Τριοσονάτες στο ΔΩΛ

Συναυλία μουσικής δωματίου με έργα εποχής μπαρόκ θα πραγματοποιηθεί το βράδυ της Τρίτης 5 Ιουνίου 2012 στις 21:00 η ώρα στην αίθουσα συναυλιών του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας.

Ο Πέτρος Παππάς στο φλάουτο, ο Δημήτρης Καραμανώλης στο βιολί και η Ιωάννα Σιοπούδη στο πιάνο και το τσέμπαλο, θα ερμηνεύσουν τρίοσονάτες των Johann Sebastian Bach, Georg Philipp Telemann, Johann Joachim Quantz και Jan Dismas Zelenka.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό.

Η τριο-σονάτα ή τριοσονάτα (ιτ. trio sonata, γαλλ. sonate en trio) είναι μουσική φόρμα, που άνθισε τους 17ο και 18ο αιώνες στη Δυτική Ευρώπη. Όπως προκύπτει και από την ετυμολογία του όρου, αποτελείται από τρία οργανικά μέρη: τα δύο αντιστοιχούν σε μελωδικά όργανα (συνήθως βιολί, φλάουτο, όμποε) και το τρίτο στο συνεχές βάσιμο. Καθώς το μέρος του κοντίνουο συντίθεται από τουλάχιστον δύο όργανα (τσέμπαλο, θεόρβη, βιόλα ντα γκάμπα) που παίζουν το ίδιο μουσικό μέρος, μια τυπική εκτέλεση περιλαμβάνει συνήθως πάνω από τέσσερις μουσικούς, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για τριμερές (τρίφωνο) έργο.

Οι τριο-σονάτες πρωτοεμφανίζονται στο op. 1 του Αρκάντζελο Κορέλλι (1681) και γίνονται τόσο δημοφιλείς που επηρεάζουν πλήθος μετέπειτα συνθετών (Talbot, 2001). Από τα σημαντικότερα δείγματα του είδους θεωρούνται οι τριο-σονάτες για εκκλησιαστικό όργανο (BWV 525–530) του Μπαχ, στις οποίες ένας εκτελεστής παίζει και τα τρία μέρη, που αντιστοιχούν στο δεξί χέρι, το αριστερό και τα ποδόπληκτρα. Του ιδίου είναι και οι τριο-σονάτες για βιολί και τσέμπαλο (BWV 1014–1019), για βιόλα ντα γκάμπα και τσέμπαλο (BWV 1027–1029), και για φλάουτο και τσέμπαλο (BWV 1030–1032), όπου το ένα μέρος αντιστοιχεί στο μελωδικό όργανο και τα υπόλοιπα δύο στο πληκτροφόρο.

Η δομή της τριο-σονάτας δεν έχει σχέση με τη σονάτα της Κλασικής εποχής και τη φόρμα σονάτας, καθώς αποτελείται από τρεις κινήσεις, που τυπικά ακολουθούν το εξής πρότυπο: γρήγορα - αργά - γρήγορα (Allegro - Largo - Allegro ή Vivace). Η ανάπτυξη του μοτιβικού υλικού είναι συχνά αντιστικτικής υφής, ενώ το μεσαίο μέρος συνήθως γράφεται στη σχετική βαθμίδα της τονικότητας (π.χ. αν είμαστε στη Φα μείζονα, η σχετική της είναι η Ρε ελάσσονα).