Η Ελληνική ύπαιθρος σε πολαρόιντ.

Ζουμ στον άνθρωπο που «αιχμαλώτισε» με τον φακό του το ελληνικό τοπίο, τη λαϊκή παράδοση και τον βιοπαλαιστή της υπαίθρου. Για περισσότερα από 60 χρόνια ο Δημήτρης Λέτσιος υπηρέτησε πιστά την καλλιτεχνική φωτογραφία.

Παρότι οι εικόνες του διατρέχουν την Ελληνική περιφέρεια, ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος του έργου του εστιάζεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του δημιουργού, στη Θεσσαλία και στις περιοχές γύρω από αυτήν: από τον Θεσσαλικό κάμπο, το Πήλιο και τη λίμνη Κάρλα ως τις κοντινές Σποράδες, τον Βόλο και τη Μακρινίτσα.

Τιμώντας τη μνήμη ενός από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ού αιώνα η ΝΕΤ παρουσιάζει το επόμενο Σάββατο (στις 18.15) ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με την πορεία της ζωής του, όπως την αφηγήθηκε ο ίδιος πριν από χρόνια σε μια ομάδα νέων, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος «Εικόνες σε κίνηση: Οι νέοι καταγράφουν την τοπική ιστορία».

Τίτλος του, «Ο φωτογράφος Δημήτρης Λέτσιος» και τα γυρίσματα έγιναν από τον Ιούνιο ως τον Δεκέμβριο του 1999 στη Θεσσαλία και την Αττική. Το δημιουργικό εγχείρημα έδωσε την ευκαιρία στα παιδιά της ομάδας να γίνουν μια παρέα και να γνωρίσουν από κοντά τον Δημήτρη Λέτσιο και το έργο του. Η ταινία, η διάρκεια της οποίας αγγίζει τα 42 λεπτά, παρουσιάστηκε έναν χρόνο μετά στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Τον Δεκέμβριο του 2001 προβλήθηκε για πρώτη φορά από την ΕΤ1 και συγκέντρωσε πολύ καλά σχόλια από ειδικούς, επιβραβεύοντας έτσι τους κόπους των νέων παιδιών που με τόσο μεράκι και ενθουσιασμό δούλεψαν για να πετύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Κορυφαία και πιο συγκινητική στιγμή για όλους πάντως υπήρξε η προβολή του ντοκιμαντέρ στην εκδήλωση όπου ο Δήμος Βόλου τίμησε τον Δημήτρη Λέτσιο, στο θέατρο Σπίρερ.

Μέσα από τις φωτογραφίες του Δημήτρη Λέτσιου παρελαύνουν τα ελληνικά χωριά και τα μοναστήρια, τα αυθεντικά τοπία του βουνού και του κάμπου, παραδόσεις, έθιμα και ίχνη του δημώδους πολιτισμού, όπως για παράδειγμα πέτρινα γεφύρια και ξωκλήσια. Στα πορτρέτα των ανώνυμων χωρικών με την υπογραφή του καλλιτέχνη αναγνωρίζουμε το πρόσωπο του μεταπολεμικού Ελληνα και της Ελληνίδας που αγωνίζονται κάτω αντίξοες συνθήκες.

«Ο φωτογράφος Δημήτρης Λέτσιος» γεννήθηκε το 1910 στην Ανακασιά του Βόλου. Ο πατέρας του διατηρούσε αρτοποιείο, γεγονός που προσέφερε στην οικογένειά τους μια σχετική οικονομική άνεση, επιτρέποντας τη μόρφωση και τις σπουδές. Ο Δημήτρης όμως, αρνούμενος να συνεχίσει τις σπουδές του, αρκετά νωρίς αποφάσισε να αναλάβει το αρτοποιείο στο οποίο εργάστηκε ως το 1984. Αντίβαρο στην πολύωρη και κουραστική εργασία του υπήρξε η αγάπη του για την ύπαιθρο και οι αποδράσεις του σ' αυτήν, είτε σε κυριακάτικες πορείες είτε σε οργανωμένες εκδρομές. Οσο φορτωμένο κι αν ήταν το πρόγραμμά του, πάντοτε έβρισκε διαθέσιμο χρόνο για να στριφογυρίζει, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος, στον Βόλο και στα Πηλιοχώρια.

«Σαν άνθρωπος που περπατούσα, η απόσταση Βόλος - Μακρινίτσα ήταν για μένα ψωμί και τυρί κάθε Κυριακή. Ετσι έμαθα φωτογραφία. Ψάχνοντας... Χαλώντας φιλμ και χαρτιά, προσπαθώντας να βελτιώσω τη χθεσινή δουλειά. Εκτοτε τα πάντα για μένα έχουν φωτογραφικό ενδιαφέρον» αναφέρει ο Λέτσιος σε μια σκηνή του ντοκιμαντέρ. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 1934 και σταδιακά άρχισε να διαθέτει όλο τον ελεύθερο χρόνο του στις εκδρομές και στη φωτογραφία. Κατά τη διάρκεια του μεγάλου σεισμού στον Βόλο, το 1954, καταστράφηκαν όλα τα πρώτα αρνητικά που είχε τραβήξει εκείνη την περίοδο.

Το 1955 άρχισε τις περιπλανήσεις του ανά την Ελλάδα. Ως δημιουργός ήταν αυθόρμητος στην επιλογή των θεμάτων του και στην αισθητική τους προσέγγιση. Μια σύντομη περιγραφή που κάνει ο ίδιος για τον τρόπο που φωτογράφιζε είναι χαρακτηριστική: «Την ίδια μέρα τέσσερις διαφορετικοί φωτογραφικοί χρόνοι. Ποτέ δεν εξαντλείται ένα θέμα. Αλλιώς ήταν προχθές το πρωί, αλλιώς ήταν χθες, αλλιώς είναι σήμερα».

Στις 16 Ιανουαρίου 2008 ο Δημήτρης Λέτσιος έφυγε από τη ζωή αφήνοντας στους Ελληνες πλούσια παρακαταθήκη.