Ο Mιχάλης Δέλτα στον Semis Petrakis.

"Έχω μια καθημερινή σχέση με τη μουσική είτε παράγω κάτι συγκεκριμένο είτε όχι, δεν είναι τίποτα άλλο από μια αληθινή σχέση αγάπης, έχει ευθύνη, περιπέτεια και θυσίες μαζί. Είναι ένα κανάλι σύνδεσης με το φωτεινό μου Είναι..."

Ο Μιχάλης Δέλτα μιλάει αποκλειστικά με τον SemiS Petrakis μέσα από το ArtandCity.gr!!! 

Απλά ανοίξτε τα αυτιά, τα μάτια, τους ορίζοντές σας και απολαύστε!!!

Τι σε εμπνέει να γράψεις μουσική; Είναι ένα «εξωτερίκευση» σε όλα αυτά που βλέπεις και υπάρχουν γύρο σου;

Είναι ένας τρόπος να βρίσκω δύναμη αλλά και γαλήνη στην προσωπική μου ζωή Με εμπνέουν τα ταξίδια σε άλλες χώρες και πόλεις τους κόσμου μοιάζει σα να συναντάω και να παρατηρώ νέους ολόφρεσκους ήχους. Επίσης με εμπνέει το αόρατο και άγνωστο που ορισμένες φορές συντονίζομαι μέσω της μουσικής μαζί του.

Είσαι πολύ παραγωγικός καλλιτέχνης… εκεί που δεν το περιμένεις βλέπεις κ μια νέα σου έμπνευση… «παράγεις» από ανάγκη;

Έχω μια καθημερινή σχέση με τη μουσική είτε παράγω κάτι συγκεκριμένο είτε όχι, δεν είναι τίποτα άλλο από μια αληθινή σχέση αγάπης, έχει ευθύνη, περιπέτεια και θυσίες μαζί. Είναι ένα κανάλι σύνδεσης με το φωτεινό μου Είναι.

Πόσο σημαντικές ή όχι είναι οι μουσικές σου αναμνήσεις; Τις τοποθετείς σε ένα ντουλάπι και ανάλογα με τη διάθεση σου τις ανασύρεις; ή σε έχουν εξελίξει και είναι βαθιά ριζωμένες μέσα σου;

Μουσικές αναμνήσεις έχω ελάχιστες, είναι οι στιγμές της ύψιστης χαράς, μιας βαθιάς πληρότητας, πολύ προσωπικής. Με έχουν εξελίξει όντας σταθερή αξία μέσα μου, χωρίς ωστόσο να κρέμομαι η να εξαρτιέμαι από αυτές, με απασχολεί μόνο το Παρόν και η δυναμική του.

Πόσο μεγάλο κομμάτι αναμνήσεων είναι οι stereo nova;

Δεν είναι θέμα αναμνήσεων, είναι μια αφετηρία και ένας ακόμα σταθμός από τον οποίο μπόρεσα να διαμορφωθώ και να εξελιχθώ σε ότι είμαι σήμερα, σαφώς μαζί με άλλες εμπειρίες δεν ήταν οι Στέρεο Νόβα ο μοναδικός φάρος στη ζωή μου, μην τρελαθούμε.

Πέρασες το στάδιο της «απομόνωσης» μετά τη διάλυση των stereo nova και το ξεκίνημα της Solo καριέρας;

Απομόνωση σε καμιά περίπτωση, περιπέτεια ναι, με όσα κουβαλά αυτή η λέξη. Τη βρήκα συναρπαστική διότι με καλούσε στο να ενηλικιωθώ μέσα από άλλα μονοπάτια μέσα στη μουσική γενναιοδωρία, εννοώ την πνευματική φύση της Τέχνης της μουσικής, όχι τη βιομηχανική της πλευρά.

Πως νιώθει ένας καλλιτέχνης όταν υπάρχει αναγνώριση της δουλειάς του εκτός του στενού κύκλου της Ελλάδας;

Αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει το δικαίωμα να ορίζει περιοριστικά τη δυναμική του έργου του. Η χαρά είναι η μέγιστη επιβράβευση και πρόκληση για εξελισσόμενη συνέχεια, όχι σε βαθμό συναγωνιστικό κάθε άλλο, μόνο σε ότι αφορά στην ανέλιξη της δημιουργίας.

Τι σου αρέσει να κάνεις πιο πολύ; Μουσική για τα δικά μας αυτιά ή μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο;

Με ενδιαφέρει ότι κάνω να πηγάζει από ειλικρίνεια και δημιουργική χαρά. Οι προσωπικές μου δουλειές σαφέστατα και με αφορούν πρωτίστως, διότι έχουν να κάνουν με μια πολύ ιδιαίτερη προσωπική σύνδεση εαυτού και Εγώ Οι κατά παραγγελία δημιουργίες έχουν άλλα χαρίσματα, την ομορφιά της συλλογικότητας για παράδειγμα Αγαπώ ωστόσο να φτιάχνω albums, αλλά όχι για πολύ ακόμα.

Νιώθεις το ίδιο όμορφα, όταν κάνεις dj set;

Είναι διαφορετικά επειδή ο τρόπος είναι καθαρά εξωστρεφής και σε κοινωνικοποιεί διαφορετικά απ ότι η σύνθεση στο σπίτι που μόνο με μια διαλογιστική εμπειρία μπορώ να την παρομοιάσω! Όταν παίζω ως DJ νιώθω άλλου είδους χαρά αλλά και ευθύνη για όσους έχουν έρθει και έχουν απαιτήσεις.

Πως βλέπεις τη νέα αγγλόφωνη μουσική σκηνή που υπάρχει και αναπτύσσεται στην Ελλάδα;

Μουσικά υπάρχουν σχήματα που έχουν ενδιαφέρον και το ότι είναι στα αγγλικά με ιντριγκάρει μια και ως έφηβος έζησα με ελληνικά συγκροτήματα που τραγουδούσαν στα αγγλικά. Οφείλω να πω όμως οτι οι περισσότεροι δε μπορούν να μιλήσουν και να επικοινωνήσουν αυτό που κάνουν με αποτέλεσμα να εκτίθενται στις media σούπες στα όρια της σαχλαμάρας. Τραγικό παράδειγμα η μικρή Μονικα και τα σχόλια που έχει κάνει κατά καιρούς επάνω στην ανόητη έπαρση της για "έντεχνους" Έλληνες τραγουδιστές. Και αυτή και άλλοι οφείλουν να αποκτήσουν ήθος και εσωτερική καλλιέργεια αλλιώς θα εξατμιστούν.

Είμαι σίγουρος ότι δεν σε αφήνει τίποτα αδιάφορο γύρο σου. Υπάρχει άλλος τρόπος εκτός της μουσικής να αποτυπώνεις όλες αυτές τις εικόνες, τους ήχους, τα συναισθήματα που υπάρχουν στην καθημερινότητα σου;

Η σιωπή.

Πιστεύεις ότι υπάρχει τρόπος, το φως που ψάχνουμε όλοι μας, ατομικά ή σαν χώρα, να γίνει κάποια στιγμή από σκέψη, πράξη;

Σε μικρές εστίες ναι το πιστεύω, σε διάρκεια όχι, βασιλεύει το σκοτάδι όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε όλη τη Γη. Κι αυτό ως επίγνωση μ' έχει κάνει πιο δυνατό.

Το «Save The Blues» περιλαμβάνει 2 tracks, το ομώνυμο και το «Every Move You Make» και κυκλοφορεί από το Νοέμβριο. Είναι ο προπομπός του νέου άλμπουμ σου «All The Things I Don’t Know», το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2013. Μας ετοιμάζεις εκπλήξεις ή θα ακούσουμε έναν πιο μελωδικό Μιχάλη Δέλτα;

Υπάρχουν για το album ξεχωριστές συνεργασίες πρώτη φορά με αντρικές φωνές, όπως του Tareq αλλά και του τραγουδιστή των Jazzanova Paul Randolph με τους οποίους συνεργάστηκα άψογα και έγινα και πολύ φίλος. Ο δίσκος είναι μελωδικός έχοντας διαρκώς τις εμμονές του γύρω από το αστικό τοπίο πιστεύω. Μελωδίες που παρεμβάλλονται σε βιομηχανικές ατμόσφαιρες, σε αγκαλιές ανθρώπων επάνω σε γέφυρες, σε νυχτερινά πλάνα σύνδεσης με το Θείο εντός μας.

… και μπαίνοντας στον πειρασμό… πάντα ήθελα να σε ρωτήσω από πού έχουν «έρθει» οι μουσικές σου επιρροές και αν αυτές καθημερινά εξελίσσονται;

Πολλά τα ακούσματα, από Brian ENo, Yazoo, Satie, House,Techno, SMiths, Cure, Massive Attack, 4AD, Laurie Anderson, Arvo Part, ύμνους και πολλούς ακόμα.

Υπάρχει κάποιο cd, τραγούδι, ήχος, που έχει κολλήσει αυτή την εποχή από την επανάληψη και το λάτρεψες με το που το άκουσες;

Ναι, έχω πάθει ψύχωση με την Aestrid Byrne μια πιανίστα συνθέτρια από την Ιρλανδία αν θυμάμαι καλά, η οποία δυστυχώς, πέθανε το 1998, όταν ήταν τριάντα χρονών περίπου. Πρόκειται για μια συγκλονιστική απλότητα και μια κρυστάλλινη μελαγχολία που με θεραπεύει.

*Ευχαριστούμε πολύ τον SemiS Petrakis για την παραχώρηση της συνέντευξης του Μιχάλη Δέλτα.*