"... Ο Κουρέας της Σεβίλλης είναι μια κατάκτηση των υπέροχων λαρισαίων μουσικών πρωτίστως, αλλά και μια νέα ιστορική σελίδα στα πολιτιστικά δρώμενα της μικρής μας πόλης..."
...σχεδόν 200 χρόνια μετά την πρεμιέρα της αγαπημένης όπερας του Rossini στη Ρώμη...
... ο "Κουρέας της Σεβίλλης" στη Λάρισα!!!
Η πολυαναμενόμενη παραγωγή του SMouTh σε συνεργασία με το Δημοτικό Ωδείο Λάρισας (ΔΩΛ), το Σύλλογο Φίλων Σ.Ο.Ν.Δ.Λ. (Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Δήμου Λαρισαίων) και το Μουσικό Σύλλογο Λάρισας στο ArtandCity.gr
... Ο κόμης Almaviva, ερωτεύεται μια νεαρή ορφανή, τη Rosine, και θα κάνει τα πάντα για να την κερδίσει από τον Bartolo, παλιό καθηγητή του, που ήθελε από πάντα να την παντρευτεί... Ενώ μεταμφιεσμένος, προσπαθεί να υλοποιήσει το σχέδιό του, πέφτει πάνω στον πρώην υπηρέτη του τον Figaro, ο οποίος θα τον βοηθήσει στα σχέδιά του...
H συνέχεια επί σκηνής...
Για πάμε να γνωρίσουμε τους συντελεστές...
A&C: Με μια αξιοθαύμαστη πορεία στο λυρικό τραγούδι και θέατρο, ποιος ρόλος σε στιγμάτισε περισσότερο στη ζωή σου και γιατί;
Νίκος Στεφάνου (Αλμαβίβα): Δεν είναι ένας, αλλά πάρα πολύ σημαντικοί ρόλοι μου έχουν κάνει εντύπωση και τους αγάπησα... Γιατί κατάφερα πράγματα με αυτούς, υπήρξαν δύσκολοι και χρειάστηκαν αρκετή δεξιοτεχνία. Σίγουρα ένας από αυτούς είναι και ο σημερινός, που τον είχα κάνει και πριν από χρόνια. Επίσης, μπορώ να θυμηθώ το Μπελμόντε από την "Απαγωγή από το Σεράϊ" του Μότσαρτ και τον Ταμίνο στο "Μαγικό Αυλό" του Μότσαρτ. Όχι ότι τους άλλους ρόλους τους αγάπησα λιγότερο, αλλά αυτοί λειτούργησαν διαφορετικά και δώσαν διαφορετικά πράγματα σε μένα... Κάθε στιγμή προσφέρει και προσθέτει κάτι στην πορεία, ακόμη και ένα τραγούδι... όλα είναι στιγμές.
A&C: Ποια η εξέλιξή του λυρικού τραγουδιού το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα;
Μελίνα Πασχαλίδου (Ροζίνα): Η κρίση χτύπησε τον πολιτισμό και ειδικά το λυρικό θέατρο όπου ούτως η άλλως δεν ήτανε ανεπτυγμένο. Η εθνική λυρική σκηνή κάνει πολύ καλή προσπάθεια και γίνονται παραγωγές και μάλιστα στα ελληνικά ώστε να είναι προσιτές για πολλούς και να γίνονται σε αυτούς οικείες. Έχουμε πολύ δρόμο αλλά υπάρχει πολύ δύναμη και στην πόλη της Θεσσαλονίκης όμως υπάρχει έλλειψη εργασίας. Ευελπιστώ πως η κίνηση που κάνει η λυρική σκηνή θα φέρει τον κόσμο πιο κοντά ώστε και να κινήσει νέους. Όλοι μπορούν να στηρίζουν αυτές τις νέες παραγωγές. Είμαι πολύ ευτυχής που στη Λάρισα ειδικά υπάρχει αυτή η φλόγα της δημιουργίας, όπου από τον πυρήνα των 2 Αυτών μαέστρων ξεκινάει αυτή η προσπάθεια για νέες παραγωγές, τις οποίες οφείλουμε όλοι να στηρίζουμε. Η κίνηση αυτή της πόλης δίνει ελπίδα και παράδειγμα και στην Θεσσαλονίκη ότι υπάρχει μια θέση για να προβληθούν τέτοιες προσπάθειες. Μεγάλο μπράβο στους 2 μαέστρους καθώς και σε όλη την ομάδα από τον σκηνοθέτη κ. Λαμπρούλη έως και την ενδυματολόγο κ. Ψύρρα.
A&C: Πόσο δύσκολο είναι να συμμετέχεις τη μια μέρα σε όπερα ως Figaro και την επόμενη να γίνεσαι ο Tenorman;
Γιώργος Τζιουβάρας (Φίγκαρο): Θα έλεγε κανείς πως είναι αρκετά δύσκολο, γιατί θέλει πολύ καλή φυσική κατάσταση όπως αποδεικνύεται, αλλά και ο Figaro και ο Tenorman δε φοβούνται τα δύσκολα... Μου αρέσει να αποδεικνύω συνεχώς στον εαυτό μου πως ότι κάνω πρέπει κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο να λούζεται με ενέργεια, σεβασμό και αγάπη... Οπότε οι δυσκολίες δε με απασχολούν ποτέ...
A&C: Φαίνεται πως με τη Λάρισα υπάρχουν στενοί δεσμοί συνεργασίας! Πιστεύεις πως υπάρχουν οι υποδομές για καλές παραγωγές στην πόλη;
Γρηγόρης Πυριαλάκος (Μπάρτολο): Είναι αλήθεια πως η Λάρισα αποτελεί πια το δεύτερό μου σπίτι μετά τη Θεσσαλονίκη και ο κύριος λόγος είναι ότι πιστεύω πάρα πολύ στην πολιτιστική αποκέντρωση και θέλησα να στηρίξω από την αρχή αυτή την προσπάθεια. Άλλωστε εξαιτίας αυτής μου της πεποίθησης έχω πάει με δικές μου παραγωγές σε πολύ μικρότερες από τη Λάρισα πόλεις και κωμοπόλεις αλλά και χωριά. Γυρίζοντας στο θέμα μας θα έλεγα πως ναι υπάρχουν πολλές από τις υποδομές που χρειάζονται για να γίνονται παραγωγές μουσικού θεάτρου. Ένα θέατρο 500 θέσεων, μάεστροι με σπουδές και γνώση, σκηνοθέτες, χορωδιακή παιδεία και ικανοί χορωδοί, μια ορχήστρα που φιλότιμα προσπαθεί να επιβιώσει στους οικονομικά χαλεπούς καιρούς, ενδυματολόγοι, σκηνογράφοι, χορευτές και πολλή διάθεση και μεράκι απ' όλους, αλλά δυστυχώς κατά τη γνώμη μου αυτά δεν ειναι αρκετά για να εξασφαλίσουν μια μακρόχρονη και συνεχώς ανοδική πορεία και πρόοδο.
Είναι γνωστό ανά τον κόσμο ότι η όπερα λόγω της ανάγκης να συνεργαστεί ένας πολύ μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών κάθε είδους και για πολύ καιρό, έχει εκ φύσεως ένα πολύ μεγάλο προϋπολογισμό. Βέβαια στον τομέα αυτό όλοι οι απασχολούμενοι επί σειρά ετών έχουμε κάνει πίσω για να στηριχτεί αυτή η προσπάθεια. Πιστεύω όμως πως αν δε στηριχτεί οικονομικά ίσως καταδικαστεί σε μαρασμό. Χρειάζεται άμεση στήριξη από φορείς της πόλης, ίσως και του κράτους, αλλά και την αρωγή από τοπικούς άρχοντες αλλά και ιδιώτες- σπόνσορες για να συνεχίσει.
Ας μην ξεχνάμε πως και οι καλλιτέχνες έχουν ανάγκες. Δεν είναι πλούσιοι που σκοτώνουν το χρόνο τους κάνοντας "ελιτίστικα χόμπυ" και ως εκ τούτου πρέπει με κάποιον τρόπο να βιοπορίζονται. Ευτυχώς η απήχηση στο κοινό της πόλης αυτών των παραγωγών είναι μεγάλη και ο κόσμος έρχεται αθρόα στις παραστάσεις. Ίσως όλο αυτό το τεράστιο και μεγαλεπίβολο έργο που γίνεται και που ο κόσμος στηρίζει να καταφέρει τελικά να συγκινήσει τους "έχοντες" εξουσία και χρήμα και να τους πείσει για την αναγκαιότητα του πολιτισμού ωσ είδος πρώτης ανάγκης. Εγώ είμαι αισιόδοξος και ευελπιστώ στην Ελλάδα του " Μεσαίωνα" να δούμε μια "Αναγέννηση" να ξεπηδά...
A&C: Πως η Τέχνη μπορεί να δώσει λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας;
Μιχάλης Κατσούλης (Μπαζίλιο): Η τέχνη πάντα ήταν μέσο έκφρασης, συναισθημάτων, ιδεών και καταστάσεων. Πάντοτε στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο άνθρωπος στην Ιστορία του, η Τέχνη λειτούργησε σαν δίοδος και τρόπος, είτε να αντιμετωπίσει είτε να απαλύνει τον πόνο του και τα προβλήματά του. Μπορεί να μη βοηθά άμεσα ως υλικό αγαθό, αλλά σίγουρα ως πνευματικό.
A&C: Ποιες θυσίες μπορεί να απαιτεί το λυρικό τραγούδι και ποια η αντιμετώπιση του κόσμου, όταν μαθαίνει για την ενασχόλησή σου;
Βίκυ Μπακλαβά (Μπέρτα): Πιστεύω πως το λυρικό τραγούδι είναι ένας έρωτας στον οποίο ξεχνιέσαι, αφήνεσαι ολοκληρωτικά που σε παρασύρει... Με τον καιρό καταλήγεις ότι απλά έχεις αφήσει πράγματα της καθημερινότητάς σου και οικογένειας, απλές στιγμές που απλά σου λείπουν. Στην πραγματικότητα η λέξη θυσία δεν υπάρχει, απλά το ακολουθείς. Είναι πρωταθλητισμός όπως ακριβώς συμβαίνει στον αθλητισμό... Ο κόσμος αντιδρά μαθαίνοντας για την ενασχόλησή μου με ενθουσιασμό και με περιέργεια για το πως το σκέφτηκα και τι μου έκανε να ασχοληθώ με αυτό. Στα πρόσωπα του κόσμου βλέπω μια έκπληξη και μια μαγεία...
A&C: Ως Λαρισαίος καλλιτέχνης που ζεις και εργάζεσαι στην πόλη… πως βλέπεις την κατάσταση σε σχέση με τον πολιτισμό;
Αστέριος Τσέτσιλας (Φιορέλο): Η Λάρισα έχει και το καλλιτεχνικό δυναμικό και το κατάλληλο κοινό για να παράξει πολιτισμό σε οποιαδήποτε μορφή. Μόνο όμως με ιδιωτική πρωτοβουλία και αυτόνομες προσπάθειες μπορεί να παραχθεί έργο. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μικροί ή και μεγαλύτεροι πυρήνες ανθρώπων, που να αγαπούν αυτό που κάνουν και να προσφέρουν, ιδίοις κόποις, την τέχνη τους στον κόσμο. Ευτυχώς στην πόλη μας δραστηριοποιούνται πολλές τέτοιου είδους ομάδες!!!
A&C: Τι καινούριο έχει να παρουσιάσει η συγκεκριμένη όπερα στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία;
Κώστας Λαμπρούλης (σκηνοθεσία): Αυτό που χρόνια τώρα επιτυγχάνουμε με κάθε μεγάλη παραγωγή όπερας και μουσικού θεάτρου, είναι πάντα καινούριο. Αυτά τα πολυπληθή και απαιτητικά έργα, πριν χρόνια, φάνταζαν απαγορευτικά για τις δυνάμεις της πόλης. Και παρά τις συνεχείς επιτυχίες, κάθε νέα προσπάθεια γίνεται ολοένα και κάτω από πιο δυσμενείς συνθήκες και συνεπώς αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση. Το καινούριο και αυτή τη φορά είναι η εξαργύρωση ενός κεφαλαίου που δεν είναι υλικό. Είναι η συνένωση των έμψυχων δυνάμεων της πόλης που πλέον, πέραν του ενθουσιασμού έχουν και γνώση και εμπειρία, και η ταυτόχρονη συσπείρωση δυνάμεων πέραν του τοπικού χαρακτήρα. Οι καλλιτέχνες που έρχονται από άλλες πόλεις για να συμμετάσχουν στην παραγωγή, δεν είναι πλέον απλοί συντελεστές, αλλά συνοδοιπόροι που επενδύουν εξίσου, τον χρόνο, την μεράκι και την εμπειρία τους στην παραγωγή πολιτισμού και ελπίδας.
A&C: Πως γεννήθηκε η ιδέα να ανέβει ο "Κουρέας της Σεβίλλης" στη Λάρισα;
Χρήστος Κτιστάκης (μουσική διεύθυνση): Θέλαμε να παρουσιάσουμε στο Λαρισαικό κοινό, μια όπερα ρεπερτορίου, δηλαδή μια γνωστή όπερα, όπως προυπήρξαν η La Traviata , Carmen κτλ. Η ορχήστρα μας είναι σε πάρα πολύ καλό επίπεδο και ικανή να αποδόσει σωστά αυτό το αριστούργημα. Μπορείς να βρεις καλους σολίστες, χορωδούς, συντελεστές κτλ Μια ορχήστρα όμως, φτιαγμένη για να προσφέρει και μάλιστα σε ένα τόσο όμορφο δημιουργικό, ανθρώπινο περιβάλον, σπάνια θα συναντήσει κανείς στην Ελλάδα. Ο Κουρέας της Σεβίλλης είναι μια κατάκτηση των υπέροχων αυτών μουσικών πρωτίστως, αλλά και μια νέα ιστορική σελίδα στα πολιτιστικά δρώμενα της μικρής μας πόλης.
A&C: Η συγκεκριμένη όπερα είναι κωμική από το πρώτο κιόλας λεπτό… Πόσο κοντά είναι στο ελληνικό χιούμορ;
Δημήτρης Κτιστάκης (μουσική διεύθυνση): Είναι ένα κλασσικό θέμα όπερας το οποίο εξελίσσεται γύρω από την κατάκτηση μιας κοπέλας – της όμορφης Ροζίνα. Τέτοιου είδους κωμικές πράξεις βρίσκουμε και σε παλαιότερες παραγωγές μας όπως τον “Βαφτιστικό”. Μεταμφιέσεις, τρικλοποδιές, ραδιουργίες και παρεξηγήσεις είναι κωμικά στοιχεία που συναντούμε στον κλασσικό ελληνικό κινηματογράφο. Είναι γενικά αγαπημένο “θέμα” λιμπρέττου το οποίο ενέπνευσε πολλούς οπερατικούς συνθέτες.
 |
| Από παλαιότερη δουλειά της κας Ψύρρα. |
A&C: Ποια θα είναι η στυλιστική πινελιά της παράστασης; Ήδη από προηγούμενες παραγωγές η δουλειά ήταν εκπληκτική!
Ελένη Ψύρρα (ενδυματολόγος): Σε αυτή την παράσταση φροντίσαμε, να συνδυάσουμε το κλασσικό με τις νέες τάσεις ενδυματολογίας που παρουσιάζονται σε όλα τα σύγχρονα θέατρα. Οι θεατές θα εντοπίσουν φουτουριστικά σουρρεαλιστικά και Bauhaus στοιχεία δεμένα μεταξύ τους έτσι ώστε να εκπλήσεται ο θεατής σ’ αυτό το δίωρο της παράστασης. Η συνεργασία με τον Κώστα Λαμπρούλη αφήνει τέτοια περιθώρια σε ενδυματολογικούς ακροβατισμούς.
A&C: Διαφορετικοί φορείς, διαφορετικά σύνολα, διαφορετικά πρόσωπα… πόσο δύσκολη είναι η οργάνωση τέτοιου είδους εκδηλώσεων; Τι ετοιμάζεται για το μέλλον;
Σοφία Κούστα (υπεύθυνη παραγωγής): Είναι αρκετά δύσκολη η οργάνωση πολλών συνόλων, φορέων και προσώπων. Όσο περισσότερα τα άτομα, τόσα περισσότερα τα θέματα και οι ισορροπίες που πρέπει να κρατηθούν. Σε γενικές γραμμές λόγω των προηγούμενων συνεργασιών υπάρχει μια συνέχεια που βοηθά...
Στο βαχυπρόθεσμο μέλλον το Σ.Μου.Θ. διοργανώνει στις 21 Ιουνίου την Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής και τον Δεκέμβριο του 2012 την παράσταση του διακρατικού έργου EUtropia σε καλλιτεχνική διεύθυνση του Κώστα Λαμπρούλη...
 |
| Από παλαιότερη δουλειά του κ. Πέτρου |
A&C: Ποια μέσα χρησιμοποιήθηκαν για την πρωτότυπη εικονική σκηνογραφία, μιλώντας πάντα για τα δεδομένα της Λάρισας…
Γιάννης Πέτρου (εικονική σκηνογραφία): Πρόκειται για μια πραγματικά πρότυπη και πειραματική προσπάθεια διαδραστικής αναπαράστασης του χώρου που εξελίσσεται η ιστορία σε 2 διαστάσεις. Σχέδια στο χαρτί "μεταφέρονται" στην οθόνη και από κει μέσα σε οριοθετημένα πλαίσια προβάλλονται σε πανί στο πίσω μέρος της σκηνής και εξελίσσονται παράλληλα με τη δράση. Το χωρίς χρώμα περιβάλλον που δημιουργούν βοηθάει στην ευκρινέστερη και ανεμπόδιστη παρακολούθηση των πρωταγωνιστών, αλλά ο τρόπος προβολής παράλληλα τους εντάσσει και μέσα στο εικονικό σκηνικό. Πάνω σε αυτή την ιδέα αναπτύχτηκε όλο αυτό το εγχείρημα.
Παραστάσεις θα δοθούν ακόμη και στις 12, 13 και 17 Μαΐου.
Η προπώληση των εισιτηρίων γίνεται στο ΔΩΛ, από τις 11 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι και από τις 6 το απόγευμα έως τις 9 το βράδυ.
Τιμές εισιτηρίων: 22 ευρώ (α' ζώνη), 17 ευρώ (β' ζώνη), 12 ευρώ (γ' ζώνη).
Πληροφορίες και κρατήσεις στο 6943 -956171.
ΘΑ ειμαστε εκει! ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΙΧΑ!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή