Πηγή έμπνευσης η γυναίκα.

Βόλος.

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013.

Η Ερρικα Πατρικίου πρωταγωνιστεί σε μουσική παράσταση στην Π. Ηλεκτρική.

«Τραγικά χαρούμενες γυναίκες» τιτλοφορείται η μουσική παράσταση που θα ανέβει την Παρασκευή 8 Μαρτίου στις 21.00 στο Θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής με την υποστήριξη της διεύθυνσης πολιτισμού ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ Δήμου Βόλου και ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Πρόκειται για μια μουσική παράσταση με θεατρικά στοιχεία, σε μια πρωτότυπη μείξη τραγουδιών και κειμένων. Η Ερρικα Πατρικίου ερμηνεύει γνωστές δημιουργίες πάνω στην σκηνή, σε ένα πολυθέαμα, που συγκεντρώνει λόγο, μουσική και ποίηση.

Πιάνο παίζει ο Ηλίας Χατζόγλου, ακορντεόν η Μερόπη Βλαχογιάννη, στα φωνητικά συνοδεύει η Ράνια Μπαλλή και τα κείμενα έγραψε η Ευθυμία Γάτου. Την θεατρική επιμέλεια και την σκηνοθεσία υπογράφει η Έρρικα Πατρικίου, ενδυματολόγος είναι η Μάγδα Καλέμη και οι φωτογραφίες ανήκουν στην Πέρσα Λεφάκη.

Σκιαγραφώντας το ιδιαίτερο ύφος της παράστασης, η Ερρικα Πατρικίου, καταθέτει με έντονα λυρική διάθεση τις σκέψεις της. «Γυναίκα σκότος και φώς γυναίκα έμπνευση, γυναίκα βροντή και κλαυθμός ποτέ παρένθεση…». Γυναίκα τραγικά χαρούμενη. Γυναίκα λαβύρινθος, γυναίκα επικίνδυνη, περιπετειώδης, στοργική, ζωοδότρα. Γυναίκα πολυτραγουδισμένη, γυναίκα πολυέμπνευστη, Κάρμεν, Μαλάμω, Φαίδρα, Σουλτάνα Φωφώ, Ελένη, Δεσποινίς Βαλεντάιν, Μαρία Ντολόρες, γυναίκες μούσες, ψυχογράφημα και ιχνογράφημα, της Ύπαρξης του Μισού, χωρίς τέλος.

Γυναίκα και η παράσταση τραγικά χαρούμενη. Μια γυναίκα που δε φοβάται να χορέψει «στο φτερό του καρχαρία» ανάλαφρη και αρχέγονη, στίγμα βαθύ στην καρδιά του ποιητή. Δε φοβάται να βαρύνει κρατώντας «σίδερο με ατμό», σίδερο και η ίδια στιβαρό που κρατάει τα θεμέλια του σπιτιού της. Δε φοβάται να λιώσει το σίδερο, να γίνει γη και από κει χοϊκή τσιγγάνα «Κάρμεν» που η ορμή της δεν της συγχωρέθηκε ποτέ και σαν κατάρα την κουβαλούν οι κόρες της όταν ακόμα και με παραπονιάρικα «Στρηπ-τηζ» δε καταφέρνουν να συνομιλήσουν… μαζί Του. «…κοίτα βάσανο που βρήκα να μ’ αρέσει». Άντρας. «Τι σου ζήτησα βρε άνθρωπε η γυναίκα, να με παιδεύεις και να με θες αιώνια». Άντρας, αιώνιο παίδεμα. Άντρας, αιώνια συνύπαρξη, αιώνια συζήτηση, αιώνια αναζήτηση. Και ο ποιητής σαγηνευμένος να υποκλίνεται στη Φύση και στον Έρωτα. Και με «την πρώτη σταγόνα της βροχής» να της φωνάζει, «πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως, πριν απ’ τον έρωτα έρωτας κι όταν σε πήρε το φιλί…γυναίκα».

«Χθες βράδυ αρνήθηκα το φθινόπωρο και άξαφνα βρέθηκα αγκαλιά με έναν αειθαλή, ρωμαλέο χειμώνα στο κατακαλόκαιρο της ζωής μου» απαγγέλει μονολογώντας η Γυναίκα που σαν πανέμορφη και εύθραυστη «παπαρούνα» μαραίνεται από τα αδιάκριτα χέρια «…σκυθρωπή, οι διαβάτες που διαβήκαν σ’ αγαπήσαν μα σ’ αφήκαν βουτηγμένη μες τη ντροπή.» Εκεί όμως Εκείνος με χέρια τρυφερά θα τη κρατήσει και θα της πει «Παπαρούνα σκυθρωπή, παπαρούνα μαραμένη, ο διαβάτης που προσμένει, άλλην δε ζητά να βρει». Και να η πρώτη δεκαετία ορόσημο. «Τριάντα και κάτι...σε άδειο κρεβάτι» και η Γυναίκα ξυπόλητη δε θα φοβηθεί να βαδίσει δύσβατα και να παραδεχτεί στη μητέρα, καθρέφτη της, με δεμένο παντοτινά τον ομφάλιο λώρο, πως γερνάει. «…Μαμά, πεινάω φοβάμαι μαμά, γερνάω μαμά». «Ασημιά κουδούνια, αντηχούν στον δρόμο, πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο, πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι, πράσινο λιβάδι σαν ζωγραφιστό». Γυναίκα, κρατάς τη Γη σαν στοργική Μητέρα.

Καλλιτέχνες με άποψη.
H ερμηνεύτρια Έρρικα Πατρικίου, με τη συνοδεία στο πιάνο του Ηλία Χατζόγλου και τη Μερόπη Βλαχογιάννη στο ακορντεόν, επιμελούνται και παρουσιάζουν μουσικές παραστάσεις, αφιερωματικούς κύκλους στους σημαντικούς Έλληνες συνθέτες, ποιητές και στιχουργούς.

Επίσης, στη μουσική τους διαδρομή, παρουσιάζουν μουσικές παραστάσεις για παιδιά, καθώς και μουσικά προγράμματα “εφ’ όλης της ύλης” ένα αμάλγαμα του έντεχνου και λαϊκού ελληνικού τραγουδιού μέσα στην πορεία του χρόνου, καλλιτεχνικό δημιούργημα των πιο αξιόλογων συνθετών και τραγουδοποιών.

Έχουν μετακληθεί να παρουσιάσουν το μουσικό έργο τους σε Μουσικές Σκηνές της Αθήνας, σε εκδηλώσεις του Δήμου Βόλου και του Δημοτικού Ωδείου Βόλου, όπως και στο πλαίσιο καλοκαιρινών εκδηλώσεων στο Πήλιο και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Στο ιστορικό Jazz Club «Half Note» της Αθήνας, παρουσιάστηκε στις 20 Σεπτεμβρίου του 2012, μουσική παράσταση – αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι με τίτλο «Ένας Μάνος που τον λέγαν Χατζιδάκι», στο πλαίσιο των εκδηλώσεων “Φθινοπωρινές Περιπλανήσεις”, μια συνάντηση μουσικών από τους χώρους της jazz, της ethnic, της κλασσικής και ελληνικής μουσικής.

Στο BackStage του Θεάτρου Badminton της Αθήνας, στις 16 Δεκεμβρίου του 2012, παρουσιάστηκε το θέαμα «Η Έρρικα Πατρικίου ερμηνεύει Μάνο Χατζιδάκι και Νίκο Γκάτσο» μια μουσική παράσταση με σύνθεση τραγουδιών από δισκογραφημένους κύκλους συνεργασιών του Μάνου Χατζιδάκι με το Νίκο Γκάτσο και με άλλους στιχουργούς, αλλά και τραγούδια του Νίκου Γκάτσου μελοποιημένα από τους Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Δήμο Μούτση, και Γιώργο Χατζηνάσιο.

Στον Πολυχώρο του Θεάτρου «Xυτήριο» στην Αθήνα, στις 26 Ιανουαρίου του 2013 «Η Έρρικα Πατρικίου ερμήνευσε τα τραγούδια της απουσίας και της προσμονής». Την παράσταση πλαισίωσε μελοποιημένο το “Μονόγραμμα” του Οδυσσέα Ελύτη σε μουσική προσέγγιση του Ηλία Χατζόγλου.

Στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο» στην Αθήνα, στις 17 Μαρτίου 2013 «Η Έρρικα Πατρικίου θα ερμηνεύσει Μάνο Χατζιδάκι». Όπως σημειώνει η ίδια «κάθε τραγούδι, ένα ταξίδι, μια ιστορία, συμπυκνωμένο θεατρικό έργο με κινηματογραφικά δουλεμένη λεπτή μουσική τεχνική. Εισιτήριο η ευφάνταστη εισαγωγή, τα μελωδικά κουπλέ ξεναγοί στις κουκέτες του ονειρικού κρουαζιερόπλοιου, απογείωση μ’ ένα δυνατό ρεφρέν». Σημαντική στιγμή είναι επίσης η παιδική παράσταση με τίτλο «Εδώ Λιλιπούπολη» που παρουσιάστηκε στις 26 Δεκεμβρίου στο Θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής.

Info:

Πηγή έμπνευσης η γυναίκα.

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013, 9μμ.

Θέατρο Παλαιάς Ηλεκτρικής, Βόλος.