Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ...

Του Εμανουέλ Νταρλέ
Σκηνοθεσία: Κ. Μπερδέκα
Ερμηνεύει: Φ. Καστρής.

1ο Φεστιβάλ Μονολόγων 2012.

Μικρό Θέατρο, Λάρισα.

21 - 22 - 23 Μαΐου 2012, 9:30μμ.

Είσοδος: 15 & 12 €.

Η Μαρί-Πιέρ είχε χρόνια να εμφανιστεί στη γειτονιά της παιδικής της ηλικίας. Το πατρικό της σπίτι το εγκατέλειψε τότε που αποφάσισε να γίνει «αυτή καθεαυτή» και να απομακρυνθεί από το περιβάλλον που την ήξερε ως Ζαν-Πιέρ.
Αλλά εδώ και λίγους μήνες η μητέρα της πέθανε, ο ηλικιωμένος πατέρας της έμεινε μόνος, και αυτό η Μαρί-Πιέρ δεν μπορούσε να το αγνοήσει. Αποφασίζει λοιπόν να αφιερώσει μια μέρα την εβδομάδα, συγκεκριμένα την Τρίτη, στη φροντίδα του πατέρα της. ΄Εκτοτε κάθε Τρίτη επιστρέφει στο πατρικό της. Φτάνει πρωί με το πρώτο τραίνο και αμέσως στρώνεται στη δουλειά: καθαρίζει το σπίτι, πλένει και σιδερώνει τα ρούχα και, το σημαντικότερο, συνοδεύει τον πατέρα της στο σούπερ–μάρκετ για να κάνουν μαζί τα ψώνια της εβδομάδας. Ήδη μέσα στο σπίτι η συνύπαρξη είναι δύσκολη, η δυσκολία επιτείνεται με την έξοδο στον δρόμο και κορυφώνεται στον χώρο του σούπερ–μάρκετ όπου η Μαρί-Πιέρ, μόνη ή σε συνδυασμό με τον πατέρα της, είναι ο πόλος έλξης όλων των βλεμμάτων, η εισβολή της διαφορετικότητας στην πεζή καθημερινότητα, το νούμερο, το θέαμα.

''Κάνω συχνά τα ψώνια μου στο κέντρο της πόλης εδώ, στη Ναρβόννη της Γαλλίας. Στο αντίστοιχο Μονοπρί εδώ.  Εδώ μπορεί κανείς να συναντήσει, να δει, να ακούσει, κάθε λογής άνθρωπο. 
Μια μέρα, Τρίτη πρέπει να ήταν, είδα μπροστά μου να περιμένει στην ουρά για το ταμείο, ένα πολύ περίεργο ζευγάρι. Ένα ζευγάρι ανάρμοστο. Ήταν ένας μικρούλης κύριος, προχωρημένης ηλικίας, μαζί με μια μεγαλόσωμη γυναίκα, αρκετά όμορφη, αλλά είχε μια ομορφιά παράξενη, μπορούσες να τη διακρίνεις από μακριά. Υπερβολικά προσεγμένη, στην παραμικρή λεπτομέρεια. 
Όλοι τους κοίταζαν, όλοι. Μια παράξενη ομορφιά, πολύ ανδροπρεπής. Μια τραβεστί, ή τρανσέξουαλ, να κάνει ήρεμη με τον μπαμπά της μικροψώνια στο Μονοπρί, με ψιθύρους να ακούγονται σε όλο το χώρο.
Προσπάθησα να φανταστώ τη ζωή, τις σκέψεις, τα λόγια, προσπάθησα να νοιώσω πώς είναι να ’χεις όλα αυτά τα βλέμματα πάνω σου. Τι να σκέφτεται ο καθένας τους. Αν μιλούν μεταξύ τους.

"Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε η επιθυμία να γράψω επιτόπου. Μια μέρα, συνηθισμένη και κανονική, μια τέτοια μέρα της ζωής ενός πατέρα και του γιου του/ της κόρης του. Μικρές καθημερινές συνήθειες. Αυτό που ήταν πριν και αυτό που είναι τώρα''.  Εμμανουέλ Νταρλέ

Μετάφρ.: Μ. Πατεράκη - Γαρέφη. 

Σκην.-κοστ.: Ν. Αναγνωστόπουλος. 

Μουσ.: Δ. Παπαλάμπρου. 

Παίζει και αυτοσχεδιάζει στο πιάνο o Θ. Συμβουλόπουλος.