφέρει κατά τη διάρκεια του δεσμού τους ως 'Αδέκαρο Εβραίο'. Πολλοί βιογράφοι έχουνε συμπεράνει πως ο γάμος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ πλήρως κι ότι η σεξουαλικότητά της κατευθύνθηκε προς τις γυναίκες. Κι όμως το ζεύγος μοιράστηκε στενό δεσμό και το 1937 εκείνη έγραψε στο ημερολόγιό της: "Κάνοντας έρωτα - μετά από 25 έτη δεν μπορούν ν' αντέξουνε χώρια... βλέπεις αυτό είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση που θέλουν: μια σύζυγο. Κι ο γάμος μας τόσο πλήρης".

Συνεργάστηκαν επίσης επαγγελματικά, το 1917 ιδρύοντας το Hogarth Press που δημοσίευσε στη συνέχεια το μεγαλύτερο μέρος των έργων της. Το ήθος του Bloomsbury αποθάρρυνε τη σεξουαλική αποκλειστικότητα. 

Το 1922, η Γουλφ συναντά τη Vita Sackville-West. Μετά από 'να δειλό ξεκίνημα, συνάψανε σχέση που διάρκεσε το μεγαλύτερο μέρος της 10ετίας του '20. Το 1928, η Woolf παρουσιάζει τη φίλη της με το "Ορλάντο". Έχει κληθεί το βιβλίο αυτό, από το γιο της Vita, Nigel Nicolson, ως "η μεγαλύτερη και γοητευτικότερη ερωτική επιστολή στη λογοτεχνία". Όταν τελείωσε ο δεσμός τους, παραμείνανε φίλες μέχρι το θάνατο της Woolf. 'Αλλος δεσμός ήταν η Madge Vaughn, κόρη του J.Α. Symonds κι έμπνευση για το χαρακτήρα της "Kας Dalloway". 

Μετά το τελείωμα του τελευταίου, μεταθανάτια δημοσιευμένου, μυθιστορήματός της, έπεσε σε βαριά κατάθλιψη παρόμοια με τη προηγούμενη. Ο πόλεμος κι η καταστροφή των σπιτιών της στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια των αεροπορικών επιδρομών της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας, καθώς επίσης κι η ψυχρή υποδοχή της βιογραφίας της στον πρώην φίλο της Roger Fry επιδεινώσανε τη κατάσταση, σε βαθμό που 'ταν ανίκανη να γράψει. 

Στις 28 Μάρτη του 1941, υπό την επήρρεια άλλης μιας νευρικής, καταθλιπτικής κρίσης, πνίγηκε στον ποταμό Ouse έχοντας βάλει στις τσέπες της πέτρες. Η σορός της βρέθηκε στις 18 Απρίλη κι ο σύζυγός της τήν έθαψε κάτω από ένα δέντρο, στον κήπο του σπιτιού τους, στο Rodmell του Σάσεξ.

Πηγή: peri-grafis.com