Δυο ζωγράφοι από τα... παλιά.

Γράφει η Μαρία Τσιρώνη, πρόεδρος ΜΕΣ Καρυωτών Λάρισας και περιχώρων «Ο ΖΕΥΣ».

Τον Απρίλιο του 1941 το Γ’ Ράιχ κατακτά την Ελλάδα. Οι Έλληνες παραδίνουν τα όπλα, όχι όμως και την καρδιά τους. Στα βουνά συγκροτούνται τα πρώτα σώματα ανταρτών. Βαρύ το πλήγμα που δίνουν στον εχθρό. Στην Καρυά ορκίζεται το μηχανικό του Ολύμπου. Λίγοι όμως είναι αυτοί οι οποίοι γνωρίζουν ότι εκεί γεννήθηκαν και οι πρώτοι πανελλαδικά  αντιστασιακοί ζωγράφοι που βγαίνουν στο βουνό, πολύ πριν ενταχθούν στην εθν. Αντίσταση οι γνωστοί καλλιτέχνες, Σεμερτζίδης, Μεγαλίδης, Γιολδάσης  και Δήμου. Είναι  δυο φίλοι, ο Δημήτρης (Μήτσος) Οικονομίδης και ο Δημήτρης Κατσικογιάννης.

Στο περιοδικό του συλλόγου μας «Καρυά Ολύμπου» στο 11ο τεύχος, ο Βασίλης Πλάτανος δημοσιεύει ένα άρθρο με τίτλο «Συμβολή στη βιβλιογραφία των Ελασσονιτών Καλλιτεχνών Δημ. Οικονομίδη και Δημ. Κατσικογιάννη (1963-2005)» από το οποίο παραθέτω τη ζωή και το έργο των δύο καλλιτεχνών.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ.

Γεννήθηκε το 1913 στην Καρυά Ολύμπου στην οποία τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Σε ηλικία 17 ετών βρέθηκε στη Λάρισα όπου δούλευε σαν υπάλληλος σε ξενοδοχείο. Με την πρώτη ευκαιρία πήγε στην Αθήνα και εργάστηκε σε περίπτερο ενώ συγχρόνως παρακολουθούσε μαθήματα επιπλοποιού και μαθήματα στη νυχτερινή σχολή ARTE-STYLE σχέδιο.

Το 1932 επιστρέφει στην Καρυά όπου εργάζεται σαν επιπλοποιός. Το 1934 πηγαίνει στρατιώτης. Την ίδια περίοδο αναλαμβάνει να διακοσμήσει με τοιχογραφίες την οικία του Ελληνοαμερικανού Λευτέρη Καβαρατζή στην Καρυά. Το 1937 αναλαμβάνει την εικονογραφία του τέμπλου του ναού της Ευαγγελιστρίας της Ροδιάς Τυρνάβου. Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα βοηθού αρχιτέκτονα με αλληλογραφία. Την ίδια περίοδο φιλοτεχνεί εικόνες της εκκλησίας του Αγ. Νικολάου Καρυάς.

Το 1940 δίνει εξετάσεις στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και ανάμεσα σε 150 υποψήφιους πέρασε τρίτος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του δουλεύει σαν υπάλληλος έως τα μεσάνυχτα σε περίπτερο στην Ομόνοια.

 Με την κήρυξη του πολέμου το 1940 πηγαίνει στρατιώτης στο Αλβανικό μέτωπο. Μετά το τέλος του πολέμου επιστρέφει στην Αθήνα για να συνεχίσει τις σπουδές του. Η πείνα του ’41 στην Αθήνα θερίζει. Γυρίζει ξανά στην Καρυά στην οποία εντάσσεται στον εφεδρικό ΕΛΑΣ στην αντίσταση.

Το 1942 δουλεύει μαζί με τον Δημ. Κατσικογιάννη στο σχολείο του χωριού κάνοντας αφίσες, χαρακτικά, σφραγίδες και γενικότερα υλικό με θέματα ενάντια στους κατακτητές.

Με το κάψιμο της Καρυάς στις 20-4-1943 ο Δημ. Οικονομίδης εντάσσεται στο αρχηγείο Αγράφων του ΕΛΑΣ στο οποίο υπηρέτησε έως στην απελευθέρωση.

Με την απελευθέρωση ο Οικονομίδης μαζί με τον Κατσικογιάννη μένουν στη Λάρισα και ζωγραφίζουν θέματα από την κατοχή. Το χειμώνα του 1946 επιστρέφει στην Αθήνα και συνεχίζει τις σπουδές του έως τον Ιούνιο του 1947 που πήρε το πτυχίο του. Παράλληλα το 1946 παντρεύεται με την Κατερίνα Γκόλτσου.

Όλο αυτό το διάστημα οι στερήσεις, οι κακουχίες οι κατατρεγμοί και η φασιστική τρομοκρατία είχαν σαν αποτέλεσμα να κλονιστεί η υγεία του. Τον Ιανουάριο του 1951 αρρώστησε από υγρά πλευρίτιδα και μετά από 4 μήνες πέθανε στις 13-5-1951 από μυοκαρδίτιδα,σε ηλικία 37 ετών.

 Η προσφορά του Δημ. Οικονομίδη ήταν και παραμένει σημαντική με έργα από τοπία, συνθέσεις, πορτρέτα, σκίτσα, αντάρτες, την πάλη του λαού μας στην εθνική αντίσταση αλλά και τον πόνο του από τη σκλαβιά την περίοδο αυτή. 

(Σημ. γράφουσας. Έργα του Οικονομίδη βρίσκονται στη στέγη πολιτιστικής κληρονομιάς της Καρυάς, σε ιδιώτες και στα γραφεία του ΚΚΕ στην Αθήνα).

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΙΚΟΓΙΑΝΝΗΣ.

 Γεννήθηκε στην Καρυά το 1915. Ανήκει στη γενιά της εθν. Αντίστασης στην οποία εντάχθηκε και αγωνίστηκε. Στη συνέχεια πήρε μέρος στο Δημοκρατικό στρατό Ελλάδας από το 1947-1949 που συνελήφθη στην Παλιοκαρυά της Πίνδου. Στη συνέχεια για 13 ολόκληρα χρόνια τον γύριζαν σε όλα τα μποντρούμια της χώρας. Λάρισα, Τρίκαλα, Κέρκυρα, Κρήτη. Κατά τη διάρκεια της κράτησής του δεν έπαψε στιγμή να ζωγραφίζει. Αφέθηκε ελεύθερος το 1962 με κατεστραμμένη την υγεία του.

Το 1980 ο Δημ. Κατσικογιάννης αποφάσισε, δια μέσου του πολιτιστικού σωματείου «Στέγη» των Τρικάλων, να δωρίσει έργα του (γλυπτά, πίνακες) στο Δήμο Τρικάλων.

Το 1991 ο ζωγράφος και γλύπτης έφυγε για πάντα από τη ζωή, αφήνοντας πλούσιο και σημαντικό έργο.

Το 1994 στα Τρίκαλα εγκαινιάζεται το «Μουσείο Δημήτρη και Λέγκως Κατσικογιάννη». Αργότερα το μουσείο απέκτησε μόνιμη στέγη στην περιοχή Αγ. Μονής τα εγκαίνια του οποίου έγιναν το 1998.

Το έργο του Κατσικογιάννη  ήταν και παραμένει κομμάτι του λαού μας εκφράζοντας με τον καλύτερο τρόπο τον πόνο, τους πόθους, τις επιδιώξεις του για μια καλύτερη ζωή, για εθνική ανεξαρτησία, λαική δημοκρατία, ειρήνη κλπ

(Σημ γράφ. Άλλα έργα του Δημήτρη Κατσικογιάννη ο οποίος σπούδασε με χορηγία του Ευαγ. Αβέρωφ και είναι παγκόσμια καταξιωμένος, βρίσκονται στην Πινακοθήκη Λάρισας, μουσείο Κατσίγρα, σε ιδιώτες και στο μουσείο ΕΡΜΙΤΑΖ της Ρωσίας).